Charakterystyka Stasia Tarkowskiego, Schematy z Język polski

Pobierz Charakterystyka Stasia Tarkowskiego i więcej Schematy w PDF z Język polski tylko na Docsity! Adam Mickiewicz (24.12.1789 – 26.11.1855) - Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu pod Nowogródkiem. - Z dziecięcych lat zachował wspomnienie przemarszu wojsk Napoleona zmierzających do Rosji. - W 1807 roku rozpoczął naukę w powiatowej szkole dominikańskiej w Nowogródku. - W życiu Mickiewicza wyróżniamy cztery etapy, których nazwy zaczerpnięte zostały od miejsc pobytu autora. ETAP 1: wileńsko-kowieński (1815-1819) - W 1815 roku poeta zapisał się na czteroletnie studia na Uniwersytecie Wileńskim. - Adam Mickiewicz wstępując na uniwersytet, pisemnie potwierdził, że po ukończeniu nauki poświęci się pracy nauczyciela. Zgodnie z obietnicą w 1819 r. przyjeżdża do Kowna, gdzie uczył młodzież łaciny, wymowy polskiej, historii i prawa. - Nie lubił pracować w Kownie jako nauczyciel. Tęsknił za ukochanym Wilnem. - Najważniejsze utwory z tego okresu to:  1818 „Zima miejska”, debiut poetycki;  1820 „Oda do młodości”;  1822 „Ballady i romanse”, data ich wydania wyznacza początek polskiego romantyzmu;  1823 „Dziady” cz.II, „Dziady” cz,IV;  1823 „Grażyna”; - W tamtym czasie poznał również Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęła na jego całe późniejsze życie, nie tylko osobiste, ale również na jego twórczość. Rodzina Maryli uznała, iż nie był on dla niej odpowiednim kandydatem na męża, (nie był bowiem zamożny), a więc Maryla wkrótce stała się żoną hrabiego Puttkamera. Burzliwy związek z Wereszczakówną niewątpliwie wywarł wielki wpływ na twórczość Mickiewicza. Najbardziej znanym pomnikiem romansu jest IV część "Dziadów" (wydana w kwietniu 1823 roku w Kownie), w której poeta przedstawił nieszczęśliwą miłość Gustawa do Maryli. ETAP 2: rosyjski (1823-1829) - W październiku 1817 roku założył z przyjaciółmi Towarzystwo Filomatów, za co w 1823 został aresztowany wraz z grupą przyjaciół i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie (1823-1824). - W wyniku procesu sądowego Mickiewicza zesłano do Rosji, gdzie zaprzyjaźnił się z tamtejszymi romantykami (m.in. Puszkinem) oraz dużo podróżował – na Krym, do Moskwy, Petersburga czy Odessy. - Najważniejsze utwory z tego okresu:  1826 „Sonety krymskie”;  1828 „Konrad Wallenrod”; ETAP 3: etap drezdeński (1829-1832) - Po wyjeździ z Rosji, Mickiewicz znalazł się we Włoszech, gdzie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Zdecydował się udać do Polski, gdzie przybył pod koniec 1831 roku, jednak nie udało mu się przedostać do Królestwa. W 1832 roku razem z falą popowstańczej emigracji znalazł się w Dreźnie. - Najważniejszy utwór z tego okresu to:  „Dziady” cz.III ETAP 4: paryski (1832-1855) - W Paryżu rozpoczął się ostatni już, czyli czwarty etap życia Mickiewicza. Tam w 1834 roku ożenił się z Cecylią Szymanowską, która urodziła mu sześcioro dzieci. - W 1840 roku powierzono mu katedrę literatury słowiańskiej w College de France. - W 1848 r., w związku z Wiosną Ludów, udał się do Rzymu, gdzie utworzył polski oddział zbrojny tzw. Legion Mickiewicza. - Po powrocie do Paryża zajął się działalnością publicystyczną m.in. redagował pismo „Trybuna Ludów”. Pracował także jako bibliotekarz. -W 1855 r. wyjechał do Konstantynopola (Stambułu), gdzie planował utworzyć oddziały wojskowe walczące u boku Turcji w wojnie z Rosją (wojna krymska 1853-1856). - Zmarł 26 listopada 1855 r. w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Jako najczęstszą przyczynę śmierci Mickiewicza podaje się cholerą, choć wśród innych hipotez na ten temat znajduje się także otrucie arszenikiem. - Mickiewicz spoczął na cmentarzu w Montmorency, a w 1890 r. jego prochy przetransportowano do Krakowa i – w uroczystym pogrzebie – pochowano w podziemiach Katedry Wawelskiej. - Najwazniejsze utwory tego okresu to:  1834 „Pan Tadeusz”, czyli największa narodowa i szlachecka epopeja. Mickiewicz żegna się w niej z Litwą i odchodzącą epoką szlachecką. Pokazuje życie tej warstwy społecznej na początku XIX wieku.  1839-1840 „Liryki lozańskie” jest to zbiór wierszy, które były pisane podczas pobytu Mickiewicza w szwajcarskiej Lozannie i nie zostały opublikowane za życia poety. Po śmieci Mickiewicza nadano im wspólny tytuł: Liryki lozańskie.