Notatki do działu Polska za Pierwszych Piastów oraz Pierwsze Państwa Słowiańskie, Notatki z Historia

Pobierz Notatki do działu Polska za Pierwszych Piastów oraz Pierwsze Państwa Słowiańskie i więcej Notatki w PDF z Historia tylko na Docsity! SŁOWIANIE Daty:  VI w. – wędrówka Słowian  VIII/IX w. – Zwycięstwo Karola Wielkiego nad Awarami  623 r. – powstanie Państwa Samona  660 – śmierć Samona  Początek IX w. – powstanie Państwa Wielkomorawskiego  862 r. – misja Konstantyna i Metodego  868 r. – zatwierdzenie przez papieża Hardiana II liturgii słowiańskiej  885 r. – śmierć Metodego  Druga połowa IX w. – początek jednoczenia ziem czeskich Słowianie, jako grupa etniczna ukształtowali się w IV i V w. n.e. a ich siedziby znajdowały się na terenie współczesnej zachodniej Ukrainy – między Karpatami, Pyrpecią i Dnieprem. W trakcie Wielkiej Wędrówki Ludów, Słowianie wyruszyli na zachód, zajmując tereny opuszczone przez ludy germańskie, aż do Łaby. Ruszyli także, na Półwysep Bałkański, gdzie znaleźli się w granicach cesarstwa zachodnio-rzymskiego, stwarzając zagrożenie dla Bizancjum. Zajmowali również tereny na wschód i północ od swoich pierwotnych siedzib. Pierwszym zagrożeniem, dla ludów Słowiańskich żyjących na południu, byli Awarowie, którzy nakładali na zachodnich Słowian wysokie daniny. Po przegranej Awarów z Bizancjum Słowianie zbuntowali się przeciwko okupantowi. Ostatecznie zagrożenie ze strony Awarów zostało wyeliminowane na przełomie VIII i XI, dzięki zwycięstwom Karola Wielkiego. Początkowo Słowianie posiadali wspólną kulturę, lecz przez długi czas różnice pomiędzy nimi narastały, aż w końcu wyodrębnił się podział na trzy grupy: Słowian zachodnich, na których wpływ miała kultura łacińska, Słowian wschodnich, na których wpływ miała kultura grecko-bizantyjska oraz Słowian południowych, na których wpłynęło oddzielenie ich od innych grup, przez Węgrów. Początkowo wierzenia plemion Słowiańskich były politeistyczne, a kultem otaczane były siły przyrody. Na czele bogów słowiańskich stał bóg ognia i słońca – Perun (u Słowian wschodnich) / Swaróg (u Słowian zachodnich). Przed powstaniem państw słowiańskich, Słowianie gromadzili się w plemiona, na których czele stały wiece – zgromadzenia wolnej ludności. Pierwsze państwo słowiańskie – Państwo Samona – utworzył w 653 r. Samon, czyli frankijski kupiec, który brał udział w powstaniu Słowian przeciwko Awarom. Samon został wybrany na władcę, dzięki swoim umiejętnością dowódczym. Nie znane są dokładne granice państwa Samona, ale najprawdopodobniej rozciągało się ono na terenach dzisiejszego pogranicza austriacko-morawskiego. Samon aż do śmierci utrzymywał niezależność od Państwa Franków, a nawet organizował na nie wyprawy łupieżcze, dzięki którym jego państwo zostało odnotowane w kronikach frankijskich. Państwo Samona rozpadło się chwilę po śmierci pierwszego władzy, która nastąpiła w 660 r. Kolejnym państwem słowiańskim było Państwo Wielkomorawskie, które to jednak rządzone już było przez władców Słowiańskich. Państwo Wielkomorawskie powstało na początku IX w. na terenach obecnych Czech. Władcy Państwa Morawskiego zjednoczyli pobliskie plemiona oraz opanowali tereny: Czech, Słowacji oraz część Śląska, Małopolski i naddunajskich stepów. Udało im się zrzucić zwierzchnictwo władców karolińskich, którym z początku musieli być posłuszni. Początkowo Państwo Wielkomorawskie przyjęło chrześcijaństwo od Franków, ale z racji na zbyt duże zaangażowanie polityczne tamtejszych księży misyjnych, Państwo Wielkomorawskiej zwróciło się ku Bizancjum, skąd do Państwa Wielkomorawskiego w 862 r. wysłani zostali bracia: Konstanty (Cyryl) i Metody. Mieli oni już wcześniej do czynienia z językiem Słowian i wierzyli, że ludność prędzej zwiąże się z wiarą, jeżeli msze odprawiane będą w ich rodzimym języku. Przetłumaczyli oni więc księgi liturgiczne i Biblię, na stworzoną wcześniej przez Konstantego głagolicę, która opierała się na alfabecie greckim, ale oddawała dźwięki mowy słowiańskiej. Wielu chrześcijańskich uczonych nie akceptowało tej zmiany, uważając, że msze prowadzone mogą być tylko po grecku albo po łacinie, bo w innym wypadku treść Pisma Świętego mogłaby zostać zniekształcona przez niedokładne tłumaczenie. Ze sprawą tą bracia w 868 r. zwrócili się do papieża Hardiana II, która zatwierdził liturgię Słowiańska. Konstantyn nie powrócił już do Państwa Wielkomorawskiego, ale wstąpił do klasztoru rzymskiego, przyjmując imię Cyryl, a niedługo później zmarł. Metody natomiast został arcybiskupem Państwa Wielkomorawskiego i kontynuował tam swoją działalność do śmierci w 885 r. Pogrzeb Metodego odbył się w trzech językach – łacińskim, greckim i słowiańskim. Po jego śmierci do liturgii słowiańskiej nastawieni nieprzychylnie byli: nowy papież, oraz wielkomorawski książę Świętopełk, chcący poprawić relację z monarchią wschodniofrankijską. Do upadku Państwa Wielkomorawskiego na początku X w. przyczyniła się ekspansja Węgier. Po upadku Państwa Wielkomorawskiego, na jego terenach powstały nowe państwa, w tym Czechy. Wedle legendy książęta czescy wywodzili się od prostego chłopa – Przemysła, dlatego nazwano ich Przemyślidami. Doszli oni do dużego znaczenia, podporządkowując sobie całe Czechy, Morawy, Słowację i ziemie nad górną Odrą i Wisłą. Nie byli w stanie jednak sprostać wojskom Niemieckim i przegrali kolejno z Henrykiem I oraz Ottonem I. Zmusiło ich to do uznania zwierzchnictwa niemieckiego. Czechy od powstania były państwem chrześcijańskim, ponieważ wywodziły się z Państwa Wielkomorawskiego. Powstałe w 973 r. biskupstwo praskie, podlegało archidiecezji mogunckiej. Innym państwem Słowiańskim, była Ruś Kijowska, która powstała u schyłku IX w. prawdopodobnie za sprawą Wikingów(Waregów). Jeden z ich dowódców –Ruryk – uznany został za księcia w Nowogrodzie Wielkim. Niedługo później podporządkował sobie wszystkie plemiona północy. Jego następcy dokonali ekspansji na południe, wzdłuż Dniepru. Po Nowogrodzie Wielkim, stolicą Rusi został Kijów, ze względu na swoje centralne położenie. Spadkobiercy Ruryka – Oleg, Igor i Światosław, zdobyli władzę na rozległych obszarach wschodniej Słowiańszczyzny, docierając aż do granic Bizancjum. Ze względu na bliskie sąsiedztwo z cesarstwem wschodnio- rzymskim Ruś Kijowska przyjęła chrześcijaństwo w obrządku greckim. POWSTANIE PAŃSTWA POLSKIEGO W IX w. głównymi plemionami słowiańskimi na ziemiach polskich byli: pomorzanie, lubuszanie, polanie, goplanie, mazowszanie, lędzianie, wiślane i plemiona śląskie, których było około 40. W X w. największą rolę na ziemiach polskich zaczęli odgrywać Polanie, zajęli oni część Wielkopolski, w tym Gniezno, Ostrów Legnicki, Giecz i Bnin. Dynastią panującą wśród Polan byli Piastowie, którzy swoją potęgę budowali od lat 30. X w. Około 940 r. w Wielkopolsce rozpoczęto budowę nowych grodów i w przeciągu kilkunastu lat powstało ich tam aż 18. Były one rozbudowanymi konstrukcjami obronnymi. Polanie swoją ekspansję i rozwój zawdzięczają sile zbrojnej – drużynom wojów, których utrzymywał książę. Informacje o początkach Piastów przedstawiane są przez Gala Anonima, który swoją kronikę z