Śmiać się czy płakać? Romeo i Julia, Streszczenia z Historia

Pobierz Śmiać się czy płakać? Romeo i Julia i więcej Streszczenia w PDF z Historia tylko na Docsity! Śmiać się czy płakać? Romeo i Julia Materiał składa się z sekcji: "Emocje w dramacie Romeo i Julia", "Śmiech w dramacie", "Śmiech i płacz w dramacie", "Romeo i Julia z przymrużeniem oka", "Romeo i Julia współcześnie", "Zadaniowo". Materiał zawiera 3 ilustracje (fotografie, obrazy, rysunki), 13 ćwiczeń, w tym 2 interaktywne. Zasób składa się z: obrazu Ford Madox Brown, "Romeo i Julia": wprowadzenia o tragedii i komedii w antyku: pytań otwartych dotyczących cech dramatu, różnic między komedią a tragedią. Zasób zawiera krótki tekst dotyczący różnych koncepcji wyjaśnienia obecności elementów komedii w tragediach Shakespeare’a. Zasób zawiera fragment dramatu "Romeo i Julia" ( Akt I, scena 3) oraz pytania do tego tekstu (dotyczące komizmu, charakterystyki bohaterów), ćwiczenie interaktywne ( wskazanie cech języka Marty) oraz ilustrację Johna Gilberta do" Romea i Julii". Zasób zawiera informacje o motywach komediowych i tragicznych w "Romeo i Julii", ćwiczenie interaktywne dotyczące bohaterów dramatu, zadania otwarte oraz XIX -wieczną ilustrację przedstawiającą Martę. Zasób zawiera tekst Władysława Sikory (no… trochę Szekspir). Zasób zawiera pytania otwarte dotyczące tekstu Władysława Sikory (no… trochę Szekspir) - odnajdywanie nawiązań do "Romea i Julii" oraz polecenia dotyczące twórczego wykorzystania dramatu Szekspira. Zasób wzbogacony jest interaktywnym ćwiczeniem słowa klucze. Zasób zawiera ćwiczenie otwarte: czy w dzisiejszych czasach rodzice powinni mieć wpływ na wybory swych dzieci? Bibliografia: Władysław Sikora, Romee i Julia, [w:] tegoż, nie tylko… kabaret POTEM, Wrocław 1998, s. 26–28. Stanisław Barańczak, Romeo i Julia, [w:] tegoż, Biografioły, Poznań 1991, s. 43. William Shakespeare, Romeo i Julia, tłum. Stanisław Barańczak, Poznań 1990, s. 31–35. Ś MARTA Pani matka. JULIA Jestem. Słucham cię, matko. PANI CAPULETTI Chodzi mi o sprawę… Marto, ty odejdź; muszę z nią pomówić Sam na sam. Czekaj, Marto, lepiej zostań; Przyszło mi na myśl, że możesz się przydać. Wiesz, w jakim wieku jest Julia. MARTA A jakże, Mogłabym podać go co do godziny. PANI CAPULETII Już wkrótce skończy czternaście lat. MARTA Racja, Czternaście własnych zębów stawiam w zakład (Chociaż, co prawda, mam ich tylko cztery), Że to już wkrótce. Kiedy będzie pierwszy Sierpnia? PANI CAPULETTI Zostały jeszcze dwa tygodnie. MARTA Ile by ich tam było, dwa czy więcej, W wieczór przed pierwszym sierpnia Julcia skończy Równe czternaście. Obie z Zuzią (wieczne Odpoczywanie!) były w jednym wieku. Zuzia już teraz między aniołkami: Za dobre było dziecko dla mnie grzesznej. Ale, jak mówię, nasza Julcia w wieczór Przed pierwszym sierpnia skończy lat czternaście – Dobrze pamiętam. Jedenaście lat Minie niedługo od trzęsienia ziemi, A trzeba było trafu, że w ten dzień Właśnie od piersi była odstawiana: Tak, nie zapomnę tego, póki żyję. Jak dziś pamiętam: siedzę sobie w słońcu Pod gołębnikiem i nacieram pierś Piołunem. Państwo obydwoje wtedy Byli w Mantui: co, niedobra pamięć? Więc, jak powiadam, gdy tylko poczuła Piołun na cycku, gdy się jej zrobiło Gorzko w niemądrej buzi – jak nie wrzaśnie, Jak się nie skrzywi, szarpnie precz od cycka! A tu gołębnik za plecami trzeszczy: Trzęsienie ziemi! Nie trzeba mi było Dwa razy mówić: wiałam, gdzie pieprz rośnie. Odtąd minęło jedenaście lat, Bo już umiała stać; nie, co ja mówię, Umiała chodzić i truchtać po domu. […] PANI CAPULETTI Dosyć już. Proszę, uciszże się wreszcie. […] MARTA Toć już przestałam. Pan Bóg z tobą, dziecko: Z wszystkich niemowląt, jakie wykarmiłam, Ty byłaś najśliczniejsza. Gdybym jeszcze Mogła zobaczyć cię w ślubnej sukience! PANI CAPULETTI O właśnie: o tym chciałam z wami mówić. […] Kiedy w małżonku posiądziesz skarb rzadki, Własny twój wymiar wzrośnie w krótkim czasie. MARTA O j tak, od chłopa rośnie obwód w pasie. PANI CAPULETTI Mów więc: co sądzisz o młodym Parysie? JULIA Cóż, matko, sądzę, że spodoba mi się: Muszę się przyjrzeć – tak, aby nikt o mnie Źle nie pomyślał: uważnie, lecz skromnie. Po przeczytaniu przytoczonego powyżej fragmentu dramatu Williama Shakespeare’a wykonaj polecenia. Ćwiczenie 2.1 Wyjaśnij, w jakim celu pani Capule podjęła rozmowę z Julią? Ćwiczenie 2.2 Podaj cechy Julii, które ujawniają się w tej scenie. Ćwiczenie 2.3 Która z postaci uczestniczących w rozmowie niesie ze sobą pierwiastek komizmu? Wyjaśnij, dlaczego to właśnie ta postać. Ćwiczenie 3 Czy – twoim zdaniem – Julię lepiej znała jej matka czy piastunka Marta? Odpowiedź uzasadnij. Ćwiczenie 4 Śmiech i płacz w dramacie Niektóre postacie z Romea i Julii są komiczne, inne nie posiadają tego rysu. Zrozumienie dzieła zależy również od tego, do której kategorii zakwalifikuje się danego bohatera. Na podstawie treści dramatu Romeo i Julia wykonaj polecenia. Ćwiczenie 5.1 Przyporządkuj wymienione poniżej postacie do jednej z trzech kategorii. Postać komiczna Postać neutralna Postać tragiczna Z poniższej listy wybierz określenia, którymi można nazwać język Marty. Uzasadnij swój wybór cytatami. szarmancki prostacki naukowy neutralny elegancki delikatny wulgarny        Jakby co, to uciekniemy Mamy przecież osiem nóg… Julia: – Brawo!!! (zachwycona śpiewem przesyła całusa. Całus upada pomiędzy A‐Romeem i Ce‐Romeem). Dajcie mi rękę… Romee: (prezentują wszystkie swoje ręce) – Którą? Julia: – Czwartą. Romee: (podają czwartą rękę lirycznie) – Aaaach… Julia: – Aaaach… Romee: – Julio, nasza Julio… Julia: – Co… Romee: – Julio, nasza Julio… Julia: – Co? Romee: – Julio, nasza Julio… Julia: (coś zaczyna podejrzewać) – Piliście! Romee: – To z miłości! Be‐Romeo: – Tak krótko się widujemy, że chcielibyśmy cię widzieć podwójnie… Romee: – Wybacz! Julia: – Wybaczam. To z winy naszych rodziców. Ach, z jakiego powodu nasze rody tak się nienawidzą? A‐Romeo: – O! To stara i długa historia jest! Julia: – Opowiedzcie… Be‐Romeo: – Było to dawno, dawno temu. Twój prapraprapra… Romeo i Julia współcześnie Er‐zet‐Romeo: (uzupełnia) – …prapraprapraprapra… Be‐Romeo: – …prapraprapradziadek naszemu prapraprapra… Er‐zet‐Romeo: – …prapraprapraprapra… Be‐Romeo: – …praprapradziadkowi zjadł pterodaktyla! Ce‐Romeo: – Pterodaktyle już wyginęły, ale waśń pozostała. Julia: – Musimy coś wymyślić! Romee: (po dużym wysiłku umysłowym) – Ba!!! Julia: (wpada na pomysł mało oryginalny, ale efektowny) – Zabijmy się z miłości! A‐Romeo: – Czy mamy jakieś narzędzie przydatne w takich okazjach? Julia: – Sztylet! (podaje sztylet, który przypadkiem miała w dekolcie) Romee: (ustawiają się w kolejkę: A‐Romeo, Be‐Romeo, Ce‐Romeo, Er‐zet‐Romeo) Er‐zet‐Romeo: – Niech ten sztylet przetnie nić naszego istnienia. Żegnajcie! A‐Romeo: (wbija sztylet w początek kolejki. Sam upada nieżywy, pozostali nie) Er‐zet‐Romeo: – Witajcie! Sztylet jest za krótki na taką wielką miłość. KONIEC Autor: Władysław Sikora (no… trochę Szekspir) Ćwiczenie 6 Czy w dzisiejszych czasach rodzice powinni mieć wpływ na wybory swych dzieci? Uzasadnij swoją odpowiedź. Zadaniowo Ćwiczenie 7 Przeczytaj zamieszczony w „Kontekstach” skecz kabaretu Potem, który nawiązuje do najsłynniejszej sceny z dramatu Williama Shakespeare’a – sceny balkonowej, a następnie wybierz inny poważny fragment Romea i Julii i napisz jego żartobliwą przeróbkę. Ćwiczenie 8 Zastanów się, która sytuacja zaważyła o tragicznym finale dramatu? Opisz to wydarzenie na nowo, tak zmieniając jego przebieg, by doprowadzić do szczęśliwego zakończenia.