Właściciele i dzierżawcy dóbr ziemskich w cyrkule sanockim w ..., Ćwiczenia z Administracja

Pobierz Właściciele i dzierżawcy dóbr ziemskich w cyrkule sanockim w ... i więcej Ćwiczenia w PDF z Administracja tylko na Docsity! RES HISTORICA 37, 2014 Wielka własność ziemska w Sanocczyźnie była już niejednokrotnie przed- miotem zainteresowania historyków. Problematykę tę poruszano głównie w kon- tekście procesów osadniczych oraz przemian w stanie posiadania szlachty, skarbu królewskiego i duchowieństwa. W tej kwestii dysponujemy zarówno fundamen- talnymi opracowaniami, jak i edycjami źródeł dla późnego średniowiecza oraz czasów nowożytnych (do początku XVIII w.)1. Poza tym dużo uwagi poświęca się dziejom regionu pod zaborami. W usta- leniach dotyczących majątków ziemskich wykorzystuje się znane powszechnie „Schematyzmy galicyjskie”. Począwszy od roku 1827, zamieszczano w nich wykazy dominiów i ich właścicieli w poszczególnych cyrkułach Galicji. W do- bie konstytucyjnej (po 1848) funkcję „Schematyzmów” w tym zakresie przeję- ły nieco dokładniejsze skorowidze miejscowości. Ukazywały się one samoistnie średnio raz na dekadę dla całej prowincji2. Niestety kompletność wspomnianych wykazów nie szła w parze z aktualnością. Często figurowały w nich osoby zmarłe od wielu lat. Z reguły ograniczano się też do podania tylko jednego właściciela dóbr, bez wyszczególnienia właścicieli zbiorowych. 1 M.in. A. Fastnacht, Słownik historyczno-geograficzny ziemi sanockiej w średniowieczu, cz. 1–3, Brzozów–Rzeszów–Kraków 1991–2002; idem, Osadnictwo w ziemi sanockiej w latach 1340–1650, Wrocław 1962; E. Trzyna, Ziemia sanocka i struktura jej własności feudalnej od połowy XVI do drugiej połowy XVII w., „Rocznik Województwa Rzeszowskiego” R. 9: 1978, s. 145–184; Z. Budzyński i K. Przyboś, Rejestr poborowy ziemi sanockiej z 1640 roku, Rzeszów 1998; idem, Rejestr poborowy ziemi sanockiej z 1665 roku, Rzeszów 1998. 2 Np. H. Stupnicki, Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lo- domeryi […], Lwów 1855; Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w Królestwie Galicyi i Lodomeryi wraz z Wielkiem Księstwem Krakowskiem, Lwów 1868. Tomasz Hołyński (Wiedeń) Właściciele i dzierżawcy dóbr ziemskich w cyrkule sanockim w 1804 r. Wyjątek z topograficzno- -statystycznych materiałów Antona Baldacciego w Wiedniu 180 Lepszy pogląd na stosunki własnościowe dają księgi wieczyste (tabularne) wielkich dóbr przechowywane w archiwach dzisiejszych Sądów Rejonowych3. Założono je dla poszczególnych majątków około roku 1885. Rozwiązano wtedy wspólną dla całej Galicji Tabulę Lwowską i przekazano jej kompetencje organom powiatowym. Do nowych ksiąg przenoszono z Tabuli wcześniejsze zapisy do- tyczące zmian własności i ciężarów. Cofano się przy tym zazwyczaj do połowy XIX w. Czasem, wobec pokoleniowych zaszłości i długotrwałych postępowań spadkowych, przenoszono i wcześniejsze zapisy. W ten sposób zachował się dość ciągły obraz interesujących nas problemów od późnych czasów pańszczyźnia- nych po reformę rolną. Dotkliwą luką w naszej wiedzy zarówno o majątkach w Sanockiem, jak i na całym niemal Pogórzu, jest natomiast wiek XVIII i początek XIX stulecia. Wy- pełnić ją może jedynie gruntowna kwerenda w księgach grodzkich i ziemskich sanockich (dawnego województwa ruskiego) oraz we wspomnianej już Tabuli Lwowskiej, która zastąpiła akta staropolskie w roku 1780. Niestety, obydwa zbio- ry znajdują się w Centralnym Państwowym Archiwum Historycznym Ukrainy we Lwowie. Większość polskich badaczy i miłośników, niemogąca pozwolić sobie z różnych względów na kwerendy na Ukrainie, zdana jest na wyrywkowe infor- macje z herbarzy, pamiętników i nielicznych prac krajoznawczych o przedwojen- nej bazie źródłowej4. Rzutuje to bardzo na jakość opracowań o poszczególnych miejscowościach. W wielu z nich interesujący nas okres traktowany jest bardzo lakonicznie bądź w ogóle pomijany. Braki źródłowe są szczególnie widoczne w literaturze popularnej, w tym w przewodnikach chętnie nawiązujących do dwo- rów w czasach szlacheckich. Nierzadko sięga się do legend, wyjątków z literatu- ry pięknej, w tym fikcyjnych historii z powieści Zygmunta Kaczkowskiego. Bez krytycznego komentarza utrwala się w ten sposób informacje bardzo niedokładne, czasem zupełnie bałamutne, które z czasem mogą przeciekać i do obiegu czysto naukowego. Wzmianek o posiadaczach dóbr zabrakło także w dwóch cennych zestawie- niach dla końca XVIII w. Mowa tu o statystykach wyznaniowych pogranicza pol- sko-ruskiego z roku 17855 oraz o opublikowanej niedawno Metryce Józefińskiej z cyrkułów rzeszowskiego, sanockiego i tarnowskiego z lat 1785–17876. 3 Dla regionu sanockiego księgi tabularne wielkiej własności przechowują dziś Sądy Rejono- we w Brzozowie, Krośnie, Przemyślu i Sanoku. 4 Np. J. Trzecieski, Pamiątki i wspomnienia z sanockiej ziemi, Krosno 1907; W. Pulnarowicz, U źródeł Sanu, Stryja i Dniestru (historia powiatu turczańskiego), Turka 1927. 5 Z. Budzyński, Ludność pogranicza polsko-ruskiego w II połowie XVIII wieku, t. 2, Przemyśl 1993. 6 A. Falniowska-Gradowska, F. Leśniak, Struktura własności ziemskiej i użytkowanie gruntów w cyrkułach rzeszowskim, sanockim i tarnowskim w świetle katastru józefińskiego (1785–1787), Toruń 2009. TOMASz HOłyńSkI 183 okres wstępnych i dość skomplikowanych podziałów prowincji. Wprowadzony wtedy układ 18 cyrkułów dotrwał z drobnymi zmianami do roku 185518. W literaturze trudno o opis granic cyrkułu. W dużej mierze pokrywał się on z obszarem ziemi sanockiej województwa ruskiego (po odjęciu południowej Rzeszowszczyzny, a dodaniu regionu dobromilskiego). Jego orientacyjne granice nanoszono na ogólnych mapach Galicji, m.in. na mapie Franza Raffelspergera z roku 184619. Według statystyk z katastru józefińskiego (1785–1787) cyrkuł liczył 483 miejscowości, w tym 17 miast i 466 wsi. Z tych ostatnich 372 (79,5%) było wła- snością szlachecką, 68 (14,5%) królewską, a 26 (6%) stanowiło posiadłości du- chowieństwa20. Natomiast urzędowy spis z roku 183321 wykazuje już tylko 476 osad. Różnica ta jest zapewne efektem formalnego zaniku kilku przysiółków (fol- warków) względnie wójtostw w dobrach rządowych. Początkowo siedzibą władz cyrkularnych było Lesko. Po pożarze miastecz- ka w roku 1787 przeniesiono ją na stałe do Sanoka. Na czele cyrkułu stał staro- sta, którego funkcję w roku 1804 sprawował Józef Ksawery bar. von Linker22. W codziennej praktyce nadzór nad obszarem sprawowały trzy sekcje nadzorowa- ne przez komorników, zwane potocznie kamerami. Mieściły się one w Sanoku, Lesku i Dobromilu. Dla zapewnienia lepszego kontaktu ze społeczeństwem na komorników obierano przeważnie Polaków. Byli to niemal wyłącznie miejsco- wi ziemianie, np.: Antoni Janowski z Falejówki (zmarły w 1819 r., sprawujący urząd przez ponad 40 lat)23, Jan Dunin-Rzuchowski z Niewistki (wzmiankowany 1810, 1815)24, Franciszek Trzecieski (1786, 1787)25 czy Jan i Wojciech Laskow- scy (1816, 1825, 1830)26. Cyrkułowi, oprócz magistratów miast, podlegały dominia. Na dominium składało się kilka wsi będących w posiadaniu tego samego właściciela. Właści- ciel-dziedzic lub zastępujący go dzierżawca był na terenie wiejskim najniższym przedstawicielem władzy o kompetencjach sądowych i policyjno-administracyj- 18 S. Grodziski, Historia ustroju społeczno-politycznego Galicji w latach 1772–1848, Wro- cław 1971, s. 162. 19 F. Raffelsperger, Karte des Königreiches Galizien, b.m.w. [1846]. Mapa dostępna w Repo- zytorium Cyfrowym Instytutów Naukowych: http://rcin.org.pl (dostęp: 15.01.2014). 20 A. Falniowska-Gradowska, F. Leśniak, op. cit., s. 23. 21 Consignatio Bonorum terrestrium Regni Galiciae, juxta Circulos, ordine Alphabetico una cum indicatis concernentibus Sectionibus Camerarialibus, Leopoli 1833, s. 44–48. 22 Schematismus für die Königreiche Galizien und Lodomerien, 1799, 1803, 1806. 23 J. Trzecieski, op. cit., s. 111–117. 24 Archiwum Państwowe w Krakowie, Forum Nobilium Tarnoviensi (dalej: FNT), Pupilaria 958. 25 Lwowska Biblioteka Akademii Nauk Ukrainy im. W. Stefanyka f. 141, d. II, rkps 731; Ar- chiwum Sądu Rejonowego w Sanoku, whl 155: księga wieczysta Ropienki Górnej. 26 FNT, Pupilaria 1106; FNT, Succesionalia 1326 i 3851. WłAŚCICIElE I dzIERżAWCy dóbR zIEMSkICH W CyRkUlE SANOCkIM W 1804 R... 184 nych. Swoje obowiązki wypełniał najczęściej z pomocą prywatnie zatrudnianych urzędników: mandatariusza, justycjariusza i translatora27. MATERIAł I MOżlIWOŚć jEgO WykORzySTANIA Prezentowany wykaz obejmuje 203 dominia. Jego wadą jest to, iż nie wylicza kompletu wsi wchodzących w skład poszczególnych dominiów, a jedynie miej- scowości, w których znajdowały się zarządy. Nie może być zatem podstawą do- kładnych analiz ilościowych. Przynależność dominialna „ukrytych” wsi (ok. 270) jest w wielu przypadkach trudna do ustalenia. Poprzez dziedziczenie bądź sprze- daż dominia mogły ulegać rozpadowi lub łączeniu, zaś pojedyncze wsie przecho- dzić w drodze posagów lub darowizn z jednego do drugiego dominium. Sytuację komplikuje dodatkowo fakt, że dominia nie zawsze były zwarte geograficznie. Mimo to materiał daje dobry pogląd na strukturę wielkiej własności u progu XIX w. Co ważne, jest kompletnym przeglądem posesjonatów i ich głównych siedzib w tym samym czasie. Jego skrupulatne scalenie z dotychczasowymi usta- leniami, informacjami z herbarzy, pamiętników i metryk kościelnych może być podstawą do szerszego ujęcia tematu. Praca taka powinna określić zmiany w stanie posiadania poszczególnych grup szlachty (mającej wówczas jeszcze całkowity monopol na ziemiaństwo) na tle dwóch procesów zachodzących wówczas w całej Galicji. Pierwszym był ogól- ny upadek ekonomiczny dóbr magnackich – małodochodowych, zadłużonych, pozostających na wielką skalę w rujnujących dzierżawach. Drugim – masowa wyprzedaż królewszczyzn przed rząd, powodująca znaczny spadek cen ziemi. W jej rezultacie najwięksi posiadacze nie mogli się skuteczne ratować sprzedażą choćby części dóbr na korzystnych warunkach28. W Sanocczyźnie kryzys objawił się całkowitym rozpadem fortuny Józefa Ossolińskiego (1707–1780) – byłego wojewody wołyńskiego. Z około 100 miej- scowości, dzierżonych przez magnata do roku 1780, majątek w ciągu dwóch dekad stopniał do obszaru klucza leskiego (miasto Lesko z przyległościami). W początku XIX w. jego jedyną właścicielką stała się wnuczka wojewody, Julia z Mniszchów Krasicka (1777–1845). Prześledzenie losów tych osad dałoby po- gląd na skalę awansu pomniejszych ziemian, dzierżawców i dłużników, którzy masowo wykupywali zadłużone dobra spadkobierców Ossolińskiego. Uważnego zbadania wymaga także sytuacja dużych kompleksów w górskich częściach regionu. Mowa przede wszystkim o dobrach rodzin Balów i Karsznic- kich (klucze baligrodzki i terczański), Fredrów (klucze ciśniański i hoczewski) i Łosiów (klucz rajski). Mimo kryzysu trudno mówić o raptownym ich rozpadzie 27 Więcej szczegółów na temat systemu dominialnego: S. Grodziski, op. cit., s. 165–168. 28 W. Tokarz, Galicja w początkach ery józefińskiej w świetle ankiety urzędowej z roku 1783, Kraków 1909, s. 307–310. TOMASz HOłyńSkI 185 na przełomie XVIII i XIX w. Ulegały raczej wolniejszym podziałom, głównie po- przez dziedziczenie w linii żeńskiej i transfery wskutek małżeństw zawieranych w obrębie rodziny. Ocena kondycji tej klasy posiadaczy wymaga każdorazowego zagłębienia się w specyfikę stosunków familijnych i zaangażowanie w dobra po- siadane w innych regionach29. Najliczniejszą grupą w 1804 r. byli średnio zamożni posesjonaci (dominia od 2 do 4 wsi) i jednowioskowa szlachta. W ich rękach znajdowało się około 75% majątków w cyrkule. Spotykamy tu przedstawicieli domów dobrze utrwalonych w sanockiej tradycji, w tym Truskolaskich, Rylskich, Bukowskich, Humnickich, Bobowskich, Urbańskich. Można zaryzykować stwierdzenie, iż w realiach ga- licyjskich pozycja tej grupy nie uległa zachwianiu, a nawet nieznacznie wzro- sła (w stosunku do podupadającej magnaterii). Szanse ekonomicznych profitów awansu dawała jej łatwość uzyskania dzierżaw i możliwość wykupu królewsz- czyzn. Ubiegano się przy tym z powodzeniem o tytuły arystokratyczne podnoszą- ce prestiż rodowy i ułatwiające karierę urzędniczą lub wojskową30. Ze względu na wysokość opłacanego podatku dominikalnego kilkunastu sanoczan zasiadało też w Sejmie Stanowym we Lwowie zarówno w okresie józefińskim, jak i po odnowieniu Stanów w roku 181731. Rodziny te w większości utrzymały swój stan posiadania do końca epoki pańszczyźnianej. Osobne zagadnienie stanowi własność i liczebność drobnej szlachty w Sanoc- kiem. Jest to temat rozpoznany dotychczas bardzo słabo. Skupiska takie, o różnej genezie i strukturze, obserwujemy w Dobrej, Polanie, Skorodnem czy Tarnawie Górnej. Badania K. Ślusarka wykazały duże zróżnicowanie wewnętrzne drobnej szlachty w Galicji – z podziałem na m.in. dominikalną, rustykalną i czynszową32. Z tych kręgów rekrutowali się dzierżawcy, ekonomowie, mandatariusze czy le- śniczy, których nie sposób pominąć w badaniach nad wielką własnością ziemską. 29 Wniosek taki nasuwa się po analizie materiałów genealogicznych i majątkowych wspo- mnianych rodzin. Przedstawienie jej wyników wykracza poza ramy niniejszego artykułu. Balowie i Karszniccy: m.in. T. Mańkowski, Hoczew i Balowie, Lwów 1910; K. Przyboś, Balowie herbu Gozdawa, „Rocznik Przemyski”, t. 33: 1997, z. 3, s. 3–19; Ł. Bajda, Balowie. Z bieszczadzkich lasów na salony Krakowa i Lwowa, Rzeszów 2011; A. Boniecki, Herbarz polski, t. 9, Warszawa 1906, s. 301; LBN f. 141, rkps 22, 96, 141 i 218; Fredrowie: m.in. K. Przyboś, Fredrowie herbu Bończa domus antiqui moris virtutisque cultrix, „Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego”, t. 3: 1997, s. 75–116; T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, t. 17, Poznań 1895, s. 64–128; A. Boniecki, op. cit., t. 16, Warszawa 1913, s. 23–24; LNB, f. 141, op. II, rkps 285; Łosiowie: m.in. A. Boniecki, op. cit., t. 16, Warszawa 1913, s. 23–24; J. Dunin-Borkowski, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lwów 1895, s. 365. 30 Ze szlachty sanockiej (występującej w prezentowanym wykazie) tytuły w dobie józefińskiej nadano: Bukowskim h. Ozoria, Humnickim h. Gozdawa, Lewickim h. Rogala i Otockim h. Dołęga (hrabiowskie) oraz Bobowskim h. Gryf i Werenkom h. własnego (baronowskie) – S. Górzyński, Arystokracja polska w Galicji, Warszawa 2009. 31 J. Trzecieski, op. cit., s. 109–110. 32 K. Ślusarek, op. cit., passim. WłAŚCICIElE I dzIERżAWCy dóbR zIEMSkICH W CyRkUlE SANOCkIM W 1804 R... 188 Dobromil (miasto) magistrat zarządzane przez urzędników, mandatariu- sza i nadleśniczego Dobrzanka Ignacy Wisłocki w dzierżawie Drohobyczka spadkobiercy Tadeusza Ro- ściszewskiego w dzierżawie, kontrakt jeszcze niezawarty Dubiecko spadkobiercy Antoniego hr. Krasickiego administrowane przez wdowę i spadkobierców Dudyńce i Markowce Onufry Truskolaski zarządza samodzielnie, mieszka na miejscu Dwernik Tomasz Skałecki mieszka na miejscu, własny zarząd Dydiowa Jan Wisłocki mieszka na miejscu, własny zarząd Dydnia i Jabłonica Ruska Wiktoria Kromerowa główny dwór wydzierżawiony, dziedziczka mieszka na miejscu Dynów Jakub Trzecieski mieszka na miejscu Dźwiniacz Dolny Józef Romer mieszka na miejscu, własny zarząd Dźwiniacz Górny Jan Łodyński mieszka na miejscu, własny zarząd Falejówka Antoni Janowski własny zarząd i administracja Glinne Bartłomiej Cieszanowski mieszka na miejscu, własny zarząd Głębokie spadkobiercy Wąsowicza/owej własny zarząd Górki i Wola Górecka Ignacy Giebułtowski mieszka na miejscu, administruje sam Górzanka spadkobiercy Giebułtowskiego/iej jak w Pakoszówce Grabownica Ksawery hr. Starzeński własny zarząd, mieszka na miejscu Grabownica Sozańska Jan Sozański własny zarząd i mieszkanie na miejscu Grabówka Ignacy Wisłocki mieszka na miejscu w głównym dworze, drugi dwór w dzierżawie Grąziowa Rossowski i Wisłocki własny zarząd i mieszkanie na miejscu Haczów Rządowe ma być znowu wydzierżawiony przez rząd Harta Ignacy Skrzyński mieszka na miejscu, własny zarząd Hoczew spadkobiercy Poźniaka/owej w dzierżawie TOMASz HOłyńSkI 189 Hołuczków Teodor Popiel własny zarząd i mieszkanie na miejscu Hoszów hr. Tomatis de Valery w dzierżawie Hulskie Teresa Niesiołowska własny zarząd, mieszka w cyrkule tarnowskim Humniska Józef Bobowski [brak danych] Huwniki Tyszkowski własny zarząd i mieszkanie na miejscu Igioza Ignacy Parys własny zarząd, mieszka w cyrkule Iskań Wojciech Łępkowski mieszka w cyrkule w swych dobrach Czaszyn Iskrzynia spadkobiercy hr. Bukowskiego/iej własny zarząd, spadkobiercy mieszkają w cyrkule rzeszowskim Iwonicz Teofil hr. Załuski administrowany samodzielnie, mieszka częściowo tu, częściowo w Krakowie i Wiedniu Izdebki Franciszek Rucki własny zarząd, mieszka częściowo na miejscu, częściowo w swoich innych dobrach Siennów w cyrkule rzeszowskim Jabłonka hr. Otocki w dzierżawie, mieszka w cyrkule przemyskim Jabłonki spadkobiercy Ignacego Urbańskiego mieszka w cyrkule, własny zarząd Jaćmierz Stanisław Grodzicki mieszka na miejscu, administruje sam Jankowce parafia w Lesku własny zarząd Jasienica Teofil hr. Załuski [brak danych] Jasionów Rozalia Tarnawiecka własny zarząd, mieszka w cyrkule u męża w Temeszowie Jaśliska rz.-k. biskupstwo przemyskie w dzierżawie Jawornik Ruski Ludwik Wąsowicz własny zarząd, mieszka na miejscu, część majątku w sądowym sekwestrze Jureczkowa Józef Wisłocki mieszka na miejscu, własny zarząd głównego dworu, drugi [dwór] w dzierżawie Jurowce małoletni Rylscy w dzierżawie, mieszkają w cyrkule w Pisarowcach Kalnica Ksawery hr. Krasicki zarządza samodzielnie, mieszka na miejscu WłAŚCICIElE I dzIERżAWCy dóbR zIEMSkICH W CyRkUlE SANOCkIM W 1804 R... 190 Kiełczawa Czajkowska własny zarząd, mieszka na miejscu Klimkówka Kazimierz Ostaszewski mieszka na miejscu, własna administracja Kombornia spadkobiercy Urbańskiego/iej [brak danych] Końskie Michał Fabry w dzierżawie, mieszka we Lwowie, zatrudniony jako inżynier cyrkularny Kreców Jan Siemasz własny zarząd, mieszka na miejscu Krywe n. Sanem Józef Łączyński własny zarząd, mieszka na miejscu Krywka Świerczyński własny zarząd, mieszka na miejscu Krzemienna Apolonia Dydyńska w administracji sądowej Kulaszne rządowe, w tymczasowym posiadaniu Mycielskiego zarządza samodzielnie, mieszka na miejscu Kuźmina Stanisław hr. Humnicki własny zarząd, mieszka na miejscu Ladzin Salomea Kucharska mieszka na miejscu, własna administracja Laskówka Dwernicki własny zarząd, mieszka na miejscu Leszczawa Dolna Karolina hr. Baworowska mieszka w cyrkule przemyskim Leszczawa Górna Jan hr. Humnicki mieszka na miejscu, wydzierżawił główny dwór Leszczawka Karolina hr. Baworowska mieszka w cyrkule przemyskim Leszczowate Kraiński mieszka na miejscu, własny zarząd Lipa Gumowski mieszka na miejscu, własny zarząd Lisko hr. Krasicka, z domu Mniszech własny zarząd, mieszka na stałe w cyrkule Liszna Stanisław Medyński własny zarząd i administracja Lubatówka przemyska kapituła kate- dralna w dzierżawie Lutowiska Teodor Górski zarząd własny, mieszkanie na miejscu, „mały dwór” w dzierżawie Łobozew bracia Jan i Erazm Fredrowie mieszkają na miejscu, własny zarząd Łodzinka Ostrowski, Dwernicki i Starzeński mieszkają na miejscu, własny zarząd Łokieć Ignacy Wisłocki w sądowym sekwestrze Łopienka bracia Strzeleccy mieszkają na miejscu, własny zarząd TOMASz HOłyńSkI 193 Siemuszowa Adam Truskolaski mieszka na miejscu, własny zarząd Sieniawa Tomasz Sikorski w dzierżawie Skorodne Łobarzewski oraz Franciszek i Józef Laskowscy mieszkają na miejscu, własny zarząd Solina Barbara Łempicka w dzierżawie Stańkowa Ignacy Cieszanowski mieszka na miejscu, własny zarząd Krosno – starostwo rządowe, w dzierżawie br. Ludwika von Zaderle zarządzane przez urzędników Stefkowa Jerzy Wisłocki mieszka na miejscu, własny zarząd Strachocina spadkobiercy Giebułtow- skieg/iej (rodzeństwo) mieszkają na miejscu, własny zarząd Strwiążyk Chojnacki mieszka na miejscu, własny zarząd Studenne Franciszek hr. Łoś jak w Rajskiem Stuposiany Łazowski i Andrzej Wisłocki mieszkają na miejscu, własny zarząd Szandrowiec Antoni Kieszkowski w dzierżawie Średnia Wieś Barbara Łempicka w dzierżawie Tarnawa Marianna Kochnowska w dzierżawie Teleśnica Oszwa- rowa Laskowski mieszka na miejscu, własny zarząd Teleśnica Oszwa- rowa Antoni Niesiołowski w dzierżawie Temeszów Wincenty Tarnawiecki mieszka na miejscu, własny zarząd Terka Piotr Karsznicki w dzierżawie Trójca Tomasz Tyszkowski mieszka na miejscu, własny zarząd Truszowice – w sądowym sekwestrze Trzcianiec spadkobiercy hr. Lewickiego/iej w dzierżawie Trześniów Rafał Kołłątaj mieszka na miejscu, zarządza samodzielnie Turze lub Turzepole Feliks Łazowski w dzierżawie Tworylne Kajetan Winnicki mieszka na miejscu, własny zarząd Tyrawa Wołoska Karol Krajewski własny zarząd, mieszka na miejscu Tyskowa bracia Komarniccy w dzierżawie WłAŚCICIElE I dzIERżAWCy dóbR zIEMSkICH W CyRkUlE SANOCkIM W 1804 R... 194 Uherce Aleksander Wiktor w dzierżawie Ulanica rz.-k. parafia w Dynowie w dzierżawie Ulucz rządowe przez dłuższy czas w dzierżawie [Wincentego] von Schouppego Ustianowa bracia Brześciańscy częściowo wydzierżawione Bandrowskie- mu, ale kontrakt jeszcze niezawarty Ustrzyki Dolne hr. Jabłonowska własny zarząd, mieszka częściowo na miejscu, częściowo w Lubieniu w cyrkule samborskim Wesoła Szymon Woynarowicz mieszka na miejscu, własna administracja Wetlina Franciszek hr. Konarski własny zarząd, mieszka częściowo tu, częściowo w Przemyślu Witryłów Dydyński w sądowym sekwestrze Wojtkowa Stefan/Sebastian Nowosielecki własny zarząd, mieszka na miejscu Wołkowyja Ignacy Karsznicki część majątku w dzierżawie Wołosate i Ustrzyki Górne rządowe włączone do innych wieloletnich dzierżaw br. Ludwika von Zaderlego Wróblik Ignacy Grodzicki mieszka na miejscu, własna administracja Wydrne Górski i Łempicki częściowo wydzierżawione Wzdów Sebastian Ostaszewski mieszka na miejscu, własny zarząd Zachoczewie Barbara Dzianottowa mieszka na miejscu, własny zarząd Zagórz Onufry Truskolaski mieszka na miejscu, własny zarząd Zahutyń rządowe, w dzierżawie br. Ludwika von Zaderle zarządzane przez urzędników Załuż Marianna Kochnowska mieszka na miejscu, własny zarząd Zarszyn hr. Siemieński w dzierżawie, właściciel mieszka w cyrkule jasielskim Zatwarnica Antoni Niesiołowski w dzierżawie Zawadka Jerzy Cieszanowski w dzierżawie Zboiska Józef Gołaszewski wydzierżawione Ignacemu Kozickiemu, właściciel mieszka w Golcowej, którą dzierżawi Żernica Niżna Osuchowski mieszka na miejscu, własny zarząd TOMASz HOłyńSkI 195 Zmiennica Jan Zaremba mieszka na miejscu, własny zarząd Żernica Wyżna spadkobiercy br. Bobowskiego wydzierżawione Pawłowi Wisłockiemu, kontrakt jeszcze niezawarty Żohatyn Ignacy Parys własny zarząd, właściciel mieszka w cyrkule Żurawin bazylianie dobromilscy własny zarząd Tabela 2. Ausweis der in königl. Sanoker Kreise [sich] befindenden Pächter Wykaz dzierżaw w królewskim cyrkule sanockim Majątek (wieś) Dzierżawca Właściciel Roczna wyso- kość kontraktu w złotych reńskich Okres dzierżawy Brzozów, Stara Wieś i Przysietnica Jan Wagner biskupstwo [!] brzozowskie 39000 1800–1806 Bukowiec Ignacy Grocki Ignacy Karsznicki 866 1802–1805 Bukowsko Józef Morawski małoletni Siedliscy 2000 1801–1805 Buków Ignacy Sikorski hr. Otocki 1500 1804–1807 Cergowa Ignacy Pawłowski biskupstwo przemyskie 8000 1804–1808 Chmorowski Gawroński Stanisław Grodzicki 1000 1804–1807 Chodak Jan Górzański Teodor Górski 333 1804–1805 Chrewt Kazimierz Łążyński hr. Konarski 6000 1802–1808 Chroszówka Franciszek Maciejowski rządowy dzierżawca Tergonde 1450 1804–1806 Cisowiec Józef Mycielski Julia Szczepanowska 625 1803–1806 Daszówka Józef Bychawski spadkobiercy Konopackiego/iej 1250 1801–1807 Dobra Andrzej Dobrzański małoletni Chojnaccy 700 1802–1805 Dobrzanka Erazm Skalski Ignacy Wisłocki 600 1804–1807 Domaradz Grzegorz Żychliński biskupstwo [!] brzozowskie 24000 1799–1805 WłAŚCICIElE I dzIERżAWCy dóbR zIEMSkICH W CyRkUlE SANOCkIM W 1804 R...