Regulamin Ogólny Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Ćwiczenia z Ochrona środowiska

Pobierz Regulamin Ogólny Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i więcej Ćwiczenia w PDF z Ochrona środowiska tylko na Docsity! 1 MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO Szt. Gen. …….. REGULAMIN OGÓLNY SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ WARSZAWA 2013 [Wpisz cytat z doku- mentu al- bo pod- sumowa- 2 MINISTER OBRONY NARODOWEJ DECYZJA NR …./ MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia …… 20… roku w sprawie wprowadzenia do użytku Regulaminu Ogólnego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej Na podstawie § 1 pkt 7 lit. a-c i e oraz § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w zwiazku z art. 63 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r. poz. 461, 1101, 1407 i 1445 oraz z 2013 r. poz. ), ustala się co następuje: 1. Wprowadza się do użytku w resorcie obrony narodowej „Regulamin Ogólny Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”, stanowiący załącznik do decyzji. 2. Traci moc decyzja Nr 188/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 czerwca 2009 r. w sprawie wprowadzenia do użytku Regulaminu Ogólnego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Urz. MON nr 12, poz. 132 oraz z 2010 r. Nr 24, poz. 340). 3. Decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Tomasz SIEMONIAK [Wpisz cytat z tu 5 SPIS TREŚCI SPIS TREŚCI ..................................................................................................... 5 WSTĘP .............................................................................................................. 8 DZIAŁ I PODSTAWOWE UWARUNKOWANIA SŁUŻBY WOJSKOWEJ .... 10 Rozdział I ZASADY ZALEŻNOŚCI ŻOŁNIERZY ............................................ 11 Przełożony i podwładny, starszy i młodszy .................................................. 11 Wydawanie i wykonywanie rozkazów ........................................................... 12 Rozdział II ZASADY ŻOŁNIERSKIEGO ZACHOWANIA ............................... 13 Postanowienia ogólne .................................................................................. 13 Oddawanie honorów przez żołnierzy ........................................................... 14 Oddawanie honorów przez oddziały (pododdziały) ..................................... 15 Wzajemne zwracanie się żołnierzy ............................................................... 17 Składanie meldunku i służbowe przedstawianie się .................................... 18 Zachowanie się żołnierzy w różnych sytuacjach .......................................... 19 Stosunek żołnierzy do munduru, wygląd zewnętrzny ................................... 21 Opuszczanie koszar i garnizonu ................................................................... 22 Rozdział III POSTĘPOWANIE SŁUŻBOWE ................................................... 23 Droga służbowa ............................................................................................ 23 Raport służbowy ........................................................................................... 23 Terminy postępowania służbowego ............................................................... 23 DZIAŁ II ORGANIZACJA ŻYCIA ŻOŁNIERSKIEGO W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ ................................................................................................. 25 Rozdział IV CODZIENNY TOK SŁUŻBY ........................................................ 26 Rozdział V ZABEZPIECZENIE LOGISTYCZNE ............................................. 27 Organizacja żywienia .................................................................................... 27 Obsługiwanie sprzętu wojskowego ............................................................... 28 Przewozy wojsk i ładunków .......................................................................... 28 Użytkowanie infrastruktury wojskowej, zakwaterowanie ............................... 29 Rozdział VI OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA ............................................ 30 Rozdział VII OCHRONA ZDROWIA ................................................................ 32 Higiena osobista ........................................................................................... 32 Badania, szczepienia ochronne, przeglądy lekarskie i sanitarne .................. 33 Rozdział VIII SŁUŻBA WEWNĘTRZNA ......................................................... 33 Postanowienia ogólne .................................................................................. 33 Skład służby ................................................................................................. 35 Oficer dyżurny jednostki ............................................................................... 36 Pomocnik oficera dyżurnego jednostki ........................................................ 37 Dyżurny parku sprzętu technicznego ............................................................ 37 Pomocnik dyżurnego parku sprzętu technicznego oraz dyżurny punktu Kontroli technicznej ...................................................................................... 38 Dyżurny biura przepustek ............................................................................. 38 Dyżurny izby chorych ................................................................................... 39 Pododdział alarmowy jednostki (garnizonu) ................................................. 39 Dowódca pogotowia przeciwpożarowego ..................................................... 40 Podoficer dyżurny kompanii, batalionu (równorzędnych) ............................. 40 Dyżurny kompanii, batalionu (równorzędnych) ............................................. 41 Pełnienie służby wewnętrznej ....................................................................... 43 6 DZIAŁ III DZIAŁALNOŚĆ SŁUŻBOWA W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ I GARNIZONIE ................................................................................................... 44 Rozdział IX ORGANIZACJA SŁUŻBY WARTOWNICZEJ.............................. 45 Postanowienia ogólne ................................................................................... 45 Skład warty ................................................................................................... 46 Sprzęt wojskowy,wyposażenie i ubiór warty ................................................. 47 Urządzenie wartowni i posterunków .............................................................. 48 Znaki rozpoznawcze ..................................................................................... 49 Organizacja służby wartowniczej w warunkach szczególnych ..................... 50 Rozdział X PEŁNIENIE SŁUŻBY WARTOWNICZEJ ...................................... 50 Odprawa wart ................................................................................................ 50 Zmiana wart .................................................................................................. 52 Zmiana wartowników .................................................................................... 54 Przebieg służby wartowniczej ....................................................................... 56 Rozdział XI PRAWA I OBOWIĄZKI OSÓB PEŁNIĄCYCH SŁUŻBĘ WARTOWNICZĄ .............................................................................................. 58 Dowódca warty ............................................................................................. 58 Pomocnik dowódcy warty .............................................................................. 59 Rozprowadzający .......................................................................................... 59 Wartownik ..................................................................................................... 60 Przewodnik psa służbowego ......................................................................... 61 Rozdział XII SŁUŻBA PATROLOWA, KONWOJOWA ................................... 61 Służba patrolowa .......................................................................................... 61 Odprawa patroli ............................................................................................. 62 Tok służby patrolowej ................................................................................... 63 Służba konwojowa ........................................................................................ 65 Rozdział XIII KONTROLA SŁUŻBY WEWNĘTRZNEJ I GARNIZONOWEJ .. 68 Rozdział XIV WŁADZA I SŁUŻBA GARNIZONOWA...................................... 70 Postanowienia ogólne ................................................................................... 70 Dowódca garnizonu ...................................................................................... 70 Komendant garnizonu ................................................................................... 71 Służba garnizonowa ...................................................................................... 72 Oficer inspekcyjny garnizonu ........................................................................ 72 Pomocnik oficera inspekcyjnego garnizonu .................................................. 73 Komendant i profos izby zatrzymań .............................................................. 73 Rozdział XV OCHRONA INFORMACJI NIEJAWNYCH ................................. 73 Rozdział XVI ALARMOWANIE ....................................................................... 74 Rozdział XVII ZDAWANIE I OBEJMOWANIE OBOWIĄZKÓW NA STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH ................................................................. 74 DZIAŁ IV ZESTAWIENIE WZORÓW DOKUMENTÓW .................................. 76 Rozdział XVIII WYKAZ DOKUMENTACJI I WYPOSAŻENIA POMIESZCZEŃ SŁUŻB DYŻURNYCH I WART W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ. ................... 77 Rozdział XIX WZORY DOKUMENTÓW SŁUŻB DYŻURNYCH I WART W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ. .......................................................................... 88 Rozdział XX PRZYPADKI I ZASADY UŻYWANIA LUB WYKORZYSTYWANIA ŚRODKÓW PRZYMUSU BEZPOŚREDNIEGO I BRONI PALNEJ ................................... 116 Środki przymusu bezpośredniego ............................................................... 118 Broń palna ................................................................................................... 126 7 Dokumentowanie użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej ................................................................................................. 128 INDEKS POJĘĆ WYSTĘPUJĄCYCH W REGULAMINIE ............................. 131 10 DZIAŁ I PODSTAWOWE UWARUNKOWANIA SŁUŻBY WOJSKOWEJ 11 Rozdział I ZASADY ZALEŻNOŚCI ŻOŁNIERZY PRZEŁOŻONY I PODWŁADNY, STARSZY I MŁODSZY 1. Organizacja wojska opiera się na hierarchicznym podporządkowaniu żoł- nierzy. 2. Żołnierz w stosunku do innych żołnierzy może być przełożonym, podwład- nym, starszym lub młodszym, jak również równym stopniem wojskowym. 3. Przełożonym jest żołnierz lub osoba nie będąca żołnierzem, któremu na mocy przepisów prawa, rozkazu, polecenia lub decyzji podporządkowano żoł- nierza (podwładnego), uprawniona do wydawania rozkazów, poleceń służbo- wych podwładnym żołnierzom lub osobom nie będącym żołnierzami i kierowania ich czynnościami służbowymi. 4. Starszym jest żołnierz, który ma wyższy, a młodszym – niższy stopień wojskowy. 5. Żołnierz może być również przełożonym w stosunku do żołnierzy nie podporządkowanych mu pod względem organizacyjnym, w zakresie spraw spe- cjalistycznych wynikających z dokumentów kompetencyjnych. Z tego tytułu jest on uprawniony do wydawania wiążących wytycznych i poleceń dotyczących za- dań objętych jego zakresem działania oraz ponosi odpowiedzialność za możli- we do przewidzenia skutki ich realizacji. 6. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów i Minister Obrony Narodowej są przełożonymi wszystkich żołnierzy. 7. Przełożony wobec podległych żołnierzy sprawuje funkcje dowódcze (kie- rownicze), zarządzające, szkoleniowe i wychowawcze. Jest odpowiedzialny za sprawność organizacyjną oraz służbę (pracę) podwładnych, a także zobowią- zany jest tworzyć warunki zapewniające przestrzeganie dyscypliny przez pod- porządkowanych żołnierzy. 8. Przełożony, jeżeli jest żołnierzem, powinien posiadać stopień wojskowy nie niższy od stopni wojskowych swoich podwładnych. 9. Zwracając się do podwładnych (młodszych) przełożony (starszy) czyni to stanowczo, lecz taktownie z poszanowaniem ich godności. Nie wyraża również krytycznych uwag (opinii) w obecności niższych od nich stanowiskiem (stop- niem wojskowym) oraz osób postronnych. 10. Żołnierze podporządkowani przełożonemu są jego podwładnymi. 11. W sprawach służbowych podwładny ma tylko jednego bezpośredniego przełożonego. 12. Między żołnierzami Wojska Polskiego a żołnierzami innych armii nie wy- stępują stosunki podległości. Takie zależności mogą być uzgodnione tylko na okres wspólnych przedsięwzięć (misje pokojowe, działania w ramach operacji sojuszniczych, służba w międzynarodowych strukturach wojskowych) oraz wy- konywania innych zadań określonych rozkazem przełożonego narodowego. 12 WYDAWANIE I WYKONYWANIE ROZKAZÓW 13. Rozkaz jest poleceniem podjęcia określonego działania lub jego zanie- chania wydanym służbowo żołnierzowi przez przełożonego (uprawnionego starszego). 14. Ilekroć mowa w regulaminie o rozkazie, należy przez to rozumieć rów- nież decyzje wydawane przez przełożonego. 15. Wydający rozkaz jest zobowiązany uwzględnić stopień przygotowania podwładnego, warunki i okoliczności wykonania rozkazu oraz zapewnić nie- zbędne do tego siły i środki. 16. W wypadku utraty łączności z przełożonym, żołnierz działa samodzielnie, kierując się otrzymanym rozkazem (zadaniem), obowiązującymi przepisami prawa, regulaminów, instrukcji, jak również treścią roty przysięgi wojskowej. 17. Rozkaz wydaje się ustnie, na piśmie lub za pomocą sygnałów. 18. Rozkaz może uchylić lub zmienić ten, kto go wydał lub – jeżeli dobro służby tego wymaga – jego przełożony, informując o tym poprzedniego rozka- zodawcę. 19. Rozkaz musi być zwięzły, zrozumiały i wydany stanowczo. 20. Żołnierz po otrzymaniu rozkazu wydanego ustnie potwierdza to słowem „ROZKAZ” i wykonuje go. Przełożony może sprawdzić zrozumienie rozkazu. 21. O wykonaniu rozkazu żołnierz melduje przełożonemu, który go wydał, je- śli przełożony nie zarządzi inaczej. 22. Jeżeli podwładny otrzymał rozkaz bezpośrednio od przełożonego wyż- szego szczebla – wykonuje go i melduje o tym rozkazodawcy oraz swemu bez- pośredniemu przełożonemu. Przełożony wyższego szczebla, który wydał roz- kaz podwładnemu, jest zobowiązany zawiadomić o tym jego bezpośredniego przełożonego. 23. W szczególnie uzasadnionych wypadkach, podwładny może wystąpić o wydanie rozkazu na piśmie, zwłaszcza gdy dotyczy on zadania do wykonania w specyficznych warunkach lub w sposób odmienny od ogólnie przyjętych za- sad. Rozkazodawca ma obowiązek sporządzić rozkaz na piśmie, a podwładny rozkaz wykonać. W sytuacji, gdy skutkiem rozkazu będzie popełnienie prze- stępstwa, podwładny ma prawo odmówić wykonania rozkazu. 24. O niemożności wykonania rozkazu podwładny jest zobowiązany nie- zwłocznie powiadomić wydającego rozkaz, a o odmowie wykonania rozkazu podwładny jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić przełożonego wyższego szczebla od przełożonego wydającego rozkaz, dokładnie opisując zaistniałą sytuację w formie ustnej lub pisemnej. 25. Jeśli żołnierz otrzyma nowy rozkaz w trakcie wykonywania innego rozka- zu, melduje o tym wydającemu rozkaz. W razie potwierdzenia nowego rozka- zu, wykonuje go, a wydający taki rozkaz informuje pierwszego rozkazodawcę i odpowiada za wynikające z tego następstwa. 26. Starszy nie wydaje rozkazów młodszym – z wyjątkiem następujących sy- tuacji: 1) kiedy niebezpieczeństwo zagraża jednostce (instytucji) wojskowej lub żołnierzom, jeśli nie ma ich przełożonego; 2) gdy zachodzi konieczność jednego kierownictwa podczas wspólnego działania różnych jednostek (oddziałów, pododdziałów) wojskowych – jeśli mię- dzy ich dowódcami nie ma zależności służbowej; 15 40. W miejscach wykonywania obowiązków służbowych (w pomieszczeniach służbowych) honory oddaje się przełożonym (starszym) przez powstanie, przyję- cie postawy zasadniczej i skłon głowy – tylko podczas pierwszego ich przybycia. 41. Żołnierzom innych państw przebywającym na obszarze naszego kraju, honory można oddawać na zasadach wzajemności. 42. Żołnierz nie oddaje honorów podczas: 1) przechodzenia przez jezdnię oraz mijania się w odległości większej niż 15 kroków; 2) prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn i urządzeń; 3) bezpośredniego udziału w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych, udzielania pomocy poszkodowanym oraz zabezpie- czania (ochrony) miejsc wypadków; 4) legitymowania, doprowadzania, konwojowania, pełnienia służby wartowniczej na posterunku oraz uczestniczenia w innych interwencjach porządkowych; 5) wykonywania zadań służbowych w strefie działań wojennych, wyko- nywania zadania bojowego lub ćwiczeń, jeżeli przerwanie związanych z nimi czynności skutkowałoby nie wykonaniem otrzymanego rozkazu; 6) wykonywania prac porządkowo-gospodarczych; 7) podczas zabezpieczenia uroczystości z udziałem wojska; 8) prowadzenia psa służbowego. 43. Przełożonym występującym w ubiorze cywilnym, oddaje się honory zgodnie z przepisami wojskowymi. Podwładny będący w ubiorze cywilnym, po- zdrawia przełożonych (starszych) w sposób przyjęty w środowisku cywilnym. 44. Żołnierz zachowuje się w sposób zwyczajowo przyjęty, kierując się po- czuciem karności, godności i zasadami dobrego wychowania w sytuacjach nie przewidzianych w regulaminie oraz w trakcie przebywania w następujących miejscach: 1) ośrodkach leczniczych (poradniach, punktach opatrunkowych, izbach chorych, szpitalach i sanatoriach, itp.); 2) instytucjach, placówkach i miejscach publicznych (kinach, teatrach, miejscach kultu religijnego, lokalach gastronomicznych, na stadionach, w pla- cówkach handlowych, w środkach komunikacji miejskiej, w czasie uczestnicze- nia w pogrzebach, itp.); 3) stołówkach, palarniach, czytelniach, poczekalniach, umywalniach, toa- letach itp. ODDAWANIE HONORÓW PRZEZ ODDZIAŁY (PODODDZIAŁY) 45. Oddziały (pododdziały) oddają honory w ugrupowaniu rozwiniętym lub marszowym: 1) Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej; 2) Marszałkom Sejmu i Senatu; 3) Prezesowi Rady Ministrów; 4) Ministrowi Obrony Narodowej; 5) Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego; 16 6) na specjalne polecenie - dostojnikom państw obcych, których ranga odpowiada funkcjom sprawowanym przez osoby wymienione w podpunktach 1-5; 7) przełożonym od dowódcy kompanii wzwyż; 8) sztandarom wojskowym; 9) przed Grobem Nieznanego Żołnierza; 10) w czasie oficjalnego grania (odtwarzania) hymnu państwowego Rze- czypospolitej Polskiej i hymnów innych państw, „Hasła Wojska Polskiego”, sy- gnałów „Służba Wartownicza’’, „Śpij Kolego’’ lub „Cisza” oraz podnoszenia (opuszczania) flagi państwowej, Proporca Prezydenta Rzeczypospolitej Pol- skiej, flag Ministra Obrony Narodowej, Marszałka Polski, Szefa Sztabu Gene- ralnego Wojska Polskiego i rodzajów sił zbrojnych, bandery wojennej, jak również pogrzebom z wojskową asystą honorową: a) w ugrupowaniu rozwiniętym – na komendę; b) w ugrupowaniu marszowym – po zatrzymaniu i zwróceniu frontem w kierunku nakazanym przez dowódcę ugrupowania. 46. Wojskową asystę honorową – do powitania Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałków Sejmu i Senatu, Prezesa Rady Ministrów, Ministra Obrony Narodowej, Szefa Sztabu Generalnego WP oraz delegacji zagranicznych – wystawia się na specjalny rozkaz. 47. Salutowanie sztandarem obowiązuje podczas oddawania honorów oso- bom wymienionym w pkt. 45 ppkt. 1-6 oraz przełożonym od dowódcy jednostki wzwyż, a także w czasie grania (odtwarzania) hymnów państwowych, „Hasła Wojska Polskiego”, sygnałów: „Służba wartownicza” , „Śpij Kolego’’ lub ,,Cisza’’ oraz przed Grobem Nieznanego Żołnierza i w czasie pogrzebów z wojskową asystą honorową. 48. W czasie grania „Pieśni Reprezentacyjnej Wojska Polskiego” przyjmuje się postawę zasadniczą. 49. W czasie zajęć, odpraw, konferencji służbowych, itp. honory oddaje się na komendę: „PANIE …”, „PANOWIE …”, „PANIE, PANOWIE (OFICERO- WIE, PODOFICEROWIE, SZEREGOWI)” (wymienić tylko najwyższy korpus stosownie do składu grupy). Gdy występują ponadto osoby cywilne podaje się tylko zapowiedź komendy: „PANIE”, „PANOWIE”, „PANIE, PANOWIE”. Obecni stają frontem do przełożonego (starszego), a żołnierze przyjmują po- stawę zasadniczą. 50. Bezpośrednio po wykonaniu komendy, wymienionej w pkt. 49, składa się meldunek – zgodnie z zasadami zależności służbowych. W stosunku do osób cywilnych postępuje się zgodnie z pkt. 69. 51. Przełożony – po przyjęciu meldunku (sprawozdania) słowem „DZIĘKU- JĘ” zezwala przyjąć postawę swobodną. Po kolejnej komendzie meldującego „PROSZĘ SIADAĆ”, zgromadzeni siadają. 52. Jeżeli zajęcia prowadzi osoba cywilna nie będąca przełożonym, meldun- ku nie składa się. Komendę w tym wypadku podaje przełożony grupy lub naj- wyższy stopniem spośród żołnierzy uczestniczących w zajęciach. W sytuacji, gdy grupę stanowią doraźnie zebrane osoby, przed zajęciami starsi wyznaczają spośród siebie podającego komendy, który informuje szkolonych (zebranych), jak należy zachować się po podaniu komend. 53. Jeżeli żołnierze zawodowi występują w ugrupowaniu rozwiniętym lub marszowym, to komendy podaje się jak dla pododdziałów. 17 54. Komendę do oddania honorów podaje się również wtedy, gdy przełożony (osoba cywilna) opuszcza pomieszczenie lub zajęcia (odprawę, konferencję, itp.) według zasad ustalonych w pkt. 49, 52. Po wyjściu przełożonego (osoby cy- wilnej) słowem „DZIĘKUJĘ” zezwala się przyjąć postawę swobodną. 55. Komendę „BACZNOŚĆ” podaje się i składa meldunek każdego dnia, podczas pierwszego przybycia przełożonego do oddziału (pododdziału, sztabu, instytucji). 56. Komendy do oddania honorów nie podaje się: 1) po ogłoszeniu alarmu; 2) podczas ćwiczeń taktycznych w terenie, na lotniskach w czasie lotów oraz na jednostkach pływających; 3) na linii wyjściowej, linii otwarcia ognia i stanowiskach ogniowych w cza- sie strzelań; 4) w czasie wykonywania prac gospodarczych, warsztatowych, magazy- nowych, prowadzenia akcji ratowniczych, na stanowiskach dowodzenia, w obiektach łączności, podczas czyszczenia broni oraz pobierania i spożywania posiłków; 5) w czasie odpoczynku – od capstrzyku do pobudki; 6) w obiektach sportowych na terenie jednostki wojskowej (pododdziału) w czasie trwania ćwiczeń i zawodów sportowych; 7) podczas pracy bojowej, obsługiwania uzbrojenia i sprzętu wojskowego; 8) w izbie chorych. 57. W przypadkach określonych w pkt. 55 i 56 przybyłemu przełożonemu składa meldunek dowódca, żołnierz starszy stopniem lub służba dyżurna. 58. Meldowanie nie obowiązuje w czasie akademii, zebrań, przedstawień teatralnych, koncertów, seansów filmowych i telewizyjnych oraz w czasie łado- wania i rozładowywania broni, a także w izbach żołnierskich, świetlicach, klubach – w czasie wolnym. Żołnierz zachowuje się wtedy w sposób zwyczajo- wo przyjęty, kierując się poczuciem karności, godności, szacunku do przełożo- nych (starszych) oraz zasadami dobrego wychowania. WZAJEMNE ZWRACANIE SIĘ ŻOŁNIERZY 59. W czasie służby żołnierze zwracają się do siebie używając przed stop- niem wojskowym formy „PAN” lub „PANI”. 60. Żołnierz zwracający się do innego żołnierza wymienia jego stopień w formie skróconej np. zwracając się do starszego szeregowego (marynarza) „PANIE/PANI SZEREGOWY”, starszego kaprala mówi – „PANIE KAPRALU” lub „PANI KAPRAL”. Podobnie postępuje zwracając się do: starszego sierżan- ta, młodszego, starszego chorążego, starszego chorążego sztabowego, podpo- rucznika, podpułkownika, komandora podporucznika, komandora porucznika, generała (brygady, dywizji, broni), admirała (kontradmirała, wiceadmirała, admi- rała floty). 61. Meldując się lub przedstawiając, żołnierz wymienia swój stopień w pełnym brzmieniu. 62. Żołnierz zwracający się do kapelanów wojskowych używa form tytulatury religijno-kościelnej z dodaniem nazwy stopnia wojskowego, np.: „KSIĘŻE KA- PELANIE”, „KSIĘŻE KAPITANIE”, „KSIĘŻE BISKUPIE”, „KSIĘŻE BISKU- PIE GENERALE”, itp. 20 z wyjątkiem sytuacji określonych w pkt. 56 i miejsc określonych w pkt. 58, zwró- cić się w jego stronę i oddać honory. W obecności przełożonych (starszych), bez ich zgody nie należy siedzieć, jeść, pić, palić, czytać, grać, używać telefo- nu, itp. 79. Żołnierz wchodzi do pomieszczenia służbowego za zgodą przełożonego (starszego). Przed wejściem pozostawia wierzchnie okrycie (płaszcz, pelerynę, czapkę), jeżeli warunki na to pozwalają, lub po wejściu zdejmuje tylko nakrycie głowy, oddaje honory i melduje cel przybycia. Po otrzymaniu rozkazu lub zała- twieniu sprawy oddaje honory, wykonuje zwrot w kierunku wyjścia, nakłada na- krycie głowy i wychodzi. 80. Żołnierz wchodzący do pomieszczenia z bronią nie zmienia jej położenia. Pełniąc służbę, będąc w hełmie lub trzymając broń w położeniu „na pas”, nie zdejmuje nakrycia głowy. 81. W grupie żołnierzy znajdujących się w wąskim przejściu, pierwszy, który zauważy zbliżającego się przełożonego (starszego), podaje komendę „PRZEJŚCIE”. Żołnierze zatrzymują się, przepuszczają przechodzącego, od- dają honory przez sfrontowanie i przyjęcie postawy zasadniczej. 82. W warunkach uniemożliwiających swobodne mijanie się, żołnierze do- stosowują swoje zachowanie do zasad poszanowania przełożeństwa (starszeń- stwa), ogólnych reguł ruchu i okoliczności (sytuacji). 83. Żołnierz z bronią wchodząc do środka komunikacji trzyma ją zabezpie- czoną w najdogodniejszym i bezpiecznym położeniu. W czasie podróży nikomu jej nie odstępuje i nie dopuszcza do powstania sytuacji, w której mógłby ją utra- cić. 84. Żołnierz podróżujący środkami komunikacji publicznej w mundurze, mo- że w przedziale, na korytarzu wagonu kolejowego, w autobusie zdjąć nakrycie głowy, a w środkach komunikacji dalekobieżnej, również płaszcz, kurtkę i kra- wat. Przed wyjściem ze środka komunikacji ubiera się zgodnie z obowiązują- cymi przepisami. 85. Żołnierz niezawodowy przebywający poza koszarami musi mieć zawsze przy sobie książeczkę wojskową oraz dokument uprawniający do przebywania w podróży służbowej, na urlopie, przepustce. Gdy przewozi broń, musi być ona odnotowana w dokumencie podróży, z podaniem jej rodzaju, numeru i liczby nabojów. W dokumencie podróży ma być również wpisany numer telefonu (fak- su) oficera dyżurnego jednostki wojskowej. 86. Żołnierz ma obowiązek: 1) niezwłocznie powiadomić (telefonicznie, faksem, innym środkiem łączności) lub za pośrednictwem innej osoby - przełożonego, który kierował go na urlop (przepustkę, w podróż służbową) lub oficera dyżurnego jednostki o przedłużeniu terminu powrotu (podjęciu działania w celu przedłużenia ter- minu powrotu) w przypadku: a) choroby uniemożliwiającej powrót do jednostki, b) zgonu i pogrzebu lub ciężkiej choroby najbliższego członka rodziny, za którego uważa się małżonka, dziecko, ojca, matkę, opiekuna prawnego, siostrę, brata, babcię lub dziadka żołnierza, a także ojca, matkę lub opie- kuna prawnego małżonka żołnierza, c) konieczności udzielenia pomocy w likwidacji skutków klęski żywiołowej, która dotknęła jego rodzinę, d) innej ważnej przyczyny uniemożliwiającej powrót do jednostki; 21 2) niezwłocznie (nie później niż w ciągu 7 dni) po wystawieniu dokumentu (zaświadczenia) przez organ administracji publicznej lub placówkę służby zdrowia potwierdzającego (usprawiedliwiającego) nieobecność, przesłać (przekazać) oryginał lub kopię tego dokumentu na zasadach określonych w ppkt. 1. Za chwilę dostarczenia tego dokumentu uważa się godzinę zare- jestrowania go w kancelarii jednostki albo przyjęcia go przez inną upoważ- nioną osobę w jednostce wojskowej; 3) poinformowania o tym fakcie osoby wymienione w ppkt. 1 jeżeli nie ma możliwości przekazania dokumentu, o którym mowa w ppkt. 2. 87. Zasady i tryb określony w pkt. 86 stosuje się odpowiednio do przypad- ków przedłużania się nieobecności żołnierza. 88. Dowódca (komendant) garnizonu lub wyznaczona przez niego osoba funkcyjna, po podjęciu decyzji o przedłużeniu terminu powrotu żołnierza nieza- wodowego do jednostki, powiadamia o swojej decyzji dowódcę (służbę dyżur- ną) macierzystej jednostki żołnierza. Jeżeli żołnierz z uzasadnionych powodów nie może wykonać czynności określonych w pkt. 86 i 87, może to zrobić najbliż- sza osoba z rodziny. 89. Żołnierz przerywa urlop i niezwłocznie wraca do miejsca pełnienia służby w przypadku: 1) ogłoszenia mobilizacji lub wojny; 2) odwołania z urlopu. 90. Żołnierza z urlopu może odwołać dowódca jednostki. 91. Informację o odwołaniu żołnierza z urlopu zamieszcza się w rozkazie dziennym. Jednostka jest zobowiązana pokryć poniesione przez żołnierza kosz- ty związane bezpośrednio z odwołaniem go z urlopu. Należy również zrekom- pensować czas urlopu, który nie został wykorzystany. STOSUNEK ŻOŁNIERZY DO MUNDURU, WYGLĄD ZEWNĘTRZNY 92. Żołnierz w mundurze jest zobowiązany do przestrzegania przepisów określających zasady noszenia umundurowania. 93. Po zajęciach służbowych wszyscy żołnierze mogą nosić ubrania cywilne. Noszenie ubrania cywilnego przez żołnierzy w czasie zajęć służbowych regulują odrębne przepisy. 94. W czasie wolnym żołnierze mogą przebywać w rejonie zakwaterowania pododdziału i w wyznaczonych miejscach na terenie jednostki (np.: hale spor- towe, stadiony, place gier) bez kurtek, bluz, koszul lub w ubiorze sportowym. 95. Żołnierz występujący w mundurze, może przenosić paczki lub inne przedmioty opakowane estetycznie. Zabrania się łączenia przedmiotów zaopa- trzenia mundurowego z elementami ubioru cywilnego oraz elementami umun- durowania innych państw. 96. Żołnierz – mężczyzna, ma mieć włosy (wąsy, brodę) schludnie i krótko ostrzyżone. Brodę żołnierz może nosić ze względu na wskazania lekarza odno- towane pisemnie lub za zgodą dowódcy jednostki wojskowej. Żołnierz – kobie- ta, na czas wykonywania zadań służbowych ma mieć włosy krótkie lub krótko upięte i nie może stosować wyrazistego makijażu oraz jaskrawo pomalowanych paznokci. 22 97. Żołnierzom występującym w mundurze zabrania się noszenia wszelkie- go rodzaju biżuterii oraz ozdób. Zezwala się jedynie na noszenie zegarka, ob- rączki oraz sygnetu lub pierścionka. OPUSZCZANIE KOSZAR I GARNIZONU 98. Żołnierze mogą opuszczać garnizon i pozostawać poza miejscem za- mieszkania, uwzględniając potrzeby (wymagania) służby wojskowej. 99. Żołnierze niezawodowi oraz żołnierze spełniający obowiązek zakwate- rowania na terenie jednostki, mogą opuszczać jednostkę wojskową za zgodą właściwych przełożonych na podstawie dokumentu uprawniającego do przeby- wania poza jej terenem. Na przepustkę, urlop, żołnierze mogą udawać się w umundurowaniu (wyjściowym, polowym) albo w ubiorze cywilnym. 100. Przepustka stała upoważnia do przebywania poza terenem jednostki:  w dni powszednie – w czasie wolnym od zajęć do 30 min. przed pobud- ką dnia następnego;  w dni przedświąteczne i świąteczne – do 30 min. przed pobudką na- stępnego dnia po dniu świątecznym. 101. Żołnierze niezawodowi mogą opuszczać teren jednostki na podstawie przepustek za zgodą: 1) dowódcy drużyny- na czas do 12 godzin; 2) dowódcy plutonu, szefa pododdziału – na czas do 24 godzin; 3) dowódcy kompanii (równorzędnego) i wyższych przełożonych – na czas do 72 godzin. 102. W uczelniach wojskowych, centrach i ośrodkach szkolenia komendanci mogą określać inny sposób korzystania przez słuchaczy z przepustek stałych oraz zasady noszenia ubrań cywilnych, kierując się wewnętrznymi potrzebami wynikającymi z toku życia i służby w uczelni (centrum, ośrodku). 103. Żołnierz niezawodowy melduje o wyjściu na przepustkę (wyjeździe w podróż służbową lub na urlop) podoficerowi dyżurnemu pododdziału, który odnotowuje ten fakt w „Książce opuszczających miejsce przebywania”. 104. Znajomość zasad żołnierskiego zachowania się żołnierzy niezawodo- wych sprawdza przed wyjściem na przepustkę, wyjazdem na urlop lub w podróż służbową, bezpośredni przełożony. Wygląd zewnętrzny umundurowanych żoł- nierzy sprawdza podoficer dyżurny pododdziału. 105. Żołnierzowi niezawodowemu umundurowanemu nieprzepisowo, wyglą- dającemu niedbale i nieestetycznie nie zezwala się na opuszczenie terenu jed- nostki do czasu usunięcia niedociągnięć. 106. Po powrocie z przepustki (urlopu, podróży służbowej) żołnierz niezawo- dowy melduje się u podoficera dyżurnego pododdziału, który odnotowuje czas powrotu w „Książce opuszczających miejsce przebywania”, a o ewentualnych uwagach zwróconych mu w czasie pobytu poza terenem jednostki wojskowej melduje bezpośredniemu przełożonemu. 107. Żołnierz niezawodowy nie może wychodzić i przebywać na przepustce w dniu objęcia służby. 108. W szczególnych wypadkach dowódca jednostki może czasowo ustalić inne zasady (sposoby) korzystania z przepustek stałych i udzielania przepustek jednorazowych. 25 DZIAŁ II ORGANIZACJA ŻYCIA ŻOŁNIERSKIEGO W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ 26 Rozdział IV CODZIENNY TOK SŁUŻBY 119. Tok służby i życia w jednostce wojskowej ustala jej dowódca i ujmuje w porządku dnia. Kiedy jednak kilka jednostek kwateruje w jednym kompleksie koszarowym lub wspólnie wykonuje zadania, przełożeni wyższego szczebla mogą w razie konieczności ujednolicać porządek dnia tych jednostek. W jed- nostkach wojskowych, w których w strukturach etatowych nie występują podod- działy, można nie sporządzać porządku dnia. 120. Dowódca jednostki, określając porządek dnia, kieruje się zadaniami sto- jącymi przed jednostką, warunkami zakwaterowania, możliwościami bazy szko- leniowej, zasadami sprawnego działania, a także ustaleniami zawartymi w obo- wiązujących programach szkolenia, a w uczelniach wojskowych – w regulami- nach studiów. 121. W porządku dnia uwzględnia się 8 godzin snu oraz czas służbowy i wolny. Czas służbowy przeznacza się na zasadniczą działalność jednostki wojskowej, natomiast czas wolny pozostawia się do dyspozycji żołnierza. 122. Ograniczenie czasu wolnego żołnierza może nastąpić tylko w wyjątko- wych sytuacjach i z ważnych przyczyn służbowych wynikających z obowiązują- cych przepisów prawa. Prawo do ograniczenia czasu wolnego przysługuje do- wódcy (szefowi, komendantowi) jednostki wojskowej. 123. W dni wolne od zajęć służbowych nie prowadzi się szkolenia progra- mowego, jeżeli dowódca jednostki nie zarządzi inaczej. 124. W dni świąteczne oraz wolne od zajęć nie ogłasza się pobudki. Żołnie- rze mają obowiązek wstać w czasie ustalonym przez dowódcę jednostki. Nie prowadzi się również porannego rozruchu fizycznego i apeli. 125. Eksponowanie flagi państwowej: 1) flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej, eksponuje się codziennie w oddziałach i jednostkach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przez pod- niesienie jej na maszt, w sposób i w okolicznościach zapewniających jej należ- ną cześć i szacunek; 2) flagę państwową podnosi na maszt poczet flagowy wyznaczony ze skła- du służby dyżurnej jednostki wojskowej codziennie, pół godziny po pobudce oraz opuszcza i zdejmuje pół godziny przed capstrzykiem; 3) dowódcy jednostek wojskowych mogą ustalić inne terminy podnoszenia oraz opuszczania i zdejmowania flagi państwowej, mając na względzie wyko- nywane przedsięwzięcia służbowe i specyfikę jednostek wojskowych; 4) w jednostkach wojskowych stacjonujących poza granicami państwa pod- nosi się flagę państwową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej; 5) podczas podnoszenia i opuszczania flagi państwowej wykonuje się lub odtwarza sygnał „Hasło Wojska Polskiego”. 126. Jeżeli żołnierze brali udział w ćwiczeniach lub szkoleniu, względnie wy- konywali inne zadania od capstrzyku do pobudki, dowódca pododdziału lub jego przełożeni mogą zarządzić wcześniejsze udanie się na odpoczynek lub później- sze ogłoszenie pobudki (z wyjątkiem wart i służb), rezygnując z niektórych czynności wynikających z porządku dnia. O wprowadzonych zmianach powia- damia się oficera dyżurnego jednostki wojskowej. 127. Nadzór nad przestrzeganiem porządku dnia sprawują dowódcy podod- działów (lub upoważnione osoby), a w czasie wolnym – służby dyżurne. 27 Rozdział V ZABEZPIECZENIE LOGISTYCZNE ORGANIZACJA ŻYWIENIA 128. Żołnierze spożywają posiłki w stołówkach wojskowych lub w innych miejscach do tego przeznaczonych. 129. Za organizację żywienia odpowiadają: 1) w jednostkach wojskowych prowadzących gospodarkę żywnościową – szef logistyki; 2) w jednostkach wojskowych będących na zaopatrzeniu żywnościowym - dowódca jednostki lub osoba przez niego wyznaczona w zakresie uprawnień i ilości żywionych; 3) w uczelniach wojskowych – kanclerz. 130. Żołnierzom pełniącym służbę wartowniczą, przebywającym w izbie cho- rych lub osadzonym w izbie zatrzymań, dostarczanie posiłków organizują odpo- wiednio szef pododdziału wystawiającego wartę, dyżurny izby chorych, obsługa izby zatrzymań. 131. Za organizację żywienia w warunkach poligonowych odpowiada do- wódca jednostki wojskowej biorącej udział w szkoleniu. 132. Żywienie organizuje się według następujących zasad: 1) przerwy między posiłkami w ciągu dnia nie mogą wynosić więcej niż 6 godzin; 2) czas przetrzymywania gotowanego posiłku nie może przekraczać 4 godzin. Po upływie tego czasu posiłek wydaje się po powtórnej obrób- ce termicznej; 3) żołnierzy niezawodowych na posiłki do stołówki przyprowadza w szyku podoficer dyżurny pododdziału; 4) nadzór nad wydawaniem i spożyciem obiadu przez żołnierzy wymienio- nych w ppkt 3) sprawuje szef pododdziału (inny wyznaczony żołnierz). Pozostałe posiłki nadzoruje w tym zakresie podoficer dyżurny podod- działu; 5) przynoszenie posiłków do pododdziału jest zabronione. 133. Do prac pomocniczych w kuchni i stołówce wojskowej dowódcy jedno- stek wojskowych mogą wyznaczyć dodatkowe osoby dopuszczone do wykony- wania czynności w procesie produkcji żywności i żywienia na podstawie odręb- nych przepisów. 134. Nadzór nad organizacją żywienia sprawuje: 1) szef służby żywnościowej jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową lub osoba wyznaczona przez dowódcę tej jednostki – sprawdza co najmniej raz dziennie jeden z posiłków pod względem ja- kości i zgodności z jadłospisem, a także utrzymanie higieny w miejscu przygotowania i spożywania posiłku; 2) doraźnie – poprzez sprawdzanie jakości wydawanych posiłków: a) nie mniej niż jeden raz w kwartale w jednym z wybranych obiektów, a raz na pół roku w każdym - dowódca jednostki wojskowej prowa- dzącej gospodarkę żywnościową, b) raz w miesiącu w jednym z wybranych obiektów, a raz w roku w każdym, szef logistyki lub inne osoby wyznaczone przez dowód- cę jednostki wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową, 30 153. Każdy obiekt budowlany, rejon zakwaterowania, pomieszczenie itp. do- wódca jednostki wojskowej przekazuje protokolarnie, przy udziale przedstawi- ciela administratora nieruchomości, poszczególnym osobom funkcyjnym do użyt- kowania lub obsługi w sposób zgodny z przeznaczeniem, na podstawie rozkazu dziennego. 154. Użytkownicy obiektu, rejonu zakwaterowania oraz pomieszczenia, są zobowiązani do: 1) użytkowania ich zgodnie z przeznaczeniem i utrzymania w wymaganym stanie technicznym, z uwzględnieniem zasad ochrony środowiska, bezpieczeń- stwa, higieny pracy i służby, przeciwpożarowych oraz innych zasad określonych w odrębnych przepisach; 2) dbania o sprzęt i wyposażenie, z uwzględnieniem ich estetyki; 3) racjonalnego zużycia wody i energii elektrycznej. 155. Utrzymanie terenów, obiektów, rejonów zakwaterowania i pomieszczeń w czystości należy do obowiązku ich użytkowników i administratora nieruchomo- ści. Wykonanie tych czynności reguluje dowódca w dokumentach wewnętrznych jednostki, na podstawie „Planu utrzymania porządku w kompleksie wojskowym”, który opracowuje administrator nieruchomości. Plan podlega uzgodnieniu z użytkownikami obiektów i zatwierdzeniu przez zarządcę. Szczegółowy podział odpowiedzialności pomiędzy administratorem nieruchomości i użytkownikiem w zakresie utrzymania czystości, sposób spełnienia świadczeń, zabezpieczenie w środki finansowe i materiałowe w tym sprzęt, regulują odrębne przepisy. 156. Za organizację ochrony środowiska w rejonie użytkowanym przez jed- nostkę wojskową odpowiada jej dowódca poprzez: 1) zapewnienie przestrzegania przez podległych sobie żołnierzy i pracowni- ków wojska regulacji prawnych związanych z ochroną środowiska; 2) określenie wymagań i zakresu odpowiedzialności dla osób wymienionych w ppkt 1); 3) określanie sił i środków do realizacji zadań związanych z ochroną środowi- ska. Rozdział VI OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA 157. Ochrona przeciwpożarowa polega na realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem poprzez: 1) zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru, klęski żywio- łowej lub innego miejscowego zagrożenia; 2) zapewnienie sił i środków do zwalczania pożaru, klęski żywiołowej lub in- nego miejscowego zagrożenia; 3) prowadzenie działań ratowniczych. 158. Zapewnienie ochrony przeciwpożarowej jest obowiązkiem dowódców wszystkich szczebli dowodzenia, którzy ponoszą odpowiedzialność za jej orga- nizację i sprawne funkcjonowanie. 31 159. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów o ochronie przeciwpożarowej w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Na- rodowej lub przez niego nadzorowanych sprawuje Wojskowa Ochrona Przeciw- pożarowa (WOP). 160. Czynności kontrolno-rozpoznawcze z zakresu ochrony przeciwpożaro- wej mają prawo wykonywać: 1) szef WOP oraz szefowie delegatur WOP; 2) inne osoby, posiadające przygotowanie zawodowe z zakresu ochrony przeciwpożarowej na podstawie upoważnienia wydanego przez szefa WOP. 161. W razie stwierdzenia rażących naruszeń przepisów o ochronie przeciw- pożarowej, szef WOP albo właściwy terytorialnie szef delegatury WOP powia- damia o powyższym fakcie przełożonego dyscyplinarnego osoby winnej tych naruszeń. Ponadto osoba wykonująca czynności kontrolno-rozpoznawcze, w razie stwierdzenia zagrożenia pożarowego lub innego miejscowego zagroże- nia stwarzającego niebezpieczeństwo dla życia ludzi lub mienia, jest uprawnio- na do wstrzymania prac lub ćwiczeń oraz wydania zakazu używania maszyn i urządzeń oraz środków transportu, terenów, obiektów lub ich części, dokonu- jąc stosownego wpisu w książce kontroli jednostki. W tym przedmiocie właściwy terytorialnie szef delegatury WOP wydaje decyzję, która podlega natychmia- stowemu wykonaniu. 162. Do wykonywania zadań z zakresu ochrony przeciwpożarowej w ko- mórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodo- wej lub przez niego nadzorowanych, może być wyznaczony (zatrudniony) in- spektor ochrony przeciwpożarowej, posiadający odpowiednie kwalifikacje za- wodowe określone odrębnymi przepisami. Inspektor podlega bezpośrednio do- wódcy jednostki i wykonuje zadania z jego upoważnienia. 163. Nadzór merytoryczny nad działalnością inspektora ochrony przeciwpo- żarowej sprawuje właściwy terytorialnie szef delegatury WOP. 164. Wszystkich żołnierzy i pracowników wojska należy objąć obowiązko- wym szkoleniem przeciwpożarowym, którego celem jest zapoznanie z występu- jącym zagrożeniem pożarowym w jednostce (instytucji) wojskowej, zasadami postępowania na wypadek powstania pożaru lub innego miejscowego zagroże- nia, przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej, obsługą podręcznego sprzętu gaśniczego oraz warunkami przeprowadzania ewakuacji osób i mienia. 165. Szkolenia podstawowe oraz podstawowe i uzupełniające strażaka jed- nostki ochrony przeciwpożarowej oraz szkolenie inspektorów ochrony przeciw- pożarowej, na potrzeby ochrony przeciwpożarowej komórek i jednostek organi- zacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzoro- wanych, prowadzone jest w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 166. W jednostce wojskowej, w zależności od przeznaczenia, rodzaju wyko- nywanych zadań, struktury organizacyjnej, występującego zagrożenia pożaro- wego i innych miejscowych zagrożeń, miejsca stacjonowania, a także możliwo- ści udzielania pomocy przez inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, może być utworzona wojskowa straż pożarna, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 32 167. Do podstawowych zadań wojskowej straży pożarnej należy organizo- wanie i prowadzenie działań ratowniczych związanych z gaszeniem pożarów, likwidacją skutków klęsk żywiołowych oraz w zakresie ratownictwa techniczne- go, chemicznego, ekologicznego i udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy, a także zabezpieczenia niebezpiecznych pożarowo procesów technologicznych zachodzących w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Mini- strowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych. 168. Komendantem (dowódcą) wojskowej straży pożarnej, w zależności od jej składu osobowego, może być żołnierz zawodowy lub strażak Państwowej Straży Pożarnej, posiadający wymagane kwalifikacje zawodowe oraz warunki psychofizyczne określone odrębnymi przepisami. 169. Komendant (dowódca) wojskowej straży pożarnej podlega bezpośred- nio dowódcy jednostki wojskowej i odpowiada za wyszkolenie, gotowość alar- mową straży oraz za stan sprzętu stanowiącego jej wyposażenie. 170. Akcje ratowniczo-gaśnicze na terenach komórek i jednostek organiza- cyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowa- nych prowadzi się w oparciu o plany ochrony przeciwpożarowej i działań ratow- niczych jednostki. Rozdział VII OCHRONA ZDROWIA HIGIENA OSOBISTA 171. Za stan higieny osobistej oraz umundurowania odpowiada indywidual- nie każdy żołnierz, natomiast za stworzenie odpowiednich warunków do utrzy- mania higieny odpowiada szef logistyki oddziału gospodarczego. 172. Za stan sanitarnohigieniczny i porządek w warsztatach, magazynach i obiektach użyteczności ogólnej oraz za przestrzeganie w nich zasad bezpie- czeństwa i higieny pracy odpowiadają komendanci (kierownicy) tych obiektów oraz ich użytkownicy. 173. Nadzór nad stanem sanitarnohigienicznym i zdrowotnym w jednostce wojskowej sprawuje uprawniony personel medyczny, właściwy dla danej jednostki. 174. Żołnierzom niezawodowym, a w sytuacjach skoszarowania, ćwiczeń, zajęć w terenie i na czas pełnienia służby także żołnierzom zawodowym – nale- ży zapewnić możliwość codziennej indywidualnej kąpieli. 175. Żołnierzom niezawodowym należy zapewnić możliwość wymiany bieli- zny osobistej stosownie do potrzeb. 176. Bieliznę osobistą oraz odzież ochronną dla personelu zbiorowego ży- wienia wymienia się codziennie, a personelu technicznego i grup roboczych, w miarę potrzeb. 177. Bieliznę pościelową wymienia się: 1) prześcieradła lub poszwę na koc (kołdrę) i pidżamę – raz na dwa tygo- dnie; 2) poszewkę na podgłówek lub poduszkę – raz na tydzień, a w uzasadnio- nych przypadkach częściej; 3) dla żołnierzy pełniących służby dyżurne, warty, dyżury bojowe, nadzory całodobowe, itp. – każdorazowo przy zmianie służby. 178. Żołnierzom zawodowym w sytuacjach skoszarowania, ćwiczeń, zajęć w terenie należy zapewnić możliwość prania bielizny osobistej. 35 201. Pisemny meldunek z przebiegu służby sporządza się ze szczególnym uwzględnieniem przypadków zaistnienia rażących odstępstw od regulaminów oraz instrukcji. 202. Osoby wyznaczone do pełnienia służb dyżurnych powinny posiadać uprawnienia do dostępu do informacji niejawnych o klauzuli odpowiadającej klauzuli informacji, do których mogą mieć dostęp. SKŁAD SŁUŻBY 203. W skład służby wewnętrznej jednostki mogą wchodzić: 1) oficer dyżurny jednostki wojskowej* (kompleksu/obiektu); 2) pomocnik oficera dyżurnego jednostki wojskowej *; 3) dyżurny parku sprzętu technicznego (PST) *; 4) pomocnik dyżurnego parku sprzętu technicznego; 5) dyżurny punktu kontroli technicznej (PKT); 6) dyżurny biura przepustek / obsługa biura przepustek; 7) dyżurny izby chorych; 8) dowódca i żołnierze warty wewnętrznej jednostki wojskowej* (Oddział Wart Cywilnych /OWC/, Specjalistyczna Uzbrojona Formacja Ochronna /SUFO/); 9) dowódca i żołnierze pododdziału alarmowego jednostki wojskowej *; 10) dowódca pogotowia przeciwpożarowego; 11) komendant i profos izby zatrzymań *; 12) dyżurny lokalnego centrum nadzoru. * Wchodzą w skład wojskowych organów porządkowych, z wyjatkiem żoł nierzy Żandarmerii Wojskowej – zgodnie z odrębnymi przepisami. 204. Przypadki, zasady i postępowanie przy wykorzystaniu środków przymu- su bezpośredniego i broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porząd- kowych zostały określone w XX rozdziale niniejszego regulaminu. 205. W skład służby wewnętrznej kompanii (batalionu) wchodzą: 1) podoficer dyżurny kompanii (batalionu); 2) dyżurny kompanii (batalionu). 206. Dowódca (szef, komendant, kierownik) może ustalać inny skład służb oraz sposób ich pełnienia (łączyć, zmniejszać, zwiększać, ustalać czas pełnie- nia). Może również organizować inne służby, w zależności od potrzeb, możli- wości i przeznaczenia jednostki, a także wyznaczać do ich pełnienia pracowni- ków wojska, pracowników ochrony OWC lub SUFO (po zawarciu stosownych umów). 207. W przypadku gdy w kompleksie (obiekcie) rozmieszczonych jest kilka jednostek (komórek) organizacyjnych, ich przełożony (w przypadku gdy mają różnych przełożonych – dowódca garnizonu w porozumieniu z ich przełożony- mi) wyznacza rozkazem (decyzją) jednego z dowódców tych jednostek (komó- rek) odpowiedzialnego za organizację i funkcjonowanie systemu ochrony całe- go kompleksu (obiektu), systemu przepustkowego, a także organizację służby oficera dyżurnego kompleksu (obiektu). Jeśli w kompleksie (obiekcie) rozmiesz- czonych jest kilka jednostek, w tym Wojskowy Oddział Gospodarczy (WOG), to komendant WOG jest zobowiazany do zorganizowania systemu ochrony. 36 OFICER DYŻURNY JEDNOSTKI 208. Oficera dyżurnego jednostki wyznacza się spośród oficerów, a w uzasadnionych wypadkach – spośród podoficerów zawodowych. 209. Oficer dyżurny podlega dowódcy jednostki wojskowej (komórki organi- zacyjnej), a pod względem gotowości bojowej – Dyżurnej Służbie Operacyjnej tego samego lub wyższego szczebla dowodzenia. 210. Oficerowi dyżurnemu jednostki podlegają wszyscy żołnierze i osoby pełniące służbę wewnętrzną, a w czasie wolnym również wszystkie osoby prze- bywające na terenie jednostki z wyjątkiem: dowódcy, zastępcy dowódcy, szefa sztabu, szefa szkolenia i szefa logistyki. Dowódcy wart z OWC i SUFO wykonu- ją polecenia oficera dyżurnego w zakresie wynikającym z planu ochrony jed- nostki (kompleksu, obiektu), instrukcji dowódcy warty lub instrukcji ochrony SU- FO. 211. Do zakresu działań oficera dyżurnego jednostki należy: 1) wykonywanie czynności określonych odrębnie w przepisach o wojsko- wych organach porządkowych; 2) uruchamianie (zapoczątkowanie) osiągania gotowości do podjęcia działań i stanów kryzysowych oraz kierowanie jego przebiegiem do czasu przybycia dowódcy (kierownika, szefa, komendanta, dyrektora); 3) wykonywanie innych zadań określonych w instrukcjach oraz nakazanych przez dowódcę (szefa, komendanta) jednostki wojskowej. 212. W zakresie działania, o którym mowa powyżej, oficer dyżurny ma prawo do wydawania i egzekwowania rozkazów (poleceń) w stosunku do wszystkich będących podwładnymi dowódcy jednostki wojskowej, z wyjątkiem jego zastęp- cy, szefa sztabu, szefa szkolenia i szefa logistyki. 213. Oficer dyżurny nie zezwala na przyjęcie służby żołnierzom nie przygo- towanym do jej pełnienia oraz podejmuje decyzję o zmianie żołnierzy narusza- jących zasady pełnienia służby lub tych, którzy utracili zdolność do jej pełnienia. Odpowiada także za nadzorowanie służby sprawowanej przez OWC i SUFO. 214. W wojskowych zakładach leczniczych służbę oficera dyżurnego mogą pełnić lekarze wojskowi, będąc jednocześnie lekarzami dyżurnymi. Pomocnik oficera dyżurnego wojskowego zakładu leczniczego nie musi być lekarzem. 215. Przekazanie i przyjęcie służby oficerowie dyżurni meldują dowódcy osobiście lub telefonicznie np.: przekazujący – „PANIE MAJORZE (PANI MA- JOR), porucznik Kowalski (porucznik Kowalska) melduje zdanie służby oficera dyżurnego brygady”, przyjmujący – „PANIE MAJORZE (PANI MA- JOR), kapitan Nowakowski (kapitan Nowakowska) melduje objęcie służby oficera dyżurnego brygady”. 216. Oficer dyżurny składa ustny meldunek dowódcy (szefowi, komendanto- wi) oraz jego przełożonym np. „PANIE PUŁKOWNIKU (PANI PUŁKOWNIK), oficer dyżurny porucznik Kowalski (porucznik Kowalska) melduje brygadę podczas szkolenia programowego (przygotowania do apelu porannego, obiadu, itp.). W czasie pełnienia służby nic ważnego nie wydarzyło się” (albo melduje, co się wydarzyło). Zastępcy dowódcy przedstawia się. W instytucjach wojskowych w których nie obowiązuje porządek dnia, oficer dy- żurny składa meldunek dowódcy (szefowi, dyrektorowi, kierownikowi, komen- dantowi oraz jego przełożonym) np. „PANIE PUŁKOWNIKU (PANI PUŁKOW- NIK), oficer dyżurny major Kowalski (major Kowalska) melduje (podaje nazwę instytucji, kompleksu, obiektu) podczas pracy (przygotowania do 37 pracy – jeśli przełożony przybywa przed rozpoczęciem godzin służbo- wych). W czasie pełnienia służby nic ważnego nie wydarzyło się” (albo melduje, co się wydarzyło). Zastępcy dowódcy (szefa, itd.) przedstawia się. 217. Meldunek ustny składa się po przybyciu dowódcy w terminie i miejscu przez niego określonym. 218. O przybyciu przełożonych lub komisji (osób kontrolujących), oficer dy- żurny niezwłocznie melduje dowódcy jednostki i towarzyszy im do czasu przy- bycia dowódcy. 219. Oficer dyżurny jednostki odpowiada osobiście za stan ilościowy, ochro- nę i obronę sprzętu wojskowego oraz amunicji przechowywanej w miejscu peł- nienia przez niego służby lub wydzielonej do pełnienia służb, a także broni i amunicji zdanej na przechowanie do depozytu, zorganizowanego u oficera dy- żurnego jednostki. POMOCNIK OFICERA DYŻURNEGO JEDNOSTKI 220. Pomocnika oficera dyżurnego jednostki zasadniczo wyznacza się spo- śród oficerów młodszych i podoficerów, a w wyjątkowych sytuacjach spośród szeregowych (marynarzy) zawodowych. 221. Pomocnik podlega oficerowi dyżurnemu jednostki, wykonuje jego roz- kazy i polecenia, zgodnie z określonym zakresem działania oraz przysługują- cymi mu uprawnieniami. 222. Pomocnikowi podlegają żołnierze pełniący służbę wewnętrzną w jedno- stce równi mu i niżsi stopniem, a w czasie nieobecności lub nagłej niedyspozycji oficera dyżurnego – jeżeli sytuacja tego wymaga – również pozostali żołnierze służby wewnętrznej. DYŻURNY PARKU SPRZĘTU TECHNICZNEGO 223. Dyżurnego parku sprzętu technicznego (PST) wyznacza się spośród podoficerów lub szeregowych zawodowych (marynarzy) grupy osobowej tech- nicznej korpusu osobowego logistyki, a w wyjątkowych sytuacjach spośród in- nych żołnierzy. Podlega on szefowi sztabu lub innemu wyznaczonemu przez dowódcę jednostki wojskowej żołnierzowi, a pod względem pełnienia służby ofi- cerowi dyżurnemu jednostki. 224. Dyżurny PST ma prawo kontrolowania poprzez dokonywanie lustracji zawartości bagaży osób, wnętrz, bagażników i skrzyń ładunkowych wszelkich pojazdów w obszarze PST, a także badania stanu trzeźwości kierujących po- jazdami służbowymi. 225. Dyżurnemu PST podlega pomocnik dyżurnego PST, dyżurny punktu kontroli technicznej (PKT) oraz wszyscy żołnierze przebywający w parku sprzę- tu technicznego, z wyjątkiem jego przełożonych oraz szefa sztabu, szefa szko- lenia. 40 248. Przekazanie i przyjęcie służby dowódca pododdziału alarmowego mel- duje oficerowi dyżurnemu jednostki (inspekcyjnemu garnizonu). DOWÓDCA POGOTOWIA PRZECIWPOŻAROWEGO 249. Na dowódcę pogotowia przeciwpożarowego wyznacza się dowódcę za- stępu ze składu wojskowej straży pożarnej. 250. Dowódca pogotowia przeciwpożarowego podlega komendantowi woj- skowej straży pożarnej, a pod względem pełnienia służby oficerowi dyżurnemu jednostki. 251. Dowódca pogotowia przeciwpożarowego odpowiada za gotowość pogo- towia do natychmiastowego wyjazdu do pożaru (innego miejscowego zagroże- nia) oraz pełnienie służby dyżurnego straży, posterunków przeciwpożarowych, a także za działalność pogotowia w czasie działań ratowniczych, do czasu przybycia komendanta wojskowej straży pożarnej. 252. Zmianę służby pogotowia przeciwpożarowego przeprowadza się w cza- sie i na zasadach określonych w regulaminie funkcjonowania wojskowej straży pożarnej. Zdanie i objęcie służby obaj dowódcy meldują komendantowi woj- skowej straży pożarnej i oficerowi dyżurnemu jednostki. PODOFICER DYŻURNY KOMPANII, BATALIONU (RÓWNORZĘDNYCH) 253. Podoficera dyżurnego pododdziału wyznacza się spośród podoficerów, szeregowych (marynarzy) zawodowych, a w uzasadnionych przypadkach sze- regowych (marynarzy) lub podchorążych i kadetów. Podlega on dowódcy pod- oddziału, a pod względem służby - oficerowi dyżurnemu jednostki. Podoficero- wi dyżurnemu podlegają dyżurni pododdziału. 254. Podoficer dyżurny w czasie i miejscu ustalonym w porządku dnia prze- prowadza zbiórkę żołnierzy wyznaczonych do służb i melduje o tym dowódcy lub szefowi pododdziału, w celu udzielenia im instruktażu. Instruktażu służbie dyżurnej pododdziału może udzielać żołnierz wyznaczony rozkazem dowódcy. 255. Dowódca lub szef kompanii (inny wyznaczony rozkazem przez dowód- cę żołnierz) sprawdza przygotowanie żołnierzy do objęcia służb oraz prowadzi instruktaż z nowym podoficerem dyżurnym, zapoznając go ze stanem ewiden- cyjnym i faktycznym żołnierzy. Nadzoruje przekazanie pododdziałowego maga- zynu broni przez zdającego służbę podoficera dyżurnego obejmującemu służbę oraz zamknięcie magazynu broni, a następnie osobiście plombuje magazyn oraz pojemnik z kluczami (wpisuje kody zabezpieczajace). 256. Każdorazowe otwarcie i zamknięcie pododdziałowego magazynu broni musi być poprzedzone poinformowaniem o tym fakcie oficera dyżurnego jed- nostki wojskowej (lub dowódcy warty - w zalezności od konfiguracji systemu) i otrzymaniem jego zgody na otwarcie tego magazynu. Zasady otwierania pod- oddziałowych magazynów broni w sytuacjach alarmowych, określa się w instrukcjach pododdziałowych służb dyżurnych i oficera dyżurnego jednostki wojskowej. 257. Podoficer dyżurny pododdziału ma prawo wydawania rozkazów wynika- jących z obowiązków określonych w instrukcji pełnienia służby oraz potrzeby utrzymania dyscypliny i porządku wojskowego. 41 258. Podoficer dyżurny czuwa nad przestrzeganiem przez wszystkich żołnie- rzy pododdziału, regulaminowych norm współżycia i zasad koleżeństwa, spra- wiedliwym, równomiernym dzieleniem prac porządkowych oraz reaguje na wszelkie naruszenia w tym względzie. Melduje o nich dowódcy pododdziału, a w wypadkach drastycznych, również oficerowi dyżurnemu jednostki. 259. Podoficer dyżurny sprawdza wygląd zewnętrzny umundurowanych żoł- nierzy wychodzących poza rejon zakwaterowania, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości nakazuje ich usunięcie. 260. Po odprawie podoficer dyżurny obejmujący służbę przejmuje dokumen- tację i sprzęt kwaterunkowy zgodnie ze spisem wyposażenia, sprawdza stan plomb na drzwiach magazynów broni, na szafkach hydrantowych, tablicach rozdzielczych, sprawność oświetlenia awaryjnego oraz porządek w pododdzia- le. 261. Przekazanie i przyjęcie służby podoficer dyżurny melduje dowódcy pododdziału i oficerowi dyżurnemu jednostki np.: przekazujący – „PANIE KA- PITANIE (PANI KAPITAN), kapral Kwiatkowska melduje zdanie służby podoficera dyżurnego kompanii”, przyjmujący – „PANIE KAPITANIE (PANI KAPITAN), sierżant Kowalski melduje objęcie służby podoficera dyżurne- go kompanii.” Jeżeli przekazanie (przyjęcie służby) następuje po godzinach służbowych, podoficerowie dyżurni meldują ten fakt wyznaczonemu przez do- wódcę pododdziału żołnierzowi zawodowemu i oficerowi dyżurnemu jednostki. 262. Podoficer dyżurny składa meldunek dowódcy pododdziału, jego przeło- żonym oraz oficerowi dyżurnemu i jego pomocnikowi - jeżeli posiadają równy lub wyższy stopień wojskowy, np. „PANIE KAPITANIE (PANI KAPITAN), podoficer dyżurny kompanii, kapral Kwiatkowska melduje kompanię pod- czas przygotowania do apelu porannego (porannego rozruchu fizycznego, toalety porannej, itp.). W czasie pełnienia służby nic ważnego nie wydarzyło się” (albo melduje, co się wydarzyło). DYŻURNY KOMPANII, BATALIONU (RÓWNORZĘDNYCH) 263. Dyżurnego (dyżurnych) pododdziału wyznacza się spośród szerego- wych (marynarzy), słuchaczy jednostek szkolnictwa wojskowego, a w uzasad- nionych przypadkach podoficerów. Podlega on podoficerowi dyżurnemu i wyko- nuje jego rozkazy oraz polecenia, gdy ten jest nieobecny, pełni jego obowiązki. DYŻURNY LOKALNEGO CENTRUM NADZORU 264. Dyżurnego lokalnego centrum nadzoru (LCN) wyznacza się spośród podoficerów zawodowych, a w uzasadnionych przypadkach szeregowych za- wodowych. Służbę dyżurnego LCN można zastąpić obsługą LCN, wykonywaną przez pracowników wojska, pracowników ochrony OWC lub SUFO. 265. Dyżurny LCN podlega komendantowi ochrony jednostki (kompleksu, obiektu), a pod względem pełnienia służby oficerowi dyżurnemu jednostki (kompleksu, obiektu). 42 266. Dyżurny LCN odpowiada za porządek wojskowy, dokumentację i stan wyposażenia miejsca pełnienia służby oraz przestrzeganie zasad eksploatacji zainstalowanych systemów ochrony technicznej, nadzoruje właściwą pracę sys- temów alarmowych zainstalowanych w chronionej jednostce (kompleksie, obiekcie), powiadamia właściwe służby dyżurne i siły ochronne o naruszeniu systemu ochrony, w przypadku zaistnienia awarii systemów alarmowych zain- stalowanych w jednostce (kompleksie, obiekcie) niezwłocznie melduje oficerowi dyżurnemu jednostki (kompleksu, obiektu) oraz zgłasza awarię do organu od- powiedzialnego za jej usunięcie, prowadzi „Rejestr zdarzeń alarmowych” oraz przekazuje komendantowi ochrony jednostki (kompleksu obiektu) wydruki z ar- chiwizacji zdarzeń alarmowych zaistniałych w systemie alarmowym. 267. Dyżurny LCN pod względem pełnienia służby, podlega bezpośrednio oficerowi dyżurnemu jednostki (oficerowi operacyjnemu, inspekcyjnemu, ofice- rowi dyżurnemu kompleksu). W przypadku wykonywania obowiązków służbo- wych w obiektach rozmieszczonych poza macierzystą jednostką, dyżurny LCN wykonuje polecenia oficera dyżurnego tego obiektu (kompleksu), w zakresie wynikającym z instrukcji dyżurnego LCN, planu ochrony tego obiektu oraz planu osiągania gotowości do podjęcia działań.. 268. Służbę dyżurną w LCN pełnią żołnierze merytorycznie przygotowani w zakresie systemów alarmowych (w systemie całodobowym). Dopuszcza się pełnienie służby dyżurnego LCN w połączeniu z inną służbą dyżurną. 269. Dyżurny LCN ma obowiązek: 1) znać instrukcję dyżurnego Lokalnego Centrum Nadzoru oraz inne doku- menty normalizujące tok pełnienia służby dyżurnej; 2) znać zasadę działania systemów alarmowych zainstalowanych w obiek- cie (kompleksie) oraz umieć je obsługiwać i dokonywać drobnych napraw, nie powodując ingerencji w pracę elektronicznych systemów ochrony; 3) reagować na wszystkie przypadki naruszenia systemu ochrony, zakłóce- nia porządku publicznego, awarii, klęsk żywiołowych oraz inne tego typu zda- rzenia mające znamiona zagrożenia dla ochranianego obiektu (kompleksu); 4) meldować niezwłocznie oficerowi dyżurnemu jednostki (kompleksu) lub obiektu o naruszeniu stref systemu ochrony; 5) znać procedury postępowania w przypadku zaistnienia sytuacji kryzyso- wych – pożar, napad, włamanie, eksplozja itp. ODPRAWA SŁUŻB 270. Żołnierze wyznaczeni do pełnienia służb, na 5 minut przed odprawą, ustawiają się na lewym skrzydle wart lub w wyznaczonym miejscu w kolejności ustalonej przez dowódcę jednostki wojskowej. 271. Odprawę służby wewnętrznej prowadzi oficer dyżurny jednostki, dyżur- ny (pododdziału lub komórki wewnętrznej stacjonującej samodzielnie poza ma- cierzystą jednostką) lub dowódca jednostki (pododdziału lub komórki wewnętrz- nej, stacjonującej samodzielnie poza macierzystą jednostką). 272. Odprawa wart prowadzona jest przez oficera dyżurnego jednostki, zgodnie z postanowieniami Rozdziału X „Pełnienie służby wartowniczej”. 45 Rozdział IX ORGANIZACJA SŁUŻBY WARTOWNICZEJ POSTANOWIENIA OGÓLNE 284. Pełnienie służby wartowniczej jest wykonywaniem zadania bojowego. Sposób wykonywania tego zadania świadczy o zdyscyplinowaniu żołnierzy, ich wyszkoleniu oraz wartościach bojowych pododdziału, z którego została wyzna- czona warta. 285. Do pełnienia służby wartowniczej wyznacza się żołnierzy, którzy złoży- li przysięgę wojskową i są do jej pełnienia przygotowani zgodnie z obowiązują- cymi przepisami, zwłaszcza w zakresie użycia broni palnej i stosowania środ- ków przymusu bezpośredniego. 286. Dowódcy i żołnierze wart realizują następujące zadania: 1) ochrona i obrona obiektów oraz mienia wojskowego; 2) ochrona i strzeżenie osób oddanych im pod straż; 3) wystawianie posterunków honorowych; 4) inne wynikające z planu ochrony. 287. Warty wojskowe do ochrony obiektów wojskowych mogą być wyzna- czane z etatowych wojskowych pododdziałów ochrony lub tymczasowo z innych pododdziałów jednostki wojskowej. 288. Posterunki wartownicze dziela się na stałe i ruchome. W zależności od miejsca pełnienia służby na posterunkach rozróżnia się posterunki zewnętrzne i wewnętrzne, natomiast ze względu na czas pełnienia służby, posterunki dzieli się na całodobowe, okresowe i doraźne oraz dwuzmienne i trzyzmienne. Zmia- ny wartowników na posterunkach mogą się odbywać co jedną, dwie lub trzy go- dziny w zależności od przyjętego wariantu. 289. Posterunki doraźne ze składu warty wyznacza się na zasadach okre- ślonych w pkt. 297. Wartowników lub pracowników ochrony na posterunki do- raźne wyznacza się ze składu sił ochronnych, każdorazowo w miejscach wy- magających ochrony w określonym czasie. Decyzję o wystawieniu posterunku doraźnego podejmuje oficer dyżurny jednostki wojskowej (inspekcyjny garnizo- nu). 290. W skład warty wewnętrznej (garnizonowej) mogą wchodzić żołnierze przewidziani do pełnienia służby na posterunkach honorowych. Zasady pełnie- nia służby na posterunku honorowym określają odrębne przepisy. Decyzję o ustanowieniu posterunku honorowego podejmuje dowódca jednostki wojskowej (garnizonu). 291. Za ochronę wszystkich obiektów oraz całego mienia wojskowego bę- dącego na wyposażeniu jednostki wojskowej (pododdziału) odpowiada dowód- ca jednostki wojskowej (pododdziału). Dowódca jednostki wojskowej określa w „Planie ochrony” sposób jej ochrony. W przypadku, gdy w kompleksie (obiekcie) rozmieszczonych jest kilka jednostek (komórek) organizacyjnych, ich przełożo- ny lub dowódca garnizonu w porozumieniu z ich przełożonymi wyznacza jedne- go z dowódców tych jednostek (komórek), odpowiedzialnego za organizację i funkcjonowanie systemu ochrony całego kompleksu (obiektu) i jego zatwier- dzenie. Dowódcy jednostek wojskowych biorą udział w opracowaniu dla kom- pleksu (obiektu) planu ochrony oraz innych dokumentów, które są wymagane odrębnymi przepisami. Plan ten, jak i inne dokumenty przed ich zatwierdzeniem (podpisaniem) uzgadnia się z wszystkimi jednostkami wojskowymii rozmiesz- 46 czonymi w kompleksie (obiekcie). Wyciągi z planu ochrony oraz egzemplarze pozostałych dokumentów przekazywane są do wszystkich jednostek (komórek) organizacyjnych rozmieszczonych w kompleksie/obiekcie wojskowym. 292. Ochronę obiektów oraz mienia jednostek wojskowych mogą sprawo- wać warty wojskowe, oddziały wart cywilnych (OWC) i specjalistyczne uzbrojo- ne formacje ochronne (SUFO), a także służby dyżurne, portierzy i dozorcy na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 293. Służbę wartowniczą organizuje się w oparciu o „Plan ochrony”. 294. Żołnierze pełniący służbę wartowniczą wykonują tylko te czynności, które wynikają bezpośrednio z planu ochrony, tabeli posterunków, instrukcji do- wódcy warty oraz niniejszego regulaminu. 295. Dowódcy Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowódca Garnizonu Warszawa mogą w uzasadnionych przypadkach zwolnić w podległych garnizonach niektó- re jednostki z obowiązku pełnienia służby garnizonowej, w tym warty. 296. Dla każdej warty opracowuje się dokumentację wyszczególnioną w Dziale IV Zestawienie wzorów dokumentów. Tabelę posterunków i instrukcję dowódcy warty przygotowuje się w trzech egzemplarzach (dla oficera dyżurne- go, dowódcy warty i do celów szkoleniowych). 297. Dla wart ochraniających obiekty i mienie wojskowe przez okres nie dłuższy niż trzy doby, zadania mogą być przekazywane ustnie. Nie jest wów- czas konieczne opracowywanie dokumentów określonych w Dziale IV Zestawienie wzorów dokumentów. Należy jednak każdorazowo prowadzić dziennik warty. 298. Zabrania się włączania w skład warty wojskowej (i odwrotnie) wartowni- ków z OWC lub SUFO, a także portierów i dozorców. W szczególnych przypad- kach dowódca jednostki wojskowej może zezwolić na włączenie do składu wart wojskowych – cywilnych przewodników psów wartowniczych, ale wówczas wy- stępują oni bez broni. 299. W przypadku wystawienia warty przez wojska sojusznicze do ochrony własnego sprzętu i uzbrojenia, warta ta powinna posiadać odrębne pomiesz- czenia. Podczas wspólnego użytkowania obiektów przez wojska sojusznicze i własne, można organizować odrębne patrole (w swoich strefach odpowie- dzialności) lub wspólne patrole. W przypadku organizowania wspólnych patroli, dowódca jednostki wojskowej, któremu podporządkowane są obiekty podlega- jące ochronie, wyznacza dowódców tych patroli. Żołnierze patroli mogą wów- czas podejmować interwencję w stosunku do żołnierzy (obywateli) własnego państwa. SKŁAD WARTY 300. Na dowódców wart wyznacza się oficerów młodszych i podoficerów oraz w uzasadnionych przypadkach szeregowych (marynarzy) zawodowych. Na pomocników dowódców wart oraz rozprowadzających wyznacza się podofice- rów i szeregowych (marynarzy), na wartowników – szeregowych (marynarzy), a w uzasadnionych wypadkach podoficerów. W przypadku, gdy wartę pełnią wspólnie żołnierze zawodowi z żołnierzami niezawodowymi, wówczas żołnierze zawodowi pełnią służbę na wszystkich zmianach danego posterunku. W przy- padku, gdy wartę pełnią jako wartownicy podoficerowie i szeregowi wówczas podoficerowie pełnią służbę na wszystkich zmianach danego posterunku. 301. W skład warty wchodzą: dowódca warty, pomocnik dowódcy warty, rozprowadzający (tylko wówczas gdy w skład warty wchodzą żołnierze nieza- 47 wodowi), wartownicy i przewodnicy psów służbowych, o ile do ochrony obiektów używane są psy służbowe. Jeśli dowódcą warty jest oficer młodszy, można wy- znaczyć jego pomocnika spośród podoficerów. Szczegółowy skład warty okre- śla –„Plan ochrony jednostki wojskowej”. 302. W uczelniach wojskowych (szkołach podoficerskich, centrach, ośrod- kach szkolenia) na dowódców wart i wartowników mogą być wyznaczani pod- chorążowie, kadeci oraz na wartowników elewi. Rozprowadzających wyznacza się wg decyzji komendanta placówki szkolnictwa wojskowego. 303. Liczbę rozprowadzających (dla wart z żołnierzami niezawodowymi) ustala się tak, aby rozprowadzający: 1) w ciągu 30 minut mógł zmienić wartowników na posterunkach i powrócić do wartowni; 2) zmieniał wartowników na nie więcej niż pięciu posterunkach. 304. Jeżeli czas rozprowadzenia zmiany przekracza pół godziny, aby go skrócić, zapewnia się środki transportowe lub wyznacza podwójną liczbę roz- prowadzających. 305. W wartach pełnionych przez żołnierzy zawodowych nie wyznacza się rozprowadzających. Wartownicy udają się na posterunki samodzielnie po wy- znaczonych przez dowódcę warty trasach. Przy liczbie powyżej trzech poste- runków wyznacza się pomocnika dowódcy warty. 306. Warty składające się wyłącznie z żołnierzy zawodowych mogą pełnić służbę wartowniczą w systemie 12 lub 24 - godzinnym. Służba na posterunku przez jedną zmianę trwa do 2 godzin. 307. W warcie składającej się z nie więcej niż trzech posterunków wysta- wianych przez żołnierzy niezawodowych obowiązki rozprowadzającego pełni dowódca warty. 308. Liczba wartowników warty, o której mowa w pkt 306, nie może być mniejsza od 1,5 - krotnej liczby posterunków przy pełnieniu służby wartowniczej w systemie 12 - godzinnym lub 2 - krotnej ich liczby przy pełnieniu służby war- towniczej w systemie 24 - godzinnym. Ponadto skład liczebny warty powinien umożliwiać wystawienie dwuosobowego patrolu interwencyjnego. 309. Wartowników z posterunków dwuzmiennych można zwolnić po służbie do jednostki wojskowej lub pododdziału, jeżeli dowódca jednostki wojskowej (garnizonu) nie ustali inaczej. SPRZĘT WOJSKOWY, WYPOSAŻENIE I UBIÓR WARTY 310. Dowódca i żołnierze warty są wyposażani w broń palną, amunicję, hełmy, odpowiednie środki łączności, maski przeciwgazowe i opatrunki osobi- ste. Ponadto wartowników można dodatkowo wyposażyć w kamizelki kulood- porne. Dowódcy Rodzajów Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Woj- skowej i Dowódca Garnizonu Warszawa mogą zezwolić na wyposażenie wart w środki przymusu bezpośredniego oraz inne uzbrojenie i wyposażenie, w zależności od kategorii ochranianego obiektu. Rodzaj uzbrojenia, ubioru oraz wyposażenia warty i wartowników ustala szczegółowo dowódca jednostki woj- skowej. Przewodnicy psów służbowych mogą pełnić służbę bez broni. 311. Szczegóły ubioru wartowników na posterunkach ustala dowódca warty, stosownie do warunków atmosferycznych: 50 ORGANIZACJA SŁUŻBY WARTOWNICZEJ W WARUNKACH SZCZEGÓLNYCH 331. Służbę wartowniczą w obozowiskach (zgrupowaniach poligonowych) organizuje się na ogólnych zasadach. 332. Służbę wartowniczą podczas przewozu mienia wojskowego koleją, organizuje się uwzględniając postanowienia „Instrukcji o przewozach wojsko- wym transportem kolejowym” oraz „Instrukcji o ochronie obiektów wojskowych”. 333. Podczas przewozu wojsk koleją, wyznacza się wartę do ochrony prze- wożonego uzbrojenia, sprzętu bojowego i mienia wojskowego. 334. Podczas postoju pociągu, wartownicy pełnią służbę po obu jego stro- nach, przy czym jeden wartownik ochrania tylko jedną stronę składu (do 10 wa- gonów). 335. Podczas jazdy pociągu, wartownicy pełnią służbę w lokomotywie oraz wagonie krytym przeznaczonym do przewozu osób. 336. Wartownik w uzasadnionych przypadkach może zatrzymać pociąg, przekazując sygnały za pomocą środków łączności lub innych ustalonych sygnałów dźwiękowych i wizualnych. 337. Wartowników zmienia się na rozkaz dowódcy warty tylko w czasie po- stoju pociągu. 338. Do wzmocnienia ochrony i utrzymania porządku w czasie postoju po- ciągu można wyznaczyć patrole ze składu warty lub pododdziału alarmowego. 339. Wartownicy pełniący służbę na posterunkach, jeżeli są wyposażeni tyl- ko w środki przymusu bezpośredniego, muszą posiadać broń palną i amunicję w wartowni. Rozdział X PEŁNIENIE SŁUŻBY WARTOWNICZEJ ODPRAWA WART 340. Odprawę wart prowadzi oficer dyżurny jednostki wojskowej (oficer in- spekcyjny garnizonu), w celu sprawdzenia przygotowania żołnierzy do pełnienia służby, a także zaprzysiężenia warty. 341. Miejsce i czas odprawy wart wewnętrznych określa dowódca jednostki wojskowej, a wart garnizonowych – dowódca garnizonu. Miejsce to oświetla się tak, aby zapewnić sprawne przeprowadzenie odprawy w warunkach ograniczo- nej widoczności. 342. W odprawie wart i służb wewnętrznych (garnizonowych) może brać udział pomocnik oficera dyżurnego jednostki (pomocnik oficera inspekcyjnego garnizonu). Sprawdza on wówczas wygląd zewnętrzny i przygotowanie żołnie- rzy do pełnienia służby wewnętrznej (garnizonowej) lub wykonuje inne zadania zlecone przez oficera dyżurnego jednostki (inspekcyjnego garnizonu). Swoje spostrzeżenia z przeglądu służb i zadań zleconych, melduje oficerowi dyżurne- mu jednostki (oficerowi inspekcyjnemu garnizonu), przed zaprzysiężeniem wart i przekazaniem wytycznych służbom. 343. Jeżeli odległość między rejonem zakwaterowania a miejscem odprawy lub pełnienia służby wartowniczej przekracza 2 kilometry, wówczas wartom przy- dziela się środki transportu. 344. Warty ustawiają się w miejscu odprawy w ustalonej kolejności, w dwu- szeregu, w odstępach trzech kroków pomiędzy kolejnymi wartami. Na prawym skrzydle każdej warty staje dowódca, z jego lewej strony – pomocnik (jeżeli wy- 51 stępuje), obok niego rozprowadzający (jeżeli występuje) i wartownicy, w kolej- ności numerów posterunków. 345. Ustawienie warty do odprawy odbywa się wg schematu: 1) ustawienie warty złożonej z żołnierzy niezawodowych do odprawy: W W W W W W Ż POD D R W W W R W W PP 2) ustawienie warty złożonej z żołnierzy zawodowych do odprawy: W W W Ż – inni żołnierze POD – pomocnik oficera dyżurnego D – dowódca warty PDW – pomocnik dowódcy warty R – rozprowadzający W – wartownik PP – przewodnik psów służbowych P-1 – posterunek nr 1 346. Gdy oficer dyżurny jednostki wojskowej (inspekcyjny garnizonu) zbliży się na odległość około 30 kroków, pomocnik oficera dyżurnego jednostki wojsko- wej (inspekcyjnego garnizonu) lub najstarszy stopniem z uczestników odprawy wychodzi przed środek ugrupowania i podaje komendy: „WARTY I SŁUŻBY NA MOJĄ KOMENDĘ – BACZNOŚĆ”, „NA PRAWO –PATRZ” i składa meldunek np. „PANIE KAPITANIE (PANI KAPITAN), pomocnik oficera dyżurnego bry- gady sierżant Haberski (sierżant Haberska) melduje warty i służby gotowe do odprawy”. 347. Po przyjęciu meldunku oficer dyżurny wita się z wartą (wartami) i służ- bami – „CZOŁEM – ŻOŁNIERZE”, po czym rozkazuje podać komendę: „SPO- CZNIJ”. Składający meldunek podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „SPOCZNIJ” i wraca na swoje miejsce w szyku. Jeżeli do odprawy występuje tylko jedna warta, oficer dyżurny podchodzi od razu do dowódcy warty w celu przyjęcia meldunku. 348. Gdy oficer dyżurny podchodzi do warty, jej dowódca występuje krok na wprost z jednoczesnym zwrotem w lewo i podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „NA PRAWO – PATRZ”. Następnie wstępuje na swoje miejsce w szyku i po zatrzymaniu się przed nim oficera dyżurnego oddaje honory i melduje, np. „PANIE KAPITANIE (PANI KAPITAN), dowódca warty nr 1, sierżant Wi- śniewski (sierżant Wiśniewska) melduje wartę gotową do odprawy. Stan warty: trzech podoficerów, dwudziestu jeden szeregowych. Wartę wysta- wiła 2 kompania 1 batalionu czołgów”. Na komendę oficera dyżurnego „SPOCZNIJ” dowódca warty występuje krok na wprost z jednoczesnym zwro- tem w lewo i podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „SPOCZNIJ”. 349. Po przyjęciu meldunku oficer dyżurny (inspekcyjny) rozpoczyna prze- gląd warty. Sprawdza wygląd zewnętrzny żołnierzy, ich uzbrojenie i wyposaże- Ż POD D PDW W W W P-1 W W W P-2 W W P-3 W W P-4 PP 52 nie, znajomość obowiązków oraz zasad użycia broni palnej. Dowódca warty to- warzyszy oficerowi dyżurnemu podczas przeglądu swojej warty. Po jego zakoń- czeniu wstępuje na swoje miejsce w szyku. 350. Po przeglądzie wart oficer dyżurny (inspekcyjny) staje na środku przed frontem i podaje komendy: „WARTY I SŁUŻBY NA MOJĄ KOMENDĘ – BACZNOŚĆ”, „DOWÓDCY WART (pomocnicy i rozprowadzający) – DO MNIE”. Na te komendy wezwani podchodzą do oficera dyżurnego, zatrzymują się w odległości trzech kroków i ustawiają w kolejności numerów wart. Z chwilą ustawienia się, oddają jednocześnie honory, po czym oficer dyżurny podaje komendę: „SPOCZNIJ” i przystępuje do sprawdzenia znajomości obowiązków, w następującej kolejności: rozprowadzający, pomocnicy dowódców wart, do- wódcy wart. Po sprawdzeniu poszczególnych funkcyjnych podaje każdorazowo komendę: „DO SZYKU – WSTĄP”, po której sprawdzeni oddają jednocześnie honory i wstępują do szyku. 351. Oficer dyżurny przekazuje dowódcom wart dodatkowe polecenia, a na- stępnie podaje znaki rozpoznawcze (ustnie do zanotowania). 352. Po wstąpieniu dowódców wart, oficer dyżurny podaje komendę: „WARTY I SŁUŻBY – BACZNOŚĆ”, po czym dokonuje zaprzysiężenia – za- powiedzią „SŁUŻBA WARTOWNICZA”. Po tej zapowiedzi żołnierze uczestni- czący w odprawie oddają honory. 353. Po zaprzysiężeniu wart oficer dyżurny (inspekcyjny) podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „WARTY DO MIEJSC PEŁNIENIA SŁUŻBY – ODMASZE- ROWAĆ”, „SPOCZNIJ”. Dowódcy wart podają komendy do sformowania szy- ku marszowego i odprowadzają warty do miejsc pełnienia służby. Dowódca maszeruje na czele warty, jego pomocnik na prawym skrzydle pierwszej dwójki (czwórki) warty. 354. Wartę nie przygotowaną do pełnienia służby, oficer dyżurny (inspekcyjny garnizonu) odsyła do pododdziału (jednostki wojskowej), w celu usunięcia niedo- ciągnięć lub jej wymiany. Melduje o tym dowódcy lub szefowi sztabu jednostki (dowódcy garnizonu). 355. Odprawę z odesłaną lub zamienioną wartą, oficer dyżurny (inspekcyj- ny) prowadzi w obecności dowódcy (szefa) pododdziału, który ją wystawił. 356. Jeżeli na odprawę przybędzie przełożony (kontrolujący), to oficer dy- żurny (inspekcyjny) podaje komendy: „WARTY I SŁUŻBY NA MOJĄ KOMEN- DĘ BACZNOŚĆ”, „NA PRAWO (lewo) – PATRZ” i składa meldunek np. „PANIE PUŁKOWNIKU (PANI PUŁKOWNIK), oficer dyżurny 2. Brygady Zmechanizowanej kapitan Nowakowski (kapitan Nowakowska) melduje warty i służby w czasie odprawy”. 357. W odprawie mogą uczestniczyć dowódcy (szefowie) pododdziałów lub inni przełożeni żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby wartowniczej. Gdy na odprawę przybywa przełożony (kontrolujący) oficera dyżurnego (inspekcyj- nego), ustawiają się oni samodzielnie w szeregu, na prawym skrzydle wart, w odstępie pięciu kroków od dowódcy warty (pomocnika oficera dyżurnego). ZMIANA WART 358. Dowódca warty obejmującej służbę doprowadza skład warty przed wej- ście na teren ochranianego obiektu (wartowni) i wywołuje dowódcę warty zdają- cej w celu zmiany warty. Po przedstawieniu się i podaniu hasła, ustawia wartę w miejscu przeznaczonym do zmiany wart, przekazuje dowództwo rozprowa- 55 warty) podaje komendę: „ZMIANA – STÓJ. Dowódca warty (rozprowadzający zmiany obejmującej) wyznacza jednego z wartowników do obserwowania po- sterunku, a następnie podaje komendę: „PRZEKAZAĆ POSTERUNEK”. Następnie wartownicy przekazują posterunek. W wartach pełnionych przez żoł- nierzy zawodowych ww. czynności się nie realizuje. 373. Przekazanie posterunku polega na sprawdzeniu stanu technicznego zamknięć, krat i siatek w oknach, ogrodzenia, porównaniu odcisków plomb (pie- częci), sprawności urządzeń sygnalizacyjnych i przeciwpożarowych, a także stanu łączności ochranianego obiektu oraz na wymianie informacji między war- townikami w obecności rozprowadzających (rozprowadzającego). 374. Stwierdzone nieprawidłowości (uszkodzone zamki, kłódki, pieczęcie i plomby, niesprawne urządzenia łączności, ogrodzenie, siatki w oknach, itp.) omawia się (na posterunku) w obecności wezwanych dowódców wart, dowódca warty zdającej melduje oficerowi dyżurnemu i wpisuje do dziennika warty zaist- niałe fakty. Rozprowadzający (wartownik - żołnierz zawodowy) warty przyjmują- cej wstrzymuje przyjęcie posterunku. Na posterunku pozostawia się wartownika warty zdającej do czasu podjęcia decyzji przez oficera dyżurnego o przyjęciu posterunku. Jeżeli czas przebywania wartownika warty zdającej na posterunku jest dłuższy niż 2 godziny, dowódca warty zdającej zobowiązany jest wystawić innego wartownika ze składu warty zdającej, pełniącego służbę na tym poste- runku. Decyzję o przyjęciu warty podejmuje oficer dyżurny. 375. W wypadku stwierdzenia przez wartę przyjmującą nieprawidłowości w stanie zabezpieczenia ochranianych obiektów, należy bezzwłocznie wezwać użytkownika (użytkowników) tych obiektów w celu wyjaśnienia nieprawidłowo- ści. 376. O nieprawidłowościach w czasie przyjmowania posterunków, oficer dy- żurny powiadamia natychmiast dowódcę jednostki wojskowej. 377. Po sprawdzeniu posterunku, wartownicy meldują dowódcy warty lub swoim rozprowadzającym o zdaniu i objęciu służby, np.: „PANIE KAPRALU (PANI KAPRAL), melduję zdanie posterunku”, „PANIE KAPRALU (PANI KAPRAL), melduję objęcie posterunku”. W wartach, gdzie nie występują rozprowadzający, wartownicy składają meldunek dowódcy warty (osobiście po przyjęciu służby od warty zdającej) przez techniczne środki łączności. Wartow- nik obejmujący przystępuje do ochrony posterunku. 378. Po przyjęciu meldunku, dowódca warty lub rozprowadzający zmiany obejmującej podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „ZMIANA ZA MNĄ – MARSZ”, po czym zmiana udaje się na kolejny posterunek. Zmieniony wartownik dołącza na koniec szyku. 379. Aby zmienić wartownika wewnątrz budynku, do środka wchodzą tylko rozprowadzający i wartownik obejmujący. Pozostali, spośród których rozprowa- dzający wyznacza starszego, pozostają w szyku w postawie swobodnej przed wejściem do budynku w takim miejscu, aby nie tamować ruchu. 380. Po wystawieniu na posterunek ostatniego wartownika pierwszej zmiany warty obejmującej, rozprowadzający warty zdającej obejmuje dowództwo nad swoją zmianą i prowadzi ją przed wartownię, aby rozładować broń. Rozprowa- dzający warty obejmującej maszeruje wtedy z lewej strony rozprowadzającego warty zdającej. 381. Rozprowadzający, na komendę dowódcy warty zdającej: „ROZPRO- WADZAJĄCY – ROZŁADUJ”, „DO PRZEJRZENIA – BROŃ”, rozładowuje swoją broń i po przejrzeniu jej przez dowódcę warty bierze broń w położenie 56 „przez plecy” (pistolet wkłada do futerału), a następnie wraca na swoje miej- sce. Podaje komendy: „ZMIANA OD PRAWEGO POJEDYNCZO – ROZŁA- DUJ”, „DO PRZEJRZENIA – BROŃ” i nadzoruje wykonywanie tych czynności. Po sprawdzeniu rozładowania broni wprowadza zmianę do wartowni, w celu zdania amunicji, po czym prowadzi wartę do wyznaczonego miejsca. 382. Broń ładuje się i rozładowuje w miejscu do tego wyznaczonym w postawie stojącej (można wykorzystywać stojak), przy czym lufa powinna być skierowana w stronę kulochwytu (odpowiednio wzmocnionej ściany), na którym umieszczony jest napis „TU KIERUJ BROŃ”. Do ładowania i rozładowania broni dopuszcza się stosowanie kulochwytu w formie skrzyni, beczki lub rury wypełnionych piaskiem. Zasady te dotyczą też innych uzbrojonych służb i sił ochronnych. 383. Jeżeli wartownicy są uzbrojeni w bagnety, nakładają je na broń przed załadowaniem, a zdejmują po rozładowaniu na komendy: „BAGNET NA – BROŃ”, „BAGNET – ZDEJMIJ”. 384. Ładowanie i rozładowanie broni nadzoruje bezpośrednio dowódca war- ty lub jego pomocnik. Komendy dla rozprowadzających lub wartowników (w za- leżności od składu warty) wydają dowódca warty (jego pomocnik) lub rozpro- wadzający. 385. Po powrocie do wartowni, rozprowadzający meldują dowódcy warty o zdaniu i objęciu posterunków oraz swoje spostrzeżenia. Jeśli w składzie warty nie ma rozprowadzających, swoje spostrzeżenia meldują wartownicy. 386. Kolejnych zmian wartowników na posterunkach dokonuje się na pole- cenie dowódcy warty tak, jak w czasie pierwszej zmiany wart, pomijając czyn- ności i komendy warty zdającej. W trakcie samodzielnej zmiany wartowników na posterunku, wartownik obejmujący służbę wartowniczą podaje wartownikowi zdającemu „Hasło”. Po usłyszeniu „Odzewu” przystępują do przekazania po- sterunku. 387. Zmiana wartowników odbywa się co dwie godziny, natomiast przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie, co godzinę. Na wniosek dowódcy warty oficer dyżurny (inspekcyjny) może zdecydować o większej częstotliwości zmian, w szczególności gdy temperatura wynosi; 1) poniżej minus 15°C (podczas silnego wiatru i minus 10°C); 2) powyżej plus 25°C. 388. Dowódca warty odnotowuje w dzienniku warty, na których posterun- kach i w jakim okresie wartownicy byli zmieniani. PRZEBIEG SŁUŻBY WARTOWNICZEJ 389. Przebieg służby wartowniczej reguluje jej dowódca na podstawie po- stanowień niniejszego regulaminu i instrukcji dowódcy warty. 390. Pełnienie służby wartowniczej organizuje się w systemie trzech zmian: 1) pełniącej służbę na posterunkach; 2) odpoczywającej; 3) czuwającej. Wyjątek od powyższej reguły stanowi sytuacja, gdy wartownikami są żołnierze zawodowi. 391. Zmianę odpoczywającą stanowią wartownicy posterunków trzyzmien- nych w ciągu dwóch godzin po przyjściu z posterunków. W okresie następnych dwóch godzin wartownicy są zmianą czuwającą. Skracając czas pełnienia służ- 57 by wartowniczej na posterunkach, skraca się odpowiednio czas zmiany odpo- czywającej i czuwającej. 392. Jeżeli żołnierze pełnią służbę wartowniczą 2–3 razy w tygodniu, wów- czas dowódca jednostki wojskowej (garnizonu) może zmniejszyć liczbę żołnie- rzy zmiany czuwającej, zachowując przy tym wymagania gotowości bojowej warty. 393. Żołnierzom zmiany odpoczywającej można zezwolić na rozbieranie się do odpoczynku. 394. Czas i sposób odpoczynku osób funkcyjnych warty określa dowódca jednostki wojskowej (dowódca garnizonu) w instrukcji dowódcy warty. 395. Żołnierze wchodzący w skład warty, spożywają posiłki (kolejno zmia- nami) w wartowni lub w stołówce, według ustaleń dowódcy jednostki wojskowej (garnizonu) – zachowując gotowość bojową warty. 396. Wartownię należy wyposażyć w regulaminy, instrukcje, egzemplarze prasy wojskowej oraz sprzęt kulturalno-oświatowy tak, aby wartownicy mogli z nich korzystać podczas przebywania w wartowni. 397. Warta występuje pod broń do zmiany i do kontroli – uzbrojona i wypo- sażona tak, jak przed objęciem służby wartowniczej. W innych przypadkach o wywołaniu warty pod broń decyduje dowódca jednostki wojskowej. 398. Aby wywołać wartę pod broń, dowódca warty podaje komendę: „WARTA – POD BROŃ”. 399. Dowódca wywołanej warty ustawia wartowników w dwuszeregu (w miejscu zmiany wart) i podaje komendę: „BACZNOŚĆ”, „NA PRAWO (lewo) – PATRZ”, a następnie składa meldunek, np. „PANIE PUŁKOWNIKU (PANI PUŁKOWNIK), dowódca warty nr 1, sierżant Wiśniewski (sierżant Wi- śniewska) melduje wartę do kontroli. Stan warty: trzech podoficerów, je- denastu szeregowych. Wartę wystawiła 2. kompania 1. batalionu czoł- gów”. 400. Po wywołaniu warty pod broń, jej dowódca pozostawia w wartowni po- mocnika (rozprowadzającego lub wartownika), w celu utrzymania łączności z posterunkami. Czas wyjścia warty pod broń ustala dowódca jednostki woj- skowej (garnizonu). 401. Podczas pożaru, naruszenia porządku publicznego w pobliżu wartowni lub ochranianego obiektu, a także w przypadku napadu na ochraniane obiekty lub włamania do nich, dowódca warty postępuje zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji dowódcy warty oraz tabeli posterunków lub wytycznymi oficera dyżurnego jednostki (inspekcyjnego garnizonu). 402. W obiektach o dużej powierzchni oraz tam, gdzie system posterunków stałych nie jest skuteczny, warta może być pełniona systemem patrolowym. Pa- trol składa się z dowódcy patrolu oraz od 1 do 3 wartowników. W skład patrolu może wchodzić także przewodnik z psem służbowym. 403. Dowódca warty może na okres do 1 godziny doraźnie wyznaczyć pa- trole ze zmiany czuwającej z zadaniem: 1) wzmocnienia ochrony obiektu; 2) przywrócenia zakłóconego porządku wojskowego w rejonie wartowni, po- sterunku, a także na terenie jednostki, powiadamiając oficera dyżurnego jed- nostki wojskowej (inspekcyjnego garnizonu). 404. Patrol wyznaczony ze składu warty ma prawa i obowiązki przysługują- ce wartownikom. 60 i regulaminowe pełnienie przez nich służby, za ich zmianę we właściwym czasie oraz prawidłowe zdanie i przyjęcie posterunków. 422. Rozprowadzający ma prawo i obowiązek: 1) wydawać podległym mu wartownikom rozkazy związane z pełnieniem służby wartowniczej i użyciem broni; 2) dopilnować prawidłowego ładowania (rozładowania) i zabezpieczenia bro- ni przez wartowników swojej zmiany; 3) zmienić wartowników swojej zmiany oraz nadzorować prawidłowe przyjęcie (zdanie) posterunku; 4) zabierać każdorazowo z wartowni, podczas zmiany wartownika lub za- mknięcia (otwarcia) magazynu (składu, parku, hangaru), wzory plomb i odci- sków pieczęci. WARTOWNIK 423. Służba na posterunku wartowniczym jest wykonywaniem zadania bo- jowego. Polega ona na ochronie i obronie powierzonego mu obiektu (posterun- ku), osób i mienia. 424. Wartownik podlega dowódcy warty (pomocnikowi) oraz swemu rozpro- wadzającemu. Na posterunku jest osobą nietykalną, mającą szczególne upraw- nienia, w tym do wydawania rozkazów związanych z pełnieniem służby wszyst- kim osobom, z wyjątkiem swoich przełożonych ze składu warty. 425. Wartownik, który podjął decyzję o użyciu broni palnej, powinien postę- pować ze szczególną rozwagą, traktując broń jako środek ostateczny według zasad określonych w Rozdziale XX. 426. Wartownik na posterunku ma obowiązek: 1) czujnie strzec i zdecydowanie bronić powierzonego mu mienia (osób); 2) trzymać broń zabezpieczoną z dołączonym magazynkiem lub założoną taśmą (bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej) w położeniu okre- ślonym w tabeli posterunków i nikomu jej nie oddawać; 3) nie opuszczać samowolnie posterunku, zanim nie zostanie zmieniony lub zdjęty, choćby jego życiu zagrażało niebezpieczeństwo; 4) udzielać pomocy wartownikowi na sąsiednim posterunku, nie przerywając ochrony powierzonego mu posterunku; 5) nie dopuszczać – na odległość mniejszą niż podana w tabeli posterunków – żadnych osób, z wyjątkiem tych, którym podlega oraz osób im towarzyszą- cych; 6) umieć posługiwać się technicznymi środkami łączności i sygnalizacji oraz sprzętem pożarniczym; 7) znać przypadki i zasady używania lub wykorzystania broni palnej i środ- ków przymusu bezpośredniego. 427. Wartownikowi na posterunku wolno: 1) oddalać się dla ratowania życia ludzkiego lub mienia, jednak na taką odle- głość, aby mógł nadal chronić powierzony mu obiekt; 2) odpowiadać tylko na pytania przełożonych, a także udzielać krótkich in- formacji innym osobom, jeżeli tak przewiduje tabela posterunków; 3) schronić się do budki wartowniczej lub pod „grzybek” (w razie niekorzyst- nych warunków atmosferycznych: deszcz, śnieg, itp.) – nie przerywając obser- wacji ochranianego obiektu; 4) pić napoje, które za zgodą dowódcy warty (pomocnika) lub rozprowadza- jącego może zabrać na posterunek. 61 428. Szczegółowe obowiązki wartowników określa tabela posterunków. 429. Jeżeli wartownik wprowadził nabój do komory nabojowej lub odciągnął zamek i nie oddał strzału, to doprowadza broń do pierwotnego stanu. 430. Zasady postępowania w następstwie użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, określają przepisy Rozdziału XX ni- niejszego regulaminu. 431. Wartownik wywołuje dowódcę warty za pomocą środków łączności lub sygnalizacji, a w razie ich niesprawności – poprzez oddanie strzału w bezpiecz- nym kierunku, w następujących przypadkach: 1) zatrzymania osoby na posterunku; 2) powstania pożaru na posterunku lub w przypadku wystąpienia zdarzenia losowego mającego znamiona klęski żywiołowej w pobliżu posterunku; 3) nagłego zachorowania (zranienia); 4) w innych przypadkach uzasadnionych względami służby, wymagających przybycia na posterunek dowódcy warty (pomocnika) lub rozprowadzającego. PRZEWODNIK PSA SŁUŻBOWEGO 432. Przewodnik psa służbowego podlega dowódcy warty (pomocnikowi) i rozprowadzającemu. Odpowiada on za przygotowanie przydzielonego mu psa do pełnienia służby. 433. Przewodnicy dokonują rozprowadzania i zdejmowania psów z posterun- ków samodzielnie lub w obecności rozprowadzającego, zgodnie z ustaleniami określonymi w instrukcji dowódcy warty. 434. Psy służbowe powinny mieć w rejonie wartowni oddzielne pomieszcze- nia, odpowiednio przygotowane i wyposażone. Rozdział XII SŁUŻBA PATROLOWA, KONWOJOWA SŁUŻBA PATROLOWA 435. Służbę patrolową pełnią żołnierze Żandarmerii Wojskowej, a w razie potrzeby również żołnierze wyznaczeni przez dowódcę jednostki wojskowej (dowódcę garnizonu) ze składu wojskowego organu porządkowego. 436. Za organizację i kontrolę służby patrolowej odpowiedzialność ponoszą, odpowiednio według kompetencji, komendanci jednostek (placówek) Żandar- merii Wojskowej oraz dowódcy (komendanci) garnizonów i jednostek wojsko- wych. 437. Patrole wyznacza się odpowiednio według kompetencji, w rozkazie komendanta jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej oraz dowódcy (ko- mendanta) garnizonu lub dowódcy jednostki wojskowej. 438. Komendant jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej, dowódca (komendant) garnizonu, dowódca jednostki wojskowej wystawiającej patrol, określa jego ubiór oraz wyposażenie zgodnie z obowiązującymi przepisami. 439. Aby zapewnić skuteczne działanie patroli, należy: 1) dostosować liczbę i skład patroli do konkretnych zadań, warunków garni- zonu i okresów nasilenia ruchu żołnierzy; 62 2) patrolować miejsca najbardziej uczęszczane przez żołnierzy oraz tam, gdzie istnieją największe przesłanki naruszania dyscypliny wojskowej i porząd- ku publicznego; 3) wyposażyć patrole w środki niezbędne do pełnienia służby. 440. Działanie patroli w strefie nadgranicznej należy uzgadniać z właściwym dowódcą (komendantem) jednostki Straży Granicznej. 441. Do służby patrolowej wyznacza się oficerów młodszych, podoficerów, szeregowych. Patrol składa się z dowódcy i patrolowych (w tym kierowcy po- jazdu). W patrolu składającym się z trzech lub więcej patrolowych, dowódca wyznacza swojego zastępcę. Dopuszcza się wyznaczanie patrolu jednoosobo- wego. 442. Organizację służby patrolowej na terenie garnizonu koordynuje jego dowódca (komendant). ODPRAWA PATROLI 443. Miejsce i czas odprawy patroli ustala odpowiednio według kompetencji komendant jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej, dowódca garnizonu, dowódca jednostki wojskowej. 444. Odprawę patroli prowadzi odpowiednio według kompetencji, oficer dy- żurny w jednostce Żandarmerii Wojskowej, w placówce Żandarmerii Wojskowej komendant lub wyznaczony przez niego żołnierz, oficer inspekcyjny garnizonu, oficer dyżurny jednostki wojskowej. Patrol w czasie służby podlega, odpowied- nio według kompetencji, komendantowi jednostki (placówki) Żandarmerii Woj- skowej, dowódcy jednostki wojskowej oraz właściwemu oficerowi dyżurnemu jednostki. 445. Patrole ustawiają się w miejscu odprawy kolejno według numerów pa- troli, w szeregu lub dwuszeregu, w odstępach jednego kroku. Dowódcy patroli stają na prawym skrzydle swoich patroli, natomiast na lewym skrzydle kierowcy pojazdów (jeśli występują). 446. Gdy przeprowadzający odprawę zbliża się, najstarszy stopniem do- wódca patrolu wychodzi przed środek ugrupowania i podaje komendy: „PA- TROLE NA MOJĄ KOMENDĘ – BACZNOŚĆ”, „NA PRAWO (lewo) – PATRZ” i składa meldunek np. „PANIE PORUCZNIKU (PANI PORUCZNIK), dowódca patrolu nr 1 plutonowy Nowak melduje pięć patroli gotowych do odprawy”. 447. Po przyjęciu meldunku przeprowadzający odprawę wita się z patrolami – „CZOŁEM – ŻOŁNIERZE”, po czym rozkazuje podać komendę: „SPOCZ- NIJ”. Składający meldunek podaje komendy: „BACZNOŚĆ”, „SPOCZNIJ” i wraca na swoje miejsce w szyku. Jeżeli do odprawy występuje tylko jeden pa- trol, przeprowadzający odprawę podchodzi od razu do jego dowódcy w celu przyjęcia meldunku. 448. Gdy przeprowadzający odprawę zbliży się na odległość trzech kroków do patrolu – żołnierze patrolu przyjmują postawę zasadniczą. Dowódca patrolu po zatrzymaniu się przed nim przeprowadzającego odprawę, oddaje honory i przedstawia się np. „PANIE PORUCZNIKU (PANI PORUCZNIK), dowódca patrolu nr 1 plutonowy Nowak”– wymienione czynności przeprowadzane są w stosunku do każdego patrolu. 449. Po przedstawieniu się dowódców patroli, przeprowadzający odprawę rozpoczyna przegląd patroli i sprawdza wygląd zewnętrzny żołnierzy, uzbroje- 65 Rzeczpospolita Polska jest stroną lub odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Uprawnienia te przysługują jedynie żołnierzom Żandarmerii Wojskowej, a do czasu ich przybycia, także wojskowym organom porządkowym. 472. Żołnierz patrolu, który podjął decyzję o użyciu broni palnej, powinien postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń jako środek ostateczny i używać jej według zasad określonych w Rozdziale XX niniejszego regulaminu. 473. Po zakończeniu służby, dowódca patrolu zobowiązany jest: 1) rozładować posiadaną broń oraz nakazać rozładowanie broni patrolo- wym w wyznaczonym do tego miejscu i dopilnować przepisowego wykonania tych czynności; 2) zameldować właściwemu, według kompetencji, oficerowi dyżurnemu jed- nostki Żandarmerii Wojskowej, komendantowi placówki Żandarmerii Wojskowej lub wyznaczonemu przez niego żołnierzowi, oficerowi inspekcyjnemu garnizo- nu, oficerowi dyżurnemu jednostki wojskowej o powrocie patrolu i przebiegu służby; 3) zdać broń, amunicję oraz inne wyposażenie i dokumenty patrolu, otrzy- mane na czas pełnienia służby. SŁUŻBA KONWOJOWA 474. Służbę konwojową organizują: 1) komendanci jednostek (placówek) Żandarmerii Wojskowej na podstawie zlecenia konwojowania, wydanego przez sąd, prokuraturę, inną jednostkę Żan- darmerii Wojskowej albo dla potrzeb własnych; 2) dowódcy jednostek wojskowych ze składu wojskowego organu porządko- wego w związku z postanowieniem zastosowania dyscyplinarnego środka za- pobiegawczego wobec żołnierza, będącego co najmniej w stanie po użyciu al- koholu lub odurzenia. 475. Konwojowanie mienia jednostek wojskowych organizują ich dowódcy zgodnie z przepisami wojskowymi i z uwzględnieniem regulacji państwowych, dotyczących funkcjonowania danego rodzaju transportu w kraju, określonych w odrębnych przepisach. 476. Konwoje wyznacza się, odpowiednio według kompetencji, stwierdzając ten fakt w rozkazie komendanta jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej, dowódcy jednostki wojskowej, określając w nim skład, uzbrojenie, wyposażenie oraz zadanie konwoju. 477. Dowódcą konwoju może być żołnierz zawodowy. W uzasadnionych przypadkach pracownik SUFO lub OWC. 478. W przypadku konwoju składającego się z więcej niż trzech konwojen- tów, wyznacza się dodatkowo zastępcę dowódcy konwoju. 479. Odprawę konwojów prowadzi, odpowiednio według kompetencji, oficer dyżurny w jednostce Żandarmerii Wojskowej, w placówce Żandarmerii Wojsko- wej komendant lub wyznaczony przez niego żołnierz, oficer inspekcyjny garni- zonu, oficer dyżurny jednostki wojskowej. W jednostkach wojskowych realizuja- cych konwojowanie mienia wojskowego, w których nie wystawia się służby ofi- cera dyżurnego odprawę dla konwojów oraz ich zaprzysiężenie realizuje do- wódca jednostki wojskowej lub osoba przez niego wyznaczona w rozkazie dziennym. 480. Na zasadach określonych w służbie patrolowej realizuje się: 1) odprawę konwojów - prowadzący odprawę dokonuje zaprzysiężenia żoł- nierzy słowami „SŁUŻBA KONWOJOWA”; 66 2) wyjście żołnierzy do pełnienia służby; 3) czynności dowódcy konwoju po zakończeniu służby. 481. Od chwili zaprzysiężenia, aż do złożenia przez dowódcę konwoju mel- dunku o zakończeniu służby, żołnierzy uważa się za pełniących służbę konwo- jową. 482. Oficer dyżurny jednostki Żandarmerii Wojskowej, komendant placówki Żandarmerii Wojskowej może, jako zadanie dodatkowe, polecić podlegającemu konwojowi wykonanie czynności patrolowych w czasie powrotu konwoju, po do- starczeniu na miejsce przeznaczenia konwojowanych osób lub przedmiotów. 483. Dowódca organizujący konwój wyposaża go w środki umożliwiające wykonanie zadania, a w szczególności w broń i środki łączności. 484. Konwój w czasie służby podlega, odpowiednio według kompetencji, ko- mendantowi jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej, dowódcy jednostki woj- skowej oraz właściwemu oficerowi dyżurnemu jednostki. 485. Konwój Żandarmerii Wojskowej w czasie pobytu na terenie ochrania- nym przez inną jednostkę (placówkę) Żandarmerii Wojskowej, podlega przeło- żonym z tej jednostki (placówki). Jednostki Żandarmerii Wojskowej kierujące konwoje na tereny ochraniane przez inne jednostki Żandarmerii Wojskowej po- wiadamiają się o tym fakcie wzajemnie. 486. W czasie pobytu konwoju w sądzie lub prokuraturze, wykonuje on po- lecenia prezesa sądu, przewodniczącego składu orzekającego albo prokurato- ra. 487. Żołnierze konwoju w czasie pełnienia służby obowiązani są pilnie strzec konwojowanych, aby nie dopuścić do ich ucieczki lub targnięcia się na własne życie oraz nie dopuszczać do jakichkolwiek kontaktów konwojowanych między sobą lub z osobami postronnymi, które nie uzyskały na to zezwolenia. 488. Przy konwojowaniu przedmiotów obowiązują te same zasady, jak przy konwojowaniu osób. Przed przyjęciem przedmiotów do konwojowania dowódca konwoju ma obowiązek: 1) sprawdzić czy znajdują się one w stanie nienaruszonym, a w przypadku stwierdzenia uchybień, zameldować o tym osobie, która te przedmioty wydała; 2) zasięgnięcia informacji o sposobie postępowania z przedmiotami ze względu na ich właściwości. 489. Przedmiot konwojowany, w zależności od rozmiarów, powinien być przechowywany (trzymany) przez jednego z konwojentów, albo znajdować się pod stałą obserwacją. 490. W przypadku ucieczki konwojowanego, uszkodzenia konwojowanych przedmiotów lub ich utraty (zaginięcia, kradzieży), dowódca konwoju, niezależnie od podjęcia czynności poszukiwawczych, powiadamia o tym niezwłocznie oficera dyżurnego jednostki, z której wyznaczono konwój oraz oficera dyżurnego (wyzna- czonego żołnierza) najbliższej jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej. 491. Żołnierzom konwoju nie wolno: 1) pozostawić konwojowanych bez nadzoru lub pod nadzorem osób nie wcho- dzących w skład konwoju; 2) prowadzić z konwojowanymi i innymi osobami rozmów nie związanych z działaniem konwoju; 3) odkładać lub oddawać posiadanej broni; 4) udzielać informacji o osobach konwojowanych; 5) spać lub drzemać; 67 6) pić napojów zawierających alkohol oraz przyjmować poczęstunków od konwojowanych i innych osób; 7) zbaczać z nakazanej trasy konwoju; 8) używać w stosunku do konwojowanego obraźliwych słów lub bez uzasad- nionej potrzeby środków bezpośredniego przymusu. 492. Dowódcy konwoju podlegają zastępca, konwojenci, kierowca pojazdu oraz konwojowani. Ponosi on odpowiedzialność za wykonanie zadania oraz prawidłowe działanie konwoju. 493. Do obowiązków dowódcy konwoju w szczególności należy: 1) znajomość zadania konwoju i sposobu utrzymywania łączności z właści- wym oficerem dyżurnym jednostki; 2) czuwanie nad prawidłowym pełnieniem służby przez konwojentów i nie- zwłoczne reagowanie na wszelkie stwierdzone niedociągnięcia; 3) podjęcie stosownych środków w razie trudności uniemożliwiających konwojo- wanie lub zameldowanie o tym właściwemu oficerowi dyżurnemu jednostki; 4) żądanie od konwojowanego bezwzględnego podporządkowania się wyda- nym mu poleceniom; 5) regulowanie toku służby konwoju; 6) meldowanie przełożonym o wszelkich uchybieniach w służbie; 7) w przypadku ucieczki konwojowanego – niezwłoczne podjęcie pościgu – przy wykorzystaniu sił własnych, innych żołnierzy, funkcjonariuszy policji, a także w miarę możliwości osób cywilnych; 8) odbieranie konwojowanym posiadanych przez nich lub przekazanych im niedozwolonych przedmiotów. 494. Żołnierze konwoju w czasie konwojowania mają prawo: 1) zwracania się w przypadkach koniecznych o pomoc do najbliższej tereno- wej jednostki (placówki) Żandarmerii Wojskowej, jednostki wojskowej, komendy garnizonu i policji; 2) zatrzymywania wojskowych pojazdów i korzystania z nich w razie pościgu za konwojowanym lub w celu pomocy rannym; 3) wchodzenia w czasie pościgu za konwojowanym: a) do lokali publicznych i rozrywkowych, b) do pomieszczeń instytucji państwowych, społecznych i prywatnych za zgodą kierownika instytucji lub właściciela (użytkownika pomieszczenia) jednakże:  w razie sprzeciwu tych osób, dowódca konwoju zapobiega ucieczce po- szukiwanego i zwraca się do najbliższego wojskowego lub cywilnego or- ganu uprawnionego do zarządzenia lub przeprowadzenia przeszukania,  gdy konwojowanym jest niebezpieczny przestępca i zachodzi obawa je- go ucieczki, żołnierze konwoju - o ile nie jest możliwe przybycie w krótkim czasie organu upoważnionego do przeszukania - mogą wkroczyć do pomieszczeń instytucji państwowej, społecznej lub pomieszczeń prywat- nych, mimo braku zgody kierownika instytucji lub właściciela (użytkowni- ka), 4) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów admini- stracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorców; 5) zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych niż wymienione ppkt. 4 oraz stowarzyszeń, fundacji, jak również zwracania się w na- głych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy. 70 Rozdział XIV WŁADZA I SŁUŻBA GARNIZONOWA POSTANOWIENIA OGÓLNE 513. Jednostki wojskowe i ich związki organizacyjne są rozmieszczone w garnizonach. 514. Garnizon wojskowy to wydzielony obszar obejmujący jednostki podzia- łu terytorialnego państwa (lub ich części), na którym na stałe lub czasowo są rozmieszczone jednostki wojskowe. 515. Dowódców Garnizonów wyznacza i zwalnia z funkcji Minister Obrony Narodowej albo z jego upoważnienia Dowódcy Rodzajów Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych i Dowódca Garnizonu Warszawa. 516. Minister Obrony Narodowej, tworzy, przekształca i znosi garnizony, określa zadania ich dowódców oraz siedziby i terytorialny zasięg właściwości. 517. Granice garnizonu podaje się do wiadomości żołnierzy jednostek w nim stacjonujących. 518. Władzę w garnizonie sprawuje dowódca garnizonu. 519. Osoby funkcyjne garnizonu wyznaczają dowódcy garnizonów w zależ- ności od potrzeb. 520. Skład władz garnizonu oraz zmiany personalne na stanowiskach, do- wódca garnizonu ogłasza w rozkazie i powiadamia o tym właściwe terenowe or- gana administracji rządowej i samorządu terytorialnego. 521. Rozkazy i zarządzenia dowódcy garnizonu w sprawach garnizonowych obowiązują wszystkich przebywających w nim żołnierzy. 522. Dowódca garnizonu bezpośrednio nie ingeruje w wewnętrzne sprawy jednostek garnizonu. 523. Dowódcy jednostek (pododdziałów) czasowo przybywających na teren garnizonu, niezwłocznie meldują dowódcy garnizonu o przybyciu i czasie poby- tu. Podczas czasowego pobytu, jednostki przestrzegają ustaleń obowiązujących w danym garnizonie, niezwłocznie meldują o wypadkach i nieporozumieniach (zakłóceniach) w stosunkach z ludnością cywilną, a o wyrządzonych szkodach podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym – przed opuszczeniem garnizo- nu lub bezpośrednio po zakończeniu ćwiczeń. 524. O wszystkich zdarzeniach, które mają wpływ na tok służby i porządek w garnizonie, dowódcy jednostek meldują niezwłocznie dowódcy garnizonu oraz powiadamiają właściwego terytorialnie komendanta Żandarmerii Wojsko- wej. DOWÓDCA GARNIZONU 525. Dowódca garnizonu jest pełnomocnym przedstawicielem wojska w sprawach garnizonowych, wobec organów administracji rządowej i samorzą- du terytorialnego. Bezpośrednio podlega przełożonemu, który wyznaczył go do pełnienia tej funkcji lub dowódcy, któremu został podporządkowany. 526. Dowódca garnizonu ma prawo i obowiązek: 1) wydawać rozkazy i zarządzenia w sprawach służb garnizonowych, dyscypli- ny, porządku wojskowego; 2) ustalać skład służb garnizonowych oraz zasady i sposób ich pełnienia; 71 3) organizować, koordynować i kierować całokształtem zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem uroczystości państwowych, wojskowych i patriotyczno-religijnych z udziałem wojskowej asysty honorowej; 4) regulować zasady noszenia umundurowania podczas realizacji przedsię- wzięć garnizonowych; 5) zabezpieczyć miejsce zdarzenia, jeśli w wyniku użycia broni nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka; 6) współdziałać z właściwymi organami administracji rządowej i samorządu terytorialnego w zakresie utrzymania cmentarzy wojskowych, mogił żołnierskich oraz miejsc pamięci narodowej; 7) ustalać zakres obowiązków osób funkcyjnych w garnizonie oraz kontrolo- wać ich działalność; 8) udzielać doraźnej pomocy jednostkom wojskowym i żołnierzom przebywa- jącym czasowo na terenie garnizonu, o ile takiej pomocy nie mogą uzyskać od swoich przełożonych; 9) określać rejony zakwaterowania jednostek wojskowych (jednostek organi- zacyjnych); 10) rozstrzygać spory pomiędzy jednostkami wojskowymi (jednostkami orga- nizacyjnymi), dotyczące użytkowania nieruchomości. 527. Szczegółowy zakres obowiązków i czynności dowódcy garnizonu usta- la przełożony, który go wyznaczył lub któremu został podporządkowany. KOMENDANT GARNIZONU 528. Komenda garnizonu jest etatowym organem wykonawczym dowódcy garnizonu. W garnizonie, w którym nie występuje etatowa komenda, dowódca garnizonu może wyznaczyć nieetatowego komendanta garnizonu. 529. Komendant garnizonu ma prawo i obowiązek: 1) organizować tok służby garnizonowej oraz udział żołnierzy w uroczysto- ściach na terenie garnizonu; 2) powiadamiać jednostki o terminach pełnienia służby garnizonowej, nie póź- niej niż 14 dni przed początkiem kolejnego miesiąca, w którym wypada służba; 3) planować, organizować i prowadzić szkolenia służb dyżurnych oraz pro- wadzić instruktaże z oficerami inspekcyjnymi; 4) kontrolować skuteczność ochrony obiektów, stan techniczny urządzeń wspomagających ochronę, wyposażenie wartowni, posterunków, a także analizo- wać treści dzienników wart garnizonowych i powodować usuwanie wyszczególnio- nych w nich niedociągnięć; 5) w wypadku użycia broni przez żołnierzy pełniących służby garnizonowe zabezpieczyć miejsce zdarzenia, niezwłocznie meldować dowódcy garnizonu oraz zawiadamiać właściwego prokuratora wojskowego i komendanta jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, jeżeli w wyniku jej użycia nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka; 6) współdziałać z Żandarmerią Wojskową, Służbą Wywiadu Wojskowego, Służbą Kontrwywiadu Wojskowego i dowódcami jednostek w zakresie prze- strzegania prawa, dyscypliny wojskowej i porządku publicznego przez żołnierzy na terenie garnizonu; 7) uzgadniać z organami administracji publicznej, a także z innymi instytu- cjami udział wojska w akcjach i imprezach organizowanych w garnizonie; 8) kierować do wyznaczonej jednostki wojskowej pojazdy mechaniczne 72 czasowo przebywające na terenie garnizonu lub w jego pobliżu, wymagające doraźnej pomocy technicznej; 9) przedłużać w razie potrzeby, terminy ważności dokumentów podróży (do 5 dni lub na okres zwolnienia lekarskiego) żołnierzom przebywającym czasowo w garnizonie i powiadamiać ich dowódców jednostek. W uzasadnionych sytu- acjach terminy ważności dokumentów podróży przedłuża oficer inspekcyjny garnizonu; 10) zapewniać nocleg żołnierzom niezawodowym, przebywającym czasowo w garnizonie w celach służbowych; 11) współdziałać z właściwymi organami administracji publicznej w należy- tym utrzymaniu cmentarzy wojskowych i mogił żołnierskich. 530. Obowiązki komendanta wynikające ze specyfiki garnizonu, a nie unor- mowane w regulaminie określa dowódca garnizonu. SŁUŻBA GARNIZONOWA 531. W skład służby garnizonowej w zależności od potrzeb mogą wchodzić wojskowe organy porządkowe: a) oficer inspekcyjny garnizonu, b) pomocnik oficera inspekcyjnego garnizonu, c) dowódca i żołnierze warty garnizonowej, d) dowódca i żołnierze pododdziału alarmowego garnizonu. 532. Funkcje oficera inspekcyjnego garnizonu, pomocnika oficera inspek- cyjnego garnizonu może pełnić oficer i jego pomocnik służby wewnętrznej jed- nostki wojskowej (instytucji) stacjonującej w garnizonie. Ustalenia w tej sprawie podejmuje dowódca garnizonu. 533. Wartę garnizonową ustanawia się tylko w sytuacji, gdy zachodzi po- trzeba obrony i ochrony obiektów i mienia wojskowego nie będącego na wypo- sażeniu (stanie) jednostek garnizonu. Dowódca i żołnierze warty garnizonowej pełnią służbę na zasadach określonych dla wart wewnętrznych. Decyzję w sprawie ustanowienia warty garnizonowej podejmuje dowódca garnizonu. 534. W czasie pełnienia służby żołnierze wojskowych organów porządkowych występują w ubiorach i z wyposażeniem ustalonym przez dowódcę garnizonu. 535. Skład służby garnizonowej i wszelkie w niej zmiany ogłasza się w roz- kazie dowódcy garnizonu. 536. Zakres działania wojskowych organów porządkowych wchodzących w skład służby garnizonowej określają odrębne przepisy. OFICER INSPEKCYJNY GARNIZONU 537. Służbę oficera inspekcyjnego pełnią oficerowie starsi lub młodsi, sto- sownie do możliwości kadrowych jednostek stacjonujących w garnizonie. 538. Do pełnienia służby oficera inspekcyjnego i jego pomocnika nie wyzna- cza się: dowódców jednostek wojskowych i ich zastępców, szefów sztabów, szefów szkolenia, szefów logistyki, oficerów służby zdrowia, sprawiedliwości, obsługi prawnej, kapelanów, Żandarmerii Wojskowej oraz Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej. 539. Do zakresu działania oficera inspekcyjnego garnizonu i jego pomocnika należy wykonywanie czynności określonych w przepisach o wojskowych orga- nach porządkowych oraz zadań postawionych przez dowódcę garnizonu. 75 561. Zdanie i objęcie obowiązków na stanowisku służbowym następuje z chwilą złożenia meldunku przełożonemu. Fakt objęcia obowiązków stwierdza się w rozkazie dziennym dowódcy jednostki wojskowej. 562. Nowego przełożonego przedstawia podwładnym jego bezpośredni przełożony. Przekazanie obowiązków na stanowisku służbowym dowódcy jed- nostki wojskowej odbywa się na uroczystym apelu, w obecności przełożonego wyższego szczebla, w sposób określony w ceremoniale wojskowym. 563. Nowo przybyli do jednostki wojskowej żołnierze zawodowi meldują się u dowódcy jednostki wojskowej i następnie u bezpośredniego przełożonego. 564. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia na zbiórce lub odprawie kadry nowo przybyłych żołnierzy zawodowych, wyznaczonych na stanowiska służbowe w tej jednostce wojskowej. 76 DZIAŁ IV ZESTAWIENIE WZORÓW DOKUMENTÓW 77 Rozdział XVIII WYKAZ DOKUMENTACJI I WYPOSAŻENIA POMIESZCZEŃ SŁUŻB DYŻURNYCH I WART W JEDNOSTCE WOJSKOWEJ 565. POMIESZCZENIE PEŁNIENIA SŁUŻBY OFICERA DYŻURNEGO JED- NOSTKI I. DOKUMENTACJA 1. Instrukcja służby dyżurnej: 1) zadania w zakresie utrzymania stałej gotowości bojowej i w ramach osiągania gotowości do podjęcia działań zgodnie z instrukcjami specjali- stycznymi normującymi przedmiotową problematykę; 2) zadania w zakresie przestrzegania regulaminowego toku służby i życia w jednostce wojskowej; 3) zasady użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i bro- ni palnej; 4) inne obowiązki wynikające z przeznaczenia jednostki wojskowej; 5) harmonogram przebiegu służby oficera dyżurnego jednostki. 2. Wyciąg z planu ochrony jednostki (kompleksu, obiektu). 3. Dokumenty łączności (wyciąg ze spisu abonentów CT). 4. Książka meldunków żołnierzy pełniących służbę. 5. Wzory dokumentów uprawniających do wejścia (wyjścia) lub wjazdu (wy- jazdu) na (z) teren (u) chronionych obiektów wojskowych. 6. Mapa rejonów odpowiedzialności w akcjach ratowniczych (w kopercie). 7. Mapa dyslokacji jednostek wojskowych, poligonów i przykoszarowych pla- ców ćwiczeń (obejmująca obszar garnizonu). 8. Plan porannego rozruchu fizycznego (stosownie do potrzeb). 9. Porządek dnia jednostki. 10. Tabela służb jednostki. 11. Instrukcja dowódcy warty (Instrukcja ochrony JW ….1) 12. Instrukcja dowódcy pododdziału alarmowego. 13. Plan podziału rejonu zakwaterowania między pododdziały. 14. Plan ochrony przeciwpożarowej i działań ratowniczych. 15. Książka ewidencji kluczy (w zależności od potrzeb). 16. Wykaz osób upoważnionych do pobierania kluczy (w zależności od po- trzeb). 17. Książka ewidencji mienia służby uzbrojenia i elektroniki wydawanego z pododdziału i przekazanego do naprawy. 18. Książka ewidencji zdeponowanych przedmiotów (w zależności od potrzeb). 19. Książka telegramów (telefonogramów, faksów). 20. Mapa - plan miasta (w zależności od potrzeb). 21. Komplet regulaminów SZ RP oraz zbiór wojskowych przepisów dyscyplinarnych i dotyczących wojskowych organów porządkowych. 22. Brudnopis. 1 „Instrukcja ochrony JW. …” występuje tylko w tych jednostkach, które są ochraniane przez SUFO lub OWC. 80 8. Sejfy (według potrzeb). 9. Urządzenia grzewcze. 10. Szafa do przechowywania kluczy (według potrzeb). 11. Oświetlenie zastępcze. 12. Latarka elektryczna akumulatorowa i urządzenie do ładowania akumulatorów. 13. Przyrząd do badania trzeźwości. 14. Termometry (zewnętrzny i wewnętrzny). 15. Gaśnica. 16. Żaluzje (zasłony) w oknach. 17. Kosz na śmieci. 18. Spis wyposażenia. 568. POMIESZCZENIE DO ODPOCZYNKU DYŻURNEGO PARKU SPRZĘTU TECHNICZNEGO WYPOSAŻENIE 1. Tapczan (wersalka) z kompletem pościeli dla każdego pełniącego służbę. 2. Szafa ubraniowa. 3. Sprzęt stołowo – kuchenny (zgodnie z przepisami służby żywnościowej). 4. Stolik, krzesła. 5. Apteczka /zawartość wg potrzeb/. 6. Umywalka i toaleta. 7. Żaluzje (zasłony) w oknach. 8. Kosz na śmieci. 9. Spis wyposażenia. 10. Lodówka. 569. POMIESZCZENIE PEŁNIENIA SŁUŻBY DYŻURNEGO BIURA PRZE- PUSTEK / MIEJSCA PRACY OBSŁUGI BIURA PRZEPUSTEK2 I. DOKUMENTACJA 1. Instrukcja służby dyżurnej: 1) zadania w zakresie utrzymania stałej gotowości bojowej i osiągania go- towości do podjęcia działań; 2) zadania w zakresie przestrzegania regulaminowego toku służby i życia w jednostce wojskowej; 3) inne obowiązki i zadania. 2. Porządek dnia jednostki. 3. Wzory dokumentów uprawniających do wejścia (wyjścia) lub wjazdu (wy- jazdu) na (z) teren (u) chronionych obiektów wojskowych. 4. Wyciąg ze spisu abonentów CT. 5. Wykaz osób upoważnionych do wydawania zezwoleń na wejście na teren jednostki wojskowej oraz przepustek materiałowych. 6. Książka meldunków żołnierzy pełniących służbę. 7. Książka ewidencji kluczy (w zależności od potrzeb). 8. Książka wydanych przepustek jednorazowych. 9. Sygnały powszechnego ostrzegania i alarmowania. 2 Adekwatnie do specyfiki jednostki wojskowej (instytucji). 81 10. Instrukcja postępowania na wypadek pożaru. 11. Komplet regulaminów SZ RP. 12. Brudnopis. 13. Instrukcja udzielania pierwszej pomocy oraz postępowania w nagłych przy- padkach zagrożenia zdrowia lub życia. II. WYPOSAŻENIE 1. Godło. 2. Środki łączności. 3. Biurko (pulpit). 4. Krzesło (fotel obrotowy). 5. Oświetlenie zastępcze. 6. Apteczka /zawartość wg potrzeb/. 7. Zegar. 8. Sejf (skrzynia metalowa). 9. Radioodbiornik. 10. Latarka elektryczna akumulatorowa i urządzenie do ładowania akumulato- rów. 11. Urządzenia grzewcze. 12. Żaluzje (zasłony) w oknach. 13. Wieszak. 14. Kosz na śmieci. 15. Spis wyposażenia. 570. POMIESZCZENIE DO ODPOCZYNKU DYŻURNEGO BIURA PRZEPUSTEK WYPOSAŻENIE 1. Tapczan (wersalka) z kompletem pościeli dla każdego pełniącego służbę. 2. Wieszak. 3. Sprzęt stołowo – kuchenny (zgodnie z przepisami służby żywnościowej). 4. Stolik, krzesła. 5. Żaluzje w oknach (zasłony). 6. Spis wyposażenia. 7. Lodówka. 571. POMIESZCZENIE PEŁNIENIA SŁUŻBY DYŻURNEGO LOKALNEGO CENTRUM NADZORU I. DOKUMENTACJA 1. Instrukcja służby dyżurnej: 1) zadania w zakresie utrzymania stałej gotowości bojowej i osiągania go- towości do podjęcia działań; 2) zadania w zakresie przestrzegania regulaminowego toku służby i życia w jednostce wojskowej; 3) zadania w zakresie ochrony obiektu (kompleksu) oraz współdziałania z innymi służbami dyżurnymi i siłami ochronnymi. 2. Wyciąg z planu ochrony jednostki (obiektu, kompleksu). 3. Dokumenty do przekazywania sygnałów (sygnały wewnętrznego alarmo- wania, powszechnego ostrzegania i alarmowania). 82 4. Spis abonentów jednostki (obiektu, kompleksu). 5. Książka meldunków żołnierzy pełniących służbę. 6. Wzory dokumentów uprawniających do wejścia (wyjścia) lub wjazdu (wy- jazdu) na (z) teren(u) chronionych obiektów wojskowych. 7. Instrukcje urządzeń alarmowych zainstalowanych na terenie jednostki (obiektu, kompleksu). 8. Rejestr zdarzeń alarmowych. 9. Rejestr napraw, przeglądów technicznych oraz konserwacji systemów i urządzeń alarmowych. 10. Książka ewidencji urządzeń wchodzących w skład systemu technicznej ochrony jednostki wojskowej. 11. Komplet regulaminów SZ RP (nie dotyczy obsług LCN tworzonych przez pracowników OWC lub SUFO). 12. Brudnopis. 13. Instrukcja postępowania na wypadek pożaru i bhp do pracy przy urządze- niach znajdujących się pod napięciem. 14. Instrukcja udzielania pierwszej pomocy oraz postępowania w nagłych przypadkach zagrożenia zdrowia lub życia. II. WYPOSAŻENIE 1. Godło. 2. Środki łączności. 3. Biurko, pulpit na urządzenia sterujące (stacje robocze, multipleksery itp.). 4. Krzesło (fotel obrotowy). 5. Sejf. 6. Oświetlenie zastępcze. 7. Latarki elektryczne akumulatorowe i urządzenia do ładowania akumulato- rów. 8. Gaśnica ppoż. (do urządzeń elektrycznych). 9. Żaluzje w oknach (zasłony). 10. Radioodbiornik. 11. Kosz na śmieci. 12. Zegar. 13. Spis wyposażenia. 572. POMIESZCZENIE DO ODPOCZYNKU DYŻURNEGO LOKALNEGO CENTRUM NADZORU WYPOSAŻENIE 1. Tapczan (wersalka) z kompletem pościeli dla każdego pełniącego służbę. 2. Szafa ubraniowa. 3. Sprzęt stołowo – kuchenny (zgodnie z przepisami służby żywnościowej). 4. Stolik, krzesła. 5. Apteczka /zawartość wg potrzeb/. 6. Umywalka i toaleta. 7. Żaluzje (zasłony). 8. Dzwonek alarmowy. 9. Kosz na śmieci. 10. Spis wyposażenia. 11. Lodówka 85 I. DOKUMENTACJA 1. Instrukcja dowódcy warty: 1) zadania w zakresie utrzymania stałej gotowości bojowej i osiągania gotowości do podjęcia działań; 2) zadania w zakresie przestrzegania regulaminowego toku służby i życia w jednostce wojskowej; 3) zasady użycia broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych; 4) inne obowiązki i zadania. 2. Tabela posterunków warty. 3. Wyciąg z planu ochrony jednostki (kompleksu, obiektu). 4. Wykaz osób upoważnionych do otwierania pomieszczeń podlegają- cych ochronie. 5. Wzory dokumentów uprawniających do wejścia (wyjścia) lub wjazdu (wyjazdu) na (z) teren (u) chronionych obiektów wojskowych. 6. Porządek dnia jednostki i warty. 7. Wyciąg ze spisu abonentów CT. 8. Dziennik warty. 9. Instrukcja postępowania w przypadku pożaru (na wartowni i w rejonie posterunków). 10. Książka ewidencji kluczy. 11. Sygnały powszechnego ostrzegania i alarmowania. 12. Regulamin ogólny SZ RP oraz zbiór wojskowych przepisów dyscypli- narnych i dotyczących wojskowych organów porządkowych.5 13. Brudnopis. 14. Instrukcja udzielania pierwszej pomocy oraz postępowania w nagłych przypadkach zagrożenia zdrowia lub życia. II. WYPOSAŻENIE 1. Godło. 2. Środki łączności (według potrzeb). 3. Łóżko (wersalka) z pościelą. 4. Biurko. 5. Krzesło (fotel obrotowy). 6. Szafa ubraniowa. 7. Wieszak. 8. Oświetlenie zastępcze. 9. Latarka elektryczna akumulatorowa i urządzenie do ładowania akumu- latorów. 10. Latarki dla rozprowadzających. 11. Sejfy (skrzynie metalowe). 12. Apteczka /zawartość wg potrzeb/. 13. Zegar. 14. Odbiornik telewizyjny. 15. Radioodbiornik. 16. Tablica synoptyczna (przy zainstalowanym systemie alarmowym). 17. Termometr zewnętrzny. 5 Nie dotyczy wart pełnionych przez OWC lub SUFO. 86 18. Żaluzje (zasłony) w oknach. 19. Kosz na śmieci. 20. Spis wyposażenia. 577. IZBA OGÓLNA I. DOKUMENTACJA 1. Tabela posterunków warty (tablica). 2. Zasady użycia broni palnej przez żołnierzy wojskowych organów porządkowych oraz stosowania środków przymusu bezpośredniego (tablica). 3. Wzory przepustek, plomb i odcisków pieczęci (tablica). 4. Sygnały powszechnego ostrzegania i alarmowania (tablica). 5. Instrukcja postępowania na wypadek pożaru. II. WYPOSAŻENIE 1. Godło. 2. Stojaki na broń (jeśli nie ma oddzielnego magazynu broni). 3. Stoły. 4. Krzesła (ławy). 5. Wieszaki. 6. Zegar. 7. Oświetlenie zastępcze. 8. Odbiornik telewizyjny. 9. Radioodbiornik. 10. Termometry (zewnętrzny i wewnętrzny). 11. Żaluzje (zasłony) w oknach. 12. Kosz na śmieci. 13. Spis wyposażenia. 578. IZBA ZMIANY ODPOCZYWAJĄCEJ WYPOSAŻENIE 1. Łóżka (leżanki) dla rozprowadzających oraz wartowników zmiany od- poczywającej. 2. Wieszaki. 3. Oświetlenie zastępcze. 4. Regał na koce i zagłówki. 5. Żaluzje (zasłony) w oknach. 6. Spis wyposażenia. 579. IZBA (MIEJSCE) DO SPOŻYWANIA POSIŁKÓW WYPOSAŻENIE 1. Stoły. 2. Krzesła (ławy). 3. Szafa na przybory kuchenne. 4. Sprzęt stołowo – kuchenny (zgodnie z przepisami służby żywnościo- wej). 5. Termosy. 6. Przybory i środki do mycia naczyń. 87 7. Oświetlenie zastępcze. 8. Żaluzje w oknach (zasłony). 9. Kosz na śmieci. 10. Spis wyposażenia. 11. Lodówka 580. IZBA (MIEJSCE) DO SUSZENIA I CZYSZCZENIA UMUNDUROWA- NIA I OBUWIA WYPOSAŻENIE 1. Wieszaki. 2. Regał na plecaki. 3. Szafa ubraniowa, w tym szafa na kożuchy i buty zimowe (filcowe lub inne ocieplane obuwie). 4. Regał na obuwie. 5. Nagrzewnica powietrza. 6. Przybory do czyszczenia umundurowania i obuwia. 7. Spis wyposażenia. 581. WĘZEŁ SANITARNY WYPOSAŻENIE 1. Umywalki. 2. Lustra. 3. Natryski. 4. Pisuary. 5. Sedesy. 6. Wieszaki. 7. Szafka na przybory toaletowe. 8. Spis wyposażenia. 9. Uchwyty na papier toaletowy. 582. POMIESZCZENIE DLA PSA SŁUŻBOWEGO I. DOKUMENTACJA Książeczka zdrowia psa. II. WYPOSAŻENIE 1. Wybieg z budą dla psa. 2. Pomieszczenie na karmę oraz wyposażenie psa. 3. Miski na karmę i wodę. 4. Legowisko z desek. 5. Szczotka wykonana ze słomy ryżowej lub materiału zastępczego. 6. Szpadel. 7. Grabie. 8. Miotła. 9. Kubeł (wiadro). 90 584. RODZAJE ALARMÓW, SYGNAŁY ALARMOWE Lp. Rodzaj alarmu Sposób ogłoszenia alarmów Akustyczny system alarmowy Środki masowego przekazu Wizualny sygnał alarmowy 1. Ogłoszenie alarmu Sygnał akustyczny – mo- dulowany dźwięk syreny w okresie trzech minut. Powtarzana trzykrotnie zapo- wiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Uwaga! Ogła- szam alarm (podać przyczynę, rodzaj alarmu itp.)............................. dla ................................... Znak żółty w kształcie trójkąta lub w uzasad- nionych przypadkach innej figu- ry geometrycznej 2. Odwołanie alarmu Sygnał akustyczny – ciągły dźwięk syreny w okresie trzech minut Powtarzana trzykrotnie zapo- wiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Uwaga! Od- wołuję alarm (podać przyczynę, rodzaj alarmu itp.)............................. dla ........................................ 585. KOMUNIKATY OSTRZEGAWCZE Lp. Rodzaj komu- nikatu Sposób ogłoszenia komunikatu Sposób odwołania komunikatu Akustyczny system alarmowy Środki masowego prze- kazu Akustyczny system alarmowy Środki masowego przeka- zu 1. Uprzedzenie o zagrożeniu skażeniami Powtarzana trzykrotnie zapowiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Osoby znajdujące się na tere- nie ........................ około godz. ....... min. ...... może nastąpić ska- żenie...................... (podać rodzaj skażenia) w kierunku ................. (podać kierunek) Powtarzana trzykrotnie zapowiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Odwołuję uprzedzenie o zagrożeniu .......................................... . (podać rodzaj skażenia) dla ..................................... 2. Uprzedzenie o zagrożeniu zakażeniami Formę i treść komunika- tu uprzedzenia o zagro- żeniu zakażeniami usta- lają organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Powtarzana trzykrotnie zapowiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Odwołuję uprzedzenie o zagrożeniu .......................................... (podać rodzaj zakażenia) dla .................................... 3. Uprzedzenie o klęskach żywiołowych i zagrożeniu środowiska Powtarzana trzykrotnie zapowiedź słowna: Informacja o zagrożeniu i sposobie postępowania miesz- kańców ……………… (podać rodzaj zagrożenia, spodziewany czas wystąpienia i wytyczne dla mieszkańców) Powtarzana trzykrotnie zapowiedź słowna: Uwaga! Uwaga! Odwołuję uprzedzenie o zagrożeniu .......................................... .. (podać rodzaj klęski) dla ...................................... 91 586. WZÓR ROZKAZU DZIENNEGO .................................................... .…............ dnia…… 20.... r. (numer jednostki – pododdziału - (miejscowość) lub jej nazwa) ROZKAZ DZIENNY Nr ........... z dnia .......................... 1. Służby. 2. Sprawy dyscyplinarne. 3. Wyciągi z rozkazów lub zarządzeń wyższych przełożonych. 4. Sprawy personalne: 1) przybycia ewidencyjne; 2) ubycia ewidencyjne; 3) przeniesienia wewnątrz jednostki; 4) skierowania do różnego rodzaju szkół, ośrodków szkolenia, na kursy itp.; 5) skierowania do zakładów leczniczych; 6) skierowania do izby zatrzymań (aresztu); 7) inne ubycia czasowe; 8) powroty z czasowego ubycia; 9) przybycia czasowo przydzielonych; 10) ubycia czasowo przydzielonych; 11) wyznaczenia na stanowiska; 12) przybycia i zwolnienia z pracy pracowników wojska; 13) inne zmiany mające znaczenie dla przebiegu służby żołnierza. 5. Podróże służbowe, urlopy, zwolnienia od zajęć. 6. Sprawy szkoleniowe. 7. Sprawy finansowe. 8. Sprawy logistyczne. 9. Inne sprawy. DOWÓDCA ............................................. (stopień, imię, nazwisko) 92 587. WZÓR KSIĄŻKI PRACY KIEROWNIKA STOŁÓWKI ŻOŁNIERSKIEJ MON – ZAOP – żywn/3 (strona tytułowa) KSIĄŻKA pracy kierownika stołówki żołnierskiej ..................................................................................................... (nazwa jednostki wojskowej) Data założenia ................................................ Data zakończenia ........................................... 95 588. WZÓR KSIĄŻKI MELDUNKÓW ŻOŁNIERZY PEŁNIĄCYCH SŁUŻBĘ (strona tytułowa) KSIĄŻKA MELDUNKÓW ŻOŁNIERZY PEŁNIĄCYCH SŁUŻBĘ ............................................................................. (nazwa służby) ................................................................................................. (nr jednostki lub jej nazwa – nazwa pododdziału) Rozpoczęto dnia...........................20..... r. Zakończono dnia......................... 20..... r. 96 (Wzór meldunku) MELDUNEK 1. Stopień, imię i nazwisko pełniącego służbę. 2. Uwagi i wnioski z przebiegu służby. 3. Adnotacje dotyczące przekazania broni, amunicji, dokumentacji i wyposażenia pomieszczeń. Podpisy: ................................ ……….. ............................ obejmującego służbę data zdającego służbę 4. Dekretacja przełożonego służby. Objaśnienia do sporządzania meldunku 1. W pkt. 1 dokonywać zapisów zgodnie z jego treścią, np. 1. kpt. Jan NO- WAK. 2. W pkt. 2 wpisywać należy chronologicznie (od momentu złożenia meldunku o objęciu służby do zdania) wszystkie pozytywne i negatywne uwagi wyni- kające z toku pełnienia służby, bez powtarzania zadań i czynności przewi- dzianych regulaminami, instrukcjami i harmonogramami, np.: 9.30 – podoficer dyż.1 bp zameldował, że z urlopu nie powrócił w ustalonym terminie szer. (zaw., rez.) Jan GAŁĄZKA z 1kp. 9.50 – dyżurny parku sprzętu technicznego zameldował, że stwierdził nie- przestrzeganie przepisów ppoż. przez szer. (zaw., rez.) Jana KRUKA (ksap.), który palił papierosy poza miejscem do tego wyznaczonym. 23.00 – przybył do jednostki z 23 – godzinnym spóźnieniem z urlopu szer. Jan KOŚNIK z krem. Następnie pełniący służbę winien przedstawić ewentualne wnioski nasuwające się z toku jej pełnienia, np. Wnioski: - za wzorowe i sumienne pełnienie służby podoficera dyżurnego 2 kcz pro- ponuję wyróżnić st. szer.(zaw., rez.) Zenona WRONĘ. 3. W pkt. 3 wpisać stan przekazanej broni i amunicji oraz potwierdzić przeka- zanie dokumentacji i wyposażenia zgodnie z obowiązującymi wykazami. W przypadku, gdy obejmujący służbę stwierdzi braki lub usterki w wyposa- żeniu pomieszczeń służby lub innym sprzęcie (materiałach) oddanych pod opiekę służby pod treścią meldunku wpisuje swoje uwagi, np.: Brak lampy gabinetowej. Pęknięta obudowa odbiornika radiowego. 4. Pod sporządzonym meldunkiem wraz z ewentualnymi uwagami obejmują- cego służbę, podpisują się zdający i obejmujący oraz zamieszczają datę. 97 5. Przełożony służby podczas przyjmowania meldunku o zdaniu i objęciu służby lub w innym ustalonym czasie, dokonuje dekretacji przedstawionego meldunku.