Całkowite usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego u ..., Streszczenia z Medycyna

Pobierz Całkowite usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego u ... i więcej Streszczenia w PDF z Medycyna tylko na Docsity! 11. Hussaini S.H., Pereira S.P., Kennedy C., Jenkins P., Mur- phy G.M., Wass J.A.H., Dowling R.H.: Octreotide pro- longs intestinal transit and increases biliary deoxycholic acid and cholesterol saturation – key steps in gallblad- der stone formation. W: A. F. Hofmann, G. Paumgart- ner, A. Stiehl (eds.). Bile Acids in Gastroenterology. Ba- sic and Clinical Advances. Kluwer Academic Publishers, Dordrecht 1995, s.319-330. 12. Romański K.: Patologia pęcherzyka żółciowego u czło- wieka i zwierząt. Część XVII. Etiologia kamicy żółcio- wej. Życie Wet. 2013, 88, 958-961. 13. Admirand W.H., Small D.M.: The physicochemical basis of cholesterol gallstone formation in man. J. Clin. Invest. 1968, 47, 1043-1052. 14. Herold G.: Medycyna Wewnętrzna. Wydawnictwo Lekar- skie PZWL, Warszawa, 2007, t.1. 15. Scharschmidt B.F.: Bile formation and cholestasis, meta- bolism and enterohepatic circulation of bile acids, and gal- lstone formation. W: D. Zakim, T. D. Boyer (eds.). Hepa- tology. A Textbook of Liver Disease. W. B. Saunders Com- pany Ltd., Philadelphia 1982, s. 297-351. 16. Van Erpecum K.J., Venneman N.G., Portincasa P., Van- berge-Henegouwen G.P.: Review article: agents affecting gall-bladder motility – role in treatment and prevention of gallstones. Aliment. Pharmacol. Ther. 2000, 14, supl. 2, 66-70. 17. Sunami Y., Tazuma S., Kajiyama G.: Gallbladder dysfunction enhances physical density but not biochemical metastabi- lity of biliary vesicles. Dig. Dis. Sci. 2000, 45, 2382-2391. 18. Van Erpecum K.J., van Berge Henegouwen G.P., Stoel- winder B., Schmidt Y.M., Willekens F.L.: Bile concentra- tion is a key factor for nucleation of cholesterol crystals and cholesterol saturation index in gallbladder bile of gal- lstone patients. Hepatology 1990, 11, 1-6. 19. Sharma B.C., Agarwal D.K., Dhiman R.K., Baijal S.S., Choudhuri G., Saraswat V.A.: Bile lithogenicity and gal- lbladder emptying in patients with microlithiasis: effect of bile acid therapy. Gastroenterology 1998, 115, 124-128. 20. Dowling R.H.: Review: pathogenesis of gallstones. Ali- ment. Pharmacol. Ther. 2000, 14, supl. 2, 39-47. 21. Tazuma S., Ochi H., Horikawa K., Miura H., Ohya T., Ka- jiyama G., Itoh K.: Effect of phospholipid fatty acid com- position on cholesterol nucleation and crystal growth. W: A. F. Hofmann, G. Paumgartner, A. Stiehl (eds.). Bile Acids in Gastroenterology. Basic and Clinical Advances. Kluwer Academic Publishers, Dordrecht 1995, s.315-318. 22. Carey M.C., Small D.M.: The physical chemistry of chole- sterol solubility in bile. J. Clin. Invest. 1978, 61, 998-1026. 23. Small D.M.: The formation of gallstones. Adv. Intern. Med. 1970, 16, 243-264. 24. Small D.M.: Pathogenesis of cholesterol stones. W: J. E. Berk (edit.). Bockus Gastroenterology. W. B. Saunders Company, Philadelphia 1985, s. 3499-3509. 25. Aronchick C.A., Brooks F.P.: Anatomy and physiology of the biliary tract. W: J. E. Berk (edit.). Bockus Gastroen- terology. W. B. Saunders Company, Philadelphia 1985, s. 3449-3485. 26. Bouchier I.A.D.: Biochemistry of gallstone formation. Clin. Gastroenterol. 1983, 12, 25-48. 27. Redinger R.N., Small D.M.: Bile composition, bile salt meta- bolism and gallstones. Arch Intern. Med. 1972, 130, 618-624. 28. Metzger A.L., Heymsfield S., Grundy S.M.: The litogenic index–a numerical expression for the relative lithogeni- city of bile. Gastroenterology 1972, 62, 499-503. 29. Holzbach R.T., Marsh M.E., Olszewski M., Holan K.: Chole- sterol solubility in bile. Evidence that supersaturated bile is frequent in healthy man. J. Clin. Invest. 1973, 52, 1467-1479. 30. Thomas P.J., Hofmann A.F.: A simple calculation of the lithogenic index of bile: expressing biliary lipid composi- tion on rectangular co-ordinates. Gastroenterology 1973, 65, 698-699. 31. Hegardt F.G., Dam H.: The solubility of cholesterol in aqu- eous solutions of bile salts and lecithin. Z. Ernährungwiss. 1971, 10, 223-233. 32. Carey M.C.: Critical tables for calculating the cholesterol saturation of native bile. J. Lipid Res. 1978, 19, 945-955. 33. Sedaghat A., Kesaniemi A., Grundy S.M.: Cholesterol cry- stals – a crucial link in formation of cholesterol gallsto- nes. W: G. Paumgartner, A. Stiehl, W. Gerok (edit.). Bile Acids and Cholesterol in Health and Disease. MTP Press Limited, Boston 1983, s. 43-53. 34. Romański K.: Wpływ hormonów przewodu pokarmowe- go na wydzielanie żółci, jej skład lipidowy oraz litogenicz- ność u szczurów. Praca doktorska. Wrocław 1980. 35. Arffmann S., Hojgaard L., Giese B., Krag E.: Effect of oat bran on lithogenic index of bile and bile acid metabolism. Digestion 1983, 28, 197-200. 36. Low-Beer T.S., Nutter S.: Colonic bacterial activity, bilia- ry cholesterol saturation, and pathogenesis of gallstones. The Lancet 1978, 2, 1063-1065. 37. Magee D.F., Dalley II A.F.: Digestion and the Structure and Function of the Gut. S. Karger AG, Basel 1986. 38. Thistle J.L., Schoenfield L.J.: Lithogenic bile among young Indian women. N. Engl. J. Med. 1971, 284, 177-181. 39. Zapata R., Severín C., Manríquez M., Valdivieso V.: Gall- bladder motility and lithogenesis in obese patients during diet-induced weight loss. Dig. Dis. Sci. 2000, 45, 421-428. 40. Conte D., Fraquelli M., Giunta M., Conti C.B.: Gallsto- nes and liver disease: an overview. J. Gastrointest. Liver Dis. 2011, 20, 9-11. 41. Kesäniemi Y.A., Grundy S.M.: Clofibrate, caloric restric- tion, supersaturation of bile, and cholesterol crystals. Scand. J. Gastroenterol. 1983, 18, 897-902. 42. Pattinson N.R., Chapman B.A.: Distribution of biliary cholesterol between mixed micelles and nonmicelles in relation to fasting and feeding in humans. Gastroentero- logy 1986, 91, 697-702. 43. Portincasa P., Di Ciaula A., Bonfrate L., Wang D.Q.H.: The- rapy of gallstone disease: what it was, what it is, what it will be. World J. Gastrointest. Pharmacol. Ther. 2012, 3, 7-20. 44. Thistle J.L.: The biliary tract. W: G. L. Gitnick (edit.). Cur- rent Hepatology. Vol. 2. John Wiley and Sons, Inc., New York 1982, s. 289-325. 45. Sørensen T.I.A., Bruusgaard A., Andersen A.N., Pedersen L.R., Andersen B.: Cholesterol saturation of the bile after jejunoileal bypass increases more with 1:3 than with 3:1 je- junoileal ratio. Scand. J. Gastroenterol. 1981, 16, 945-950. 46. Ho K.-J., Ho L.-H.C., Hsu S.-C., Chen J.-S.: Bile acid pool size in relation to functional status of gallbladder and bi- liary pool composition in Chinese. Am. J. Clin. Nutr. 1980, 33, 1026-1032. 47. Mok H.Y.I., von Bergman K., Grundy S.M.: Kinetics of the enterohepatic circulation during fasting: biliary lipid se- cretion and gallbladder storage. Gastroenterology 1980, 78, 1023-1033. 48. Patankar R., Ozmen M.M., Bailey I.S., Johnson C.D.: Gal- lbladder motility, gallstones, and the surgeon. Dig. Dis. Sci. 1995, 40, 2323-2335. Prof. dr hab. Krzysztof Romański, Katedra Biostruktury i Fi- zjologii, Wydział Medycyny Weterynaryjnej, Uniwersytet Przyrodniczy, ul. Norwida 31, 50-375 Wrocław, e-mail: krzysztof.romanski@up.wroc.pl Całkowite usunięcie (ablacja) zewnętrz- nego przewodu słuchowego jest po- wszechnie akceptowanym działaniem lecz- niczym w jego przewlekłym przerostowym zapaleniu, a  także przy braku poprawy klinicznej po wcześniejszym usunięciu bocznej ściany części pionowej przewo- du słuchowego (1, 2). Jest również postę- powaniem z wyboru w przypadku zmian nowotworowych ograniczonych do części poziomej kanału słuchowego oraz opera- cją wstępną w leczeniu perlaka (choleste- atoma) – nowotworu błony bębenkowej. Rzadziej wymienianymi wskazaniami do omawianego zabiegu są rany kąsane oraz wrodzone lub nabyte deformacje części poziomej przewodu słuchowego, ograni- czające fizjologiczne oczyszczanie się ucha zewnętrznego (2, 3, 4). Zapalenie ucha zewnętrznego (otitis externa) jest częstą przypadłością wy- stępującą u psów w każdym wieku, nie- zależnie od płci (5). Długie i uciążliwe le- czenie farmakologiczne, częste nawroty choroby wynikające z predyspozycji ana- tomicznych, brak rozpoznania współist- niejących chorób ogólnoustrojowych, np. atopii lub niedoczynności tarczycy, prowadzą do nieodwracalnych zmian w zewnętrznym przewodzie słuchowym. Całkowite usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego u psów Bogdan Osiński, Piotr Skrzypczak, Przemysław Prządka, Artur Bzorski z Katedry i Kliniki Chirurgii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu Total ablation of external ear canal in dogs Osiński B., Skrzypczak P., Prządka P., Bzorski A., Department and Clinic of Surgery, Faculty of Veterinary Medicine, Wroclaw University of Environmental and Life Sciences This paper aims at the presentation of surgical meth- od/intervention in the terminal/ultimate stage of chronic otitis externa in dogs. Total ablation of ex- ternal ear canal is a treatment of choice also when neoplastic lesions/tumors develop in the horizontal part of the canal. In this study we present 26 cas- es of unilateral total ear canal ablation in dogs. Also the diagnostic procedures, surgical technique, pre- and post-operative treatment and overall outcome were presented. It should be noted that no serious disorders, either early or late, have been observed in patients. It refers especially to the paralysis of facial nerve and development of fistulas, quite often report- ed in the literature. Keywords: ablation, ear, dog, otitis externa. Prace kliniczne i kazuistyczne 52 Życie Weterynaryjne • 2014 • 89(1) Objawiają się one rozrostem tła pozapal- nego skóry wyścielającej przewód słucho- wy, zatykającym jego światło lub w skraj- nych przypadkach widoczną w badaniu radiologicznym mineralizacją chrząstki. Stan taki określany jest jako niepoddają- ce się farmakologicznemu leczeniu prze- wlekłe zapalenie ucha zewnętrznego (do- kładnie: zapalenie podstawy małżowiny usznej i wejścia zewnętrznego przewodu słuchowego) i jest najczęstszym wskaza- niem do całkowitego usunięcia zewnętrz- nego przewodu słuchowego. Należy za- znaczyć, że prawie 80% psów z  prze- rostem skóry zewnętrznego przewodu słuchowego cierpi na jedną lub więcej to- warzyszących chorób dermatologicznych, takich jak: atopowe zapalenie skóry, aler- giczne pchle zapalenie skóry lub zaburze- nia endokrynologiczne. Dopiero właści- we rozpoznanie chorób towarzyszących oraz wprowadzenie właściwego leczenia przyczynowego daje szanse sukcesu te- rapii zachowawczej (3, 4). W literaturze można spotkać przynaj- mniej kilka rekomendowanych sposobów chirurgicznego usunięcia zewnętrznego przewodu słuchowego. Popularną i prak- tyczną metodą jest ablacja, w której cię- cie skóry nadaje ranie kształt litery „T” (4). Modyfikacją tej metody jest zabieg usunię- cia przewodu słuchowego wykonany tylko poprzez eliptyczne cięcie skóry wokół ze- wnętrznego wejścia części pionowej prze- wodu (6). Usunięcie tylko pionowej części przewodu słuchowego dotyczy pacjentów ze zmianami ograniczonymi do usuwanej struktury. W przypadkach kiedy proces chorobowy obejmuje wyłącznie część po- ziomą przewodu słuchowego, można wy- konać niecałkowite usunięcie zewnętrz- nego przewodu słuchowego, z usunięciem tylko części poziomej i pozostawieniem od- cinka pionowego (1). Istnieją również do- niesienia o zabiegach odjęcia zewnętrz- nego przewodu słuchowego połączonych z osteotomią puszki bębenkowej, w lecze- niu współistniejącego zapalenia ucha środ- kowego, co stanowi według literatury oko- ło 50% pacjentów dotkniętych końcowym stadium przewlekłego zapalenia ucha ze- wnętrznego (7). Usunięcie zewnętrznego przewodu słuchowego jest dla początku- jącego chirurga trudnym zabiegiem ope- racyjnym, obarczonym dużym ryzykiem powikłań, sięgającym 29–82%, i wymaga- jącym dużego doświadczenia klinicznego (8, 9, 10, 11). Uszkodzenie nerwu twarzowego oraz powstanie krwiaka pooperacyjnego uzna- wane są za najcięższe wczesne powikłania chirurgiczne omawianego zabiegu (8, 10, 11). Późnym powikłaniem jest powstanie przetoki, która według literatury może po- jawić się nawet po dwóch latach u 5–10% operowanych pacjentów. Powodem może być pozostawienie zanieczyszczonej skó- ry części kostnej zewnętrznego przewodu słuchowego (8, 12). Wobec znikomej ilości informacji w pol- skiej literaturze weterynaryjnej dotyczą- cej całkowitego usunięcia zewnętrznego przewodu słuchowego, wydaje się celo- we prezentowanie własnych przypadków klinicznych. Celem tego opracowania jest przedstawienie własnych wyników zabie- gów całkowitego usunięcia zewnętrzne- go przewodu słuchowego. m.in. z powo- du przewlekłego proliferacyjnego zapa- lenia ucha zewnętrznego, a  także ocena skuteczności przeprowadzonych operacji oraz przebiegu postępowania przedope- racyjnego i pooperacyjnego. Materiały i metody Wszystkie przedstawione przypadki kli- niczne dotyczyły pacjentów skierowanych do Katedry i Kliniki Chirurgii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu w latach 2005–2012 r. Operacje całkowi- tego usunięcia zewnętrznego przewodu słuchowego wykonano u 26 psów różnych ras, z przewagą mieszańców. Wiek opero- wanych psów wahał się od 6,5 do 12 lat. Wszystkie operowane przypadki przecho- dziły podobne procedury badania klinicz- nego, postępowania chirurgicznego i opieki pooperacyjnej. Pacjentów przed zabiegiem operacyjnym badano klinicznie. Dokład- nie badano uszy oraz skórę całego ciała, w celu stwierdzenia chorób skóry predys- ponujących do zapaleń ucha zewnętrzne- go. U 8 psów z przerostem skóry przewodu słuchowego stwierdzono aktywne jedno- stronne zapalenie skóry ujścia zewnętrz- nego przewodu słuchowego. Wykonywa- no wówczas, w premedykacji lub krótkim dożylnym znieczuleniu ogólnym, dokład- ne oczyszczenie obu dostępnych części zewnętrznych przewodów słuchowych. W trakcie mechanicznego czyszczenia usu- wano zabrudzenia i martwy naskórek, bę- dący głównym nośnikiem i groźnym siedli- skiem drobnoustrojów, stanowiących naj- ważniejszy szkodliwy czynnik dla gojącej się rany. Mechaniczne oczyszczenie i odka- żenie antyseptykiem (3% nalewka jodowa) skóry uszu, połączone z ich miejscowym leczeniem farmakologicznym, pozwalało w ciągu 2–3 wizyt pacjenta w ambulato- rium uzyskać znaczną poprawę kliniczną skóry przewodu słuchowego, co umożliwi- ło wykonanie zabiegu operacyjnego. Iden- tyczne staranne czyszczenie uszu u po- zostałych pacjentów stanowiło pierwszy etap w przygotowaniu późniejszego pola operacyjnego. U badanych psów najczęściej odnoto- wywano z wywiadu i opisywano w histo- rii leczenia: nawracające stany zapalne (za- czerwienienie, obrzęk, obecność wysięku), silny rozrost skóry zewnętrznego przewo- du słuchowego zmniejszający jego świa- tło, wyczuwalną palpacyjnie mineralizację chrząstki pierścieniowatej, a także ziarni- nujące i niegojące się ograniczone uszko- dzenia skóry zewnętrznych przewodów słuchowych. U psów z zapaleniem skó- ry ujścia przewodu słuchowego obserwo- wano także silną bolesność, u niektórych psów potrząsanie głową i samookaleczanie się (drapanie, ocieranie o inne przedmio- ty) oraz macerację otaczającej skóry zwią- zaną z obecnością wysięku. Opisane zmia- ny dotyczyły tylko uszu bez dodatkowych chorób dermatologicznych. Uszy badano za pomocą wziernika w celu oceny współistniejących jedno- stek chorobowych (np. zmian nowotworo- wych). W każdym przypadku ocenie pod- dawano oba przewody słuchowe, zawsze rozpoczynając badanie od ucha zdrowego lub wykazującego słabiej wyrażone zmia- ny zapalne. W celu oceny części poziomej przewodów słuchowych oraz stanu błony bębenkowej uszy wziernikowano przy uży- ciu optyki artroskopowej o średnicy 2,4 lub 4 milimetra i kącie widzenia 30°. Badania w krótkotrwającym znieczuleniu ogólnym infuzyjnym wykonywano u 18 psów. U po- zostałych 8 pacjentów, ze względu na sto- pień zaawansowania zmian rozrostowych, otoskopii nie przeprowadzono. Podstawą kwalifikacji 23 pacjentów do ablacji przewodów słuchowych były zmia- ny o charakterze rozrostowym tła zapalne- go, z częściowym lub całkowitym zatka- niem przewodu słuchowego zewnętrznego; u 6 z tych psów zmiany były obustronne. U psów z obustronnymi zmianami zabieg wykonywano na uchu z bardziej uciążli- wymi objawami klinicznymi (aktywne i/ lub nawracające zapalenie). W przypad- ku 2 psów bezpośrednim wskazaniem do zabiegu była obecność polipa w części po- ziomej przewodu słuchowego. Natomiast tylko w jednym przypadku zabieg był wy- konany jako paliatywne leczenie zmia- ny nowotworowej (rak płaskokomórko- wy). Zdjęcia radiologiczne wykonywane były wśród nielicznej grupy zwierząt (pięć psów) w celu zbadania stopnia mineraliza- cji przewodu słuchowego, a także wyklu- czenia procesów osteolitycznych (zmian nowotworowych). Badani pacjenci nie wykazywali obja- wów klinicznych świadczących o uszko- dzeniu nerwu twarzowego, zapalenia ucha środkowego lub głuchocie. Obserwowa- no jedynie osłabienie słuchu (opierając się również na opinii właścicieli). Wynikać to może z przerostu skóry przewodu lub jego zatkania woskowiną (3). Ma to szczegól- ne znaczenie u psów z obustronnymi prze- rostowymi zmianami przewodów słucho- wych i było obserwowane u 6 opisywa- nych pacjentów. Prace kliniczne i kazuistyczne 53Życie Weterynaryjne • 2014 • 89(1)